بریده‌هایی از کتاب مینیمالیسم دیجیتال

چیزی‌که قطعاً نمی‌خواهند به آن دقت کنید، این است که تنها دلیل مناسب برای استفاده از نرم‌افزارهای این شرکت‌ها در گوشی همراه این است که کمک کنید شرکت‌هایی مثل فیس‌بوک همچنان به رشد فصلی و دائمی‌شان ادامه دهند و از آن لذت ببرند.

لذتِ هیچ‌کاری‌نکردن را بیش‌ازحد بزرگ کرده‌اند. وسط یک روز کاریِ شلوغ، یا بعد از سپری‌کردنِ یک صبحِ نسبتاً سخت موقع نگهداری از بچه‌ها، شاید آرزو کنید که ای کاش هیچ کاری برای انجام‌دادن نداشته باشید؛ ساعت پشتِ ساعت بدون برنامه‌ریزی و آزاد از قید همهٔ کارها و گذراندنِ وقت با هر چیزی‌که دل‌تان می‌خواهد. این ساعاتِ رهابودن هم می‌توانند جای خودشان را داشته باشند اما پاداشی ندارند، چون معمولاً صرف فعالیت‌های کم‌کیفیت مثل وررفتن با گوشی موقع پشت‌سرهم تماشاکردنِ قسمت‌های مختلف یک سریال می‌شوند. به دلایل زیادی که در صفحه‌های قبل گفته شد، اختصاص‌دادنِ همان انرژی به چیزهای سخت ـ اما ارزشمند ـ تقریباً بیش‌ترِ اوقات با پاداشی بسیار غنی‌تر همراه است.

پیشنهاد من این است که در طول یک دورهٔ شش‌هفته‌ای، هر هفته سعی کنید یک مهارت جدید یاد بگیرید. با پروژه‌های ساده ـ مثل همان‌هایی که در این کتاب پیشنهاد شده‌اند ـ شروع کنید، اما به‌محض این‌که احساس کردید سختیِ کار کم شده، پیچیدگیِ کار و تعداد مراحل دستورالعمل آن‌را بیش‌تر کنید.

این فصل استدلال می‌کند برای این‌که با موفقیت از عاداتِ دیجیتالیِ کم‌ارزش فاصله بگیریم، مهم است که اول تفریح‌های باکیفیت پیدا کنیم. این فعالیت‌های باکیفیت حفره‌ای را پر می‌کنند که تا پیش از این صفحه‌نمایش‌ها وظیفهٔ پرکردن‌اش را به عهده داشتند. اما من همین حالا استدلال کردم که برای پیش‌گرفتنِ این تفریح‌های باکیفیت باید از ابزارهای دیجیتالی کمک بگیرید. از شما می‌خواهم فناوری‌های جدید را با آغوش باز بپذیرید تا به شما کمک کنند از فناوری‌های جدید دوری کنید!

ارزشِ به‌دست‌آمده از هر فعالیتی معمولاً معادلِ انرژیِ سرمایه‌گذاری‌شده برای آن است.

ذهن مثل بازو یا پا خسته نمی‌شود. تنها چیزی‌که ذهن نیاز دارد "تغییر" است، نه استراحت. البته به استثنای خواب.

زندگیِ خوب مستلزم فعالیت‌هایی‌ست که هیچ هدفِ دیگری جز رضایتِ حاصل از انجامِ آن فعالیت‌ها ندارد.

گفت‌وگوی رودررو یواش‌یواش پیش می‌ره. به ما صبرکردن رو یاد می‌ده. ما به تُن صدا و ریزه‌کاری‌های کوچیکِ اون گفت‌وگو دقت می‌کنیم. اما وقتی با دستگاه‌های دیجیتال ارتباط برقرار کنیم، چیزی‌که یاد می‌گیریم یه‌سری عاداتِ کاملاً متفاوته.

برای همین است که این استفادهٔ بی‌اختیار و اجبارگونه در قابی از اجتماعی‌بودن قرار گرفته تا بتواند راحت‌تر فریب‌تان بدهد و باعث شود فکر کنید خیلی خوب به روابطی که در زندگی دارید رسیدگی می‌کنید، پس دیگر لازم نیست کاری بکنید.

نوشتنِ نامه‌ای به خودتان، یک مکانیزم عالی برای ایجاد این نوع خلوت است. این کار نه‌تنها شما را از دریافت اطلاعات ورودی رها می‌کند، بلکه یک چارچوب مفهومی برای ذهن‌تان فراهم می‌کند که می‌توانید از آن برای مرتب‌سازی و سازمان‌دهیِ افکارتان استفاده کنید.

ژان ژاک روسو که یک بار نوشته بود: «من هیچ‌وقت ـ جز حین پیاده‌روی ـ کاری را انجام نداده‌ام. قدم‌زدن در شهرهای کوچک، مطالعهٔ من است.»

برای این‌که یک فناوریِ اختیاری را در انتهای دورهٔ پاکسازیِ دیجیتال به زندگی‌تان بازگردانید، این فناوری باید: ۱. در خدمت چیزی باشد که برای شما عمیقاً ارزشمند است. (ارائهٔ بعضی از مزایا کافی نیست) ۲. بهترین راهِ استفاده از فناوری برای رسیدن به این ارزش باشد. (اگر این بهترین نیست، آن‌را با چیزِ بهتری جایگزین کنید) ۳. نقش آن در زندگیِ شما با روش عملیاتیِ استانداردی محدود شده باشد که مشخص می‌کند چه زمانی و چگونه از آن استفاده می‌کنید.

تصمیم‌گیریِ محتاطانه از تأثیر عملی‌ای که خودِ یک تصمیم می‌تواند بر زندگیِ افراد داشته باشد، خیلی مهم‌تر است.

تصمیم‌گیریِ محتاطانه از تأثیر عملی‌ای که خودِ یک تصمیم می‌تواند بر زندگیِ افراد داشته باشد، خیلی مهم‌تر است.

«ذهن مردم رو برنامه‌ریزی می‌کنن. لابد شنیدین که می‌گن "فناوری به‌خویِ‌خود بد نیست و خنثی‌ست. این ماییم که از اون استفادهٔ نادرست می‌کنیم" ولی این موضوع حقیقت نداره...» کوپر می‌پرد وسط حرفش و می‌پرسد: «فناوری خنثی نیست؟» «خنثی نیست، تازه برعکس طوری سازماندهی شده که با امکانات مختلفی که در اختیار شما قرار می‌ده، بیش‌ترین میزان وقت‌تون رو به خودش اختصاص بده و این همون چیزیه که ثروت رو به جیب سازنده‌هاش سرازیر می‌کنه.»

«سرمایه‌دارهای بانفوذِ سازندهٔ ابزارهای ارتباط‌جمعی دیگه نباید تظاهر کنن خدایانِ خنگ و بی‌آزارِ فناوری هستن که واسه ساختنِ دنیای بهتر تلاش می‌کنن. باید اعتراف کنن که درست مثل تنباکوکارهای تی‌شرت‌پوشی‌ان که دارن یه محصول اعتیادآور رو به بچه‌ها می‌فروشن. اگه بخوایم با خودمون صادق باشیم، باید بگم چک‌کردن تعداد "لایک"ها شده شکلِ امروزیِ سیگارکشیدن.»

ما به دلایل کم‌اهمیت فناوری‌های جدید را به زندگی‌مان راه دادیم و بعد یک روز صبح بیدار شدیم و دیدیم که آن‌ها بخش مهمی از زندگی و فعالیت‌های روزمره‌مان را در چنگ‌شان گرفته‌اند.

«آن‌ها صادقانه فکر می‌کنند هیچ انتخاب دیگری باقی نمانده. اما کسانی‌که عاقل و هوشیارند می‌دانند که خورشید دوباره طلوع خواهد کرد.»

مارکوس آئورلیوس هم تأکید کرده بود: «نمی‌دانید با انجام کارهای کوچک می‌توانید چه زندگیِ رضایت‌بخش و خشنودکننده‌ای داشته باشید!»

«برای اولین‌بار بعد از چند هفته تنها هستم تا بتوانم دوباره زندگیِ "واقعی"ام را از سر بگیرم. عجیب است که دوستان یا حتا عشق آتشین ـ هیچ‌کدام ـ زندگیِ واقعیِ من نیستند، مگر این‌که زمانی برای تنهایی و بررسی و مرور اتفاق‌هایی که افتاده پیدا شود. این زندگی بدون وقفه‌های نیروبخشِ جنون‌آمیز، بی‌روح خواهد ماند... و من تنها زمانی می‌توانم طعم واقعیِ آن‌را بچشم که تنها باشم...»