بریده‌هایی از کتاب مینیمالیسم دیجیتال

تجربهٔ تنهایی در کمال آرامش باعث می‌شود حس قدردانی نسبت‌به روابط میان‌فردی‌ای که به وجود می‌آید، افزایش پیدا کند.

دوزهای منظمِ خلوت در کنار معاشرتِ اجتماعیِ معمول، برای شکوفاییِ ذهنِ انسان ضروری‌ست. حالا بیش از هر زمانِ دیگری این حقیقت را می‌دانیم، چون به نظر می‌رسد که "خلوت" برای اولین‌بار در تاریخ بشر، در حال نابودشدن است.

تجربهٔ تنهایی در کمال آرامش باعث می‌شود حس قدردانی نسبت‌به روابط میان‌فردی‌ای که به وجود می‌آید، افزایش پیدا کند.

تجربهٔ تنهایی در کمال آرامش باعث می‌شود حس قدردانی نسبت‌به روابط میان‌فردی‌ای که به وجود می‌آید، افزایش پیدا کند.

«تواناییِ تنهابودن اصلاً به معنای پس‌زدنِ پیوندهای نزدیک نیست» و برعکس می‌تواند آن‌ها را محکم‌تر کند.

فناوری‌های جدید به ایجاد فرهنگی کمک کنند که وقتِ تنهاماندن با افکار شخصی را از بین می‌بَرَد

سه مزیتِ حیاتیِ خلوت اشاره می‌کند: «ایده‌های جدید، درکِ خویشتن، نزدیکی به دیگران.»

زنان به‌طور سیستماتیک از اتاق و فضای شخصی به معنای واقعی و به معنای مجازیِ کلمه محروم شده‌اند؛ درحالی‌که این موضوع بستری برای پیشرفت آن‌هاست.

نباید فکر کنیم تعاملِ صمیمانه تنها راهِ ناگزیر جهتِ تعالیِ انسان است. خلوت هم می‌تواند به همان اندازه برای شادی و بهره‌وری مهم باشد.

«همهٔ مشکلات بشریت، از ناتوانیِ انسان در آرام‌نشستنِ‌به‌تنهایی در یک اتاق سرچشمه می‌گیرد.»

خلوت شما را وادار می‌کند که از واکنش‌نشان‌دادن به اطلاعاتِ ایجادشده توسط دیگران عبور کنید و به جای آن فقط روی افکار و تجربیات خودتان تمرکز کنید؛ حالا هر جا که هستید

خلوت درواقع به اتفاقی مربوط است که در ذهن شما می‌افتد، نه در محیط اطراف‌تان.

دقایق عمرمان را چیزی مهم‌تر و باارزش‌تر در نظر بگیریم و حتا آن‌را مهم‌ترین داراییِ زندگی‌مان بدانیم و همیشه محاسبه کنیم که چه مقدار از عمرمان را با فعالیت‌های آنلاینِ مختلف مبادله می‌کنیم

بیش‌ترِ اوقات هزینهٔ چیزهای غیرضروری‌ای که زندگی‌مان را با آن‌ها شلوغ می‌کنیم، خیلی بیش‌تر از منافع کوچکی‌ست که هر کدام از این اضافات قرار است برای ما داشته باشد.

بیش‌ترِ اوقات هزینهٔ چیزهای غیرضروری‌ای که زندگی‌مان را با آن‌ها شلوغ می‌کنیم، خیلی بیش‌تر از منافع کوچکی‌ست که هر کدام از این اضافات قرار است برای ما داشته باشد.

چقدر از زمان و توجه شما باید در قبال منافع کوچک و اخبار جدیدی که با حضور بیش‌ازحد در توییتر به شما می‌رسد، قربانی شود؟

آیا داشتنِ پرده‌های زیباتر برای پوشاندنِ پنجره‌ها به هزینه‌کردنِ این‌همه از عمرتان می‌ارزد؟

«هزینهٔ هر چیز، میزانِ زمانی‌ست که من اسمش را "عمر" می‌گذارم؛ چیزی‌که باید آن‌را فوراً یا در طولانی‌مدت با چیزی‌که می‌خواهید معاوضه کنید.»

او همیشه تمام تلاشش را می‌کند تا با دقتِ تمام جوری از کم‌ترین نرم‌افزارها استفاده کند که بیش‌ترین و شفاف‌ترین فایدهٔ ممکن را به او برسانند. کمینه‌گراها به‌شدت مراقب فعالیت‌های کم‌ارزشی هستند که وقت و توجه آن‌ها را می‌گیرد و بیش‌تر به آن‌ها ضربه می‌زند تا این‌که کمک‌شان کند. درواقع مینیمالیست‌های دیجیتال نگرانِ ازدست‌دادنِ چیزهای کوچک و کم‌اهمیت نیستند، بلکه بیش‌ترین نگرانی‌شان ازدست‌دادنِ چیزهای بزرگی‌ست که همین حالا هم مطمئن هستند عاملِ روبه‌راه‌شدنِ هر زندگی‌ای‌ست.

فلسفهٔ استفاده از فناوری این است که با آن زمان‌تان در فضای مجازی را روی تعداد کمی فعالیتِ به‌دقت‌انتخاب‌شده و محدود متمرکز کنید؛ فعالیت‌هایی که کاملاً از چیزهایی که برای شما ارزشمندند پشتیبانی می‌کنند و باعث می‌شوند با رضایتِ تمام بقیهٔ چیزها را کنار بگذارید.