بریده‌هایی از کتاب مینیمالیسم دیجیتال

حتا اگر لازم بود و همان‌موقع جواب دادند، دوباره جواب بدهید و به همین شکل برای مدت کوتاهی مکالمه را ادامه دهید. بعد عذرخواهی کنید و بگویید که الان باید بروید و دوباره گوشی‌تان را به حالت "لطفا مزاحم نشوید" درآورید و روزتان را ادامه دهید.

مغزِ آنالوگِ ما نمی‌تواند به‌راحتی بین اهمیت کسی‌که با ما توی اتاق است و کسی‌که یک متنِ جدید برای‌مان فرستاده، تفاوتی قائل شود.

«چیزهای خوبِ زیادی در مورد اهمیتِ تنهایی خوانده‌ام. من "خلوت" را شفای ذهنی می‌دانم که به‌شدت بیمار و مشغول است.»

مغزِ عصرِ حجریِ ما بی‌توجهی به یک پیام جدید را به‌منزلهٔ اهمیت‌ندادن به یکی از اعضای قبیله می‌داند؛

ما برای این‌که به‌عنوان انسان رشد کنیم، به تنهایی نیاز داریم و در سال‌های اخیر ـ حتا بدون این‌که بدانیم ـ به‌صورت سیستماتیک مشغول پاک‌کردنِ این مؤلفهٔ حیاتی از زندگی‌مان بوده‌ایم.

وضعیت iGen ها یک هشدار قوی برای خطراتِ محرومیت از خلوت است. وقتی یک گروه به‌طور غیرعمد تنهایی با افکار خود را از زندگی‌شان حذف کنند، سلامتِ ذهنی‌شان به‌شدت آسیب خواهد دید.

زندگیِ دیجیتالی بسازید و توسعه دهید که در آن فناوری‌های جدید در خدمت ارزش‌هایی هستند که برای شما اهمیت دارند، نه این‌که بی‌اجازه آن‌ها را تضعیف کنند.

به بررسیِ دومین نیرویی که اعتیاد رفتاری را تشدید می‌کند بپردازیم: میل به کسب تأیید اجتماعی.

پس زندگیِ شخصیِ آدم‌ها چه می‌شود؟ آن‌ها با حرف‌های من در مورد مزاحمت و حواس‌پرتی‌ای که استفاده از ابزارهای دیجیتال برای افراد ایجاد می‌کند موافق بودند، اما می‌گفتند چیزی‌که آن‌ها را مضطرب می‌کند، فناوری‌های جدیدی است که به نظر می‌رسد معنای زندگی و حسِ رضایت‌مندی را از زندگیِ شخصیِ آن‌ها می‌دزدند.

استفادهٔ بیش‌ازحد از شبکه‌های اجتماعی اساس برنامه‌ریزی‌های تجاریِ بسیاری از رسانه‌های اجتماعی‌ست

عصبانیت و خشم آنلاین یکی از ویژگی‌های اجتناب‌ناپذیرِ فضای مجازی‌ست: در یک فضای بازِ تجاری که باید در آن برای جلب‌توجه هرچه بیش‌ترِ آدم‌ها تلاش کرد، احساساتِ منفی توجه افراد بیش‌تری را جلب می‌کند.

مینیمالیسمِ دیجیتال ابداً نوآوری‌های عصر اینترنت را رد نمی‌کند بلکه روشی را رد می‌کند که باعث شده خیلی‌ها در استفادهٔ مدام از این ابزارها غرق شوند.

ما برای این‌که به‌عنوان انسان رشد کنیم، ب

«فرهنگ معاصر غربی دسترسی به آرامش در خلوت را دشوار می‌کند.

دوزهای منظمِ خلوت در کنار معاشرتِ اجتماعیِ معمول، برای شکوفاییِ ذهنِ انسان ضروری‌ست

این فناوری‌ها درحقیقت چیزی به زندگی‌م اضافه نمی‌کن

وقتی از فعالیت‌های دیجیتالِ بی‌فکرانه و غیرمفید دست بکشید و برای خودِ واقعی‌تان اولویت‌بندی در نظر بگیرید، دیگر اجازه نمی‌دهید چیزی وقت‌تان را حرام کند

همه‌ش فکر می‌کردم وقت کافی برای انجام‌شون ندارم

احتمال موفقیت در کاهش نقش ابزارهای دیجیتالی در زندگی زمانی بیش‌تر می‌شود که جایگزین‌های باکیفیتی برای عوامل حواس‌پرت‌کن و جذابِ فناوری‌های جدید ارائه دهید

تیکِ بی‌اختیار و اجبارگونه برای چک‌کردنِ یک چیز تا این حد قوی بوده است؛ آن‌قدر که داریا نمی‌توانسته آن‌را نادیده بگیرد