کتاب شش گوشه

من ای صبا رهِ رفتن به کوی یار ندارم تو می‌روی به سلامت سلام ما برسان

کربلا خودش مرکزِ نزولِ کلمات است.

من ای صبا رهِ رفتن به کوی یار ندارم تو می‌روی به سلامت سلام ما برسان

راستی که چقدر اباعبدالله الحسین (ع) ارباب خوبی است! همه را می‌خرد

رؤیامه، رؤیامه، رؤیامه کربلا آخر دنیامه... واقعاً کربلا آخر دنیاست. کربلا برای ما انتهای دنیاست؛ یعنی بهتر از اینجا نیست. بالاتر از این شهر پیدا نمی‌شود. هزار بار هم که آمده باشی، به محض اینکه از کربلا خارج می‌شوی، یکی از رؤیاهای زندگی‌ات رسیدن دوباره به کربلاست و به محض رسیدن به کربلا دلت نمی‌خواهد از آنجا بروی.

پیاده آمده بودم از خانه پدری‌ام: نجف تا کربلا. اصلاً خستگی نداشت. چقدر عاشقانه بود. چقدر از دردِ تاول‌های پاهایم لذت می‌بردم. چقدر استخوان‌هایم قشنگ تیر می‌کشیدند.

اصلاً این شش‌گوشه تمام معادلات هندسی عالم را به هم زده است. که گفته است که چهارضلعی موزون‌ترین شکل هندسی است؟ با شش‌گوشه برای همیشه تمام گوشه‌ها و اضلاع عالم تسخیر می‌شود.

بغض هم که بیاید آن وقت زبان مشترک همه آدم‌ها می‌شود گریه.

بالاتر از این شهر پیدا نمی‌شود. هزار بار هم که آمده باشی، به محض اینکه از کربلا خارج می‌شوی، یکی از رؤیاهای زندگی‌ات رسیدن دوباره به کربلاست و به محض رسیدن به کربلا دلت نمی‌خواهد از آنجا بروی

من ای صبا رهِ رفتن به کوی یار ندارم تو می‌روی به سلامت سلام ما برسان