بریده‌هایی از کتاب فقر احمق می کند

ما می‌توانیم مستقیماً ظرفیت ذهنی، یا همان چیزی که پهنای باند می‌نامیم، را اندازه بگیریم. می‌توانیم هوش سیّال را اندازه بگیریم، منبعی کلیدی که شیوهٔ پردازش اطلاعات و تصمیم‌گیری ما را تحت تأثیر قرار می‌دهد. می‌توانیم کنترل اجرایی را اندازه بگیریم، منبعی کلیدی که میزان هیجانی بودن رفتار ما را تحت تأثیر قرار می‌دهد. یافته‌های ما نشان می‌دهد که کمیابی باعث می‌شود همهٔ مؤلفه‌های پهنای باند دچار افت شوند؛ کمیابی تیزبینی‌مان را کاهش می‌دهد، افکار نوآورانه‌مان را کمتر می‌کند، و باعث می‌شود کنترل کمتری روی خود داشته باشیم.

مطالعات متعاقب از شبیه‌سازهای رانندگی با دقت بالا، برای مقایسهٔ عملکرد رانندگان در حال استفاده از تلفن (بدون دست) با رانندگان مست، استفاده کردند، و به این نتیجه رسیدند که ریسک افزایش‌یافتهٔ حواس‌پرتی ناشی از تلفن با ریسک افزایش سطح الکل خون به بیش از حد مجاز قابل مقایسه است.

«می‌توان یک سازمان را کاراتر کرد، اما درنهایت موجب بهترشدنش نشد. همین‌طور می‌توان کمی از کارایی یک سازمان کاست، و در مقابل کیفیت آن را به‌مراتب بهبود داد. برای این منظور باید جای خالی را به اندازهٔ کافی به سازمانتان بدهید تا بتواند نفس بکشد، خود را بازیابی کرده، و تغییرات لازم را اعمال کند».

هم‌بستگی میان درآمد و شستشوی دست یا تصفیهٔ آب در جاهای مختلفی مورد بررسی قرار گرفته است. در پرو یک مطالعه به رفتار مادر یا دیگران در مراقبت از فرزند پرداخت. بر اساس این مطالعه تنها ۴۶ درصد مراقبت‌کنندگان بعد از استفاده از دستشویی دستشان را می‌شستند. حتی درون این داده‌ها نیز هم‌بستگی شدیدی با درآمد وجود داشت: ۵۶.۵ درصد افرادی که در چارک بالای درآمدی قرارداشتند بعد از استفاده از دستشویی دستشان را می‌شستند، درحالی‌که تنها ۳۴ درصد چارک پایینی این کار را می‌کردند. داده‌ها نشانگر همین تفاوت‌ها در شستن دست پس از تمیزکردن جای بچه و پیش از غذادادن به او نیز وجود داشت.

یک مطالعه نشان داد که دادن یک بسته شکلات به افرادی که رژیم هستند عملکرد شناختی آن‌ها را تضعیف می‌کند. دلیل این موضوع هم این بوده که ذهنشان بیش از پیش مشغول غذا می‌شد («به‌خاطر خوردن این بسته شکلات باید از چه بگذرم؟)

به‌طور کلی مطالعات متعدد نشان از تأثیر مخرب کمبود خواب بر انواع و اقسام فرایندهای شناختی داشته‌اند: از توجه و حافظه گرفته تا برنامه‌ریزی و تصمیم‌گیری.

شایان ذکر است که بر اساس یافته‌های پژوهشگران داشته‌های حاصل از تحصیل تنها می‌تواند بخش کوچکی از آی.کیو را توضیح دهد

در زمان وجود بار حافظهٔ زیاد، حواس‌پرت‌کن‌ها بیش از پیش توجه را تسخیر می‌کنند.

ضرب‌الأجل‌های میانی ما را کاراتر می‌کنند، زیرا پاداش‌های دور و دراز آینده را به پاداش‌هایی نزدیک‌تر به زمان حال تبدیل می‌کنند.

رابطهٔ میان خلاقیت و فشار زمانی بسیار پیچیده‌تر از این‌هاست. در بسیاری از موارد فشار زمانی می‌تواند مانع خلاقیت شود. برداشت کلی ما چنین است که وقتی کاری نیاز به تفرق (ایجاد ایده‌های تازه) دارد، فشار زمانی مشکل‌آفرین است. زمانی‌که، مانند مورد کوهن، کاری نیازمند تمرکز (تلفیق ایده‌های متعدد در قالب یک ایده) باشد، فشار زمانی می‌تواند مفید باشد.

بازدهی اساساً به پهنای باند وابسته است. کارگران باید به شکلی مؤثر کار کنند. مدیران باید تصمیمات سرمایه‌گذاری هوشمندانه بگیرند. دانشجویان باید خوب یاد بگیرند تا سرمایهٔ انسانی بسازند. همهٔ این‌ها نیازمند پهنای باند است، و کاهش امروز پهنای باند می‌تواند باعث کاهش بازدهی آینده شود. این موضوع تنها به اقتصاد محدود نیست. پهنای باند منبعی اساسی است. آن را در فرزندپروری، درس‌خواندن، رفتن به باشگاه، و پیشبرد روابط میان‌فردی استفاده می‌کنیم. طرز فکر و تصمیماتی که می‌گیریم را تحت تأثیر قرار می‌دهد. زمانی‌که اقتصاد وارد رکود مالی می‌شود، چیزهای کمتری می‌توانیم بخریم. وقتی وارد رکود شناختی شویم، به‌صورت بالقوه تمام ابعاد زندگی‌مان در معرض تأثیر است، از فرزندپروری و ورزش‌کردن گرفته تا پس‌انداز و طلاق.

احتمال اینکه تأثیر شناختی گسترده‌تر از تأثیر مالی باشد کم نیست.

افراد پهنای باند را نادیده می‌گیرند. وقتی گرفتارید و باید تصمیم بگیرید که چه کنید، شاید زمانی که دارید و زمانی که آن کار نیاز دارد را مد نظر قرار دهید، اما بعید است پهنای باندتان را هم مورد نظر قرار دهید. شاید بگویید «من فقط نیم ساعت وقت دارم. پس این کار کوچیک رو می‌کنم». اما بعید است که بگویید «من پهنای باند کمی دارم. پس این کار راحت‌تر رو انجام می‌دم».

افراد پهنای باند را نادیده می‌گیرند. وقتی گرفتارید و باید تصمیم بگیرید که چه کنید، شاید زمانی که دارید و زمانی که آن کار نیاز دارد را مد نظر قرار دهید، اما بعید است پهنای باندتان را هم مورد نظر قرار دهید. شاید بگویید «من فقط نیم ساعت وقت دارم. پس این کار کوچیک رو می‌کنم». اما بعید است که بگویید «من پهنای باند کمی دارم. پس این کار راحت‌تر رو انجام می‌دم».

درحالی‌که به‌دنبال مدیریت بهتر کمیابی هستیم، باید به خاطر داشته باشیم که کمیابی معمولاً با فراوانی آغاز می‌شود. شرایط پرفشاری که درست قبل از یک ضرب‌الأجل به وجود می‌آید معمولاً برآمده از زمان زیادی است که در هفته‌های پیش‌ازآن به شکلی ناکارا صرف شده است. ماه‌های پیش از برداشت محصول دقیقاً به این دلیل با کمبود نقدینگی روبه‌روست که افراد در ماه‌های پس از برداشت پول به‌درستی خرج نکرده‌اند.

برنامه‌ریزی نامناسب، اهمال‌کاری، و فراموش‌کاری می‌تواند موانعی به‌نظر کوچک را به موانعی بزرگ تبدیل کند. بااین‌حال زمانی‌که به زندگی‌های خودمان شکل می‌دهیم یا سیاست‌هایی را برای دیگران طراحی می‌کنیم از این موانع غافل می‌شویم. اگر فرمی را به یک نفر بدهید که به خانه ببرد، احتمالاً فراموشش خواهد کرد؛ اگر او را مجبور کنید که همان‌جا فرم را پر کند، ثبت‌نام به‌شدت افزایش خواهد یافت.

درست پیش از برداشت فقیر و درست پس‌ازآن ثروتمند بودند. از آن مهم‌تر، درست پیش از برداشت پهنای باند کمتری داشتند و درست پس از برداشت پهنای باندشان بیشتر بود. به همین ترتیب، کارگران کم‌درآمدی که ماهیانه پول می‌گیرند یا دریافت‌کنندگان کوپن غذا، به این خاطر که نمی‌توانند دریافتی‌شان را به‌صورت متوازن تخصیص دهند، در اواخر ماه کمترین پهنای باند را خواهند داشت و در ابتدای آن بیشترین. و استفاده از این زمان‌بندی برای طراحی‌های سیاستی و برنامه‌ای کاری هوشمندانه است. اگر برای آموزش چیزی، از اقدامات بهداشتی گرفته تا حسابداری کسب‌وکار، برنامه‌ای دارید که نیاز به پهنای باند دارد، چه زمانی بیشترین کارایی را خواهد داشت؟ اگر به کشاورزان آموزش می‌دهید، این زمان پیش یا پس از برداشت است؟

نیازهای امروزمان ملموس است؛ نیازهای یک ماه دیگر انتزاعی و ناملموس. همان‌طور که پیش‌ازاین دیدیم، این همان شرایطی است که باعث می‌شود بیش‌ازاندازه متعهد شویم. به همین دلیل است که آن‌هایی که کمبود پول نقد دارند درنهایت چیزهایی می‌خرند که از عهدهٔ هزینه‌اش برنمی‌آیند.

خواسته‌های ناگهانی نیز می‌توانند به‌راحتی وارد تونل شوند. سوپرمارکت‌ها مدت‌هاست که از این موضوع باخبرند. آن‌ها یک راه ساده برای پول‌درآوردن دارند: قراردادن شکلات در کانتر خروجی. شکلات به‌شکل یک خواستهٔ ناگهانی وارد تونل می‌شود: «من شکلات می‌خوام». بسیاری از خواسته‌ها همین‌طورند؛ هر اندازه هم که مهم یا جذاب باشند، چون ضروری نیستند به ذهن خطور نمی‌کنند. اما وقتی پیش چشممان باشند ابراز وجود کرده و دیگر خواسته‌ها را به خارج از تونل می‌رانند. مثلاً در نمونهٔ شکلات خواسته‌تان برای کنترل وزن از تونل خارج می‌شود.

درست همان‌طور که از نظر فیزیکی خسته شده و نیاز به استراحت داریم، ممکن است از نظر ذهنی نیز تحلیل برویم و نیاز به بازیابی داشته باشیم.