بریده‌هایی از کتاب خرده‌ عادت ها

زمانی که درنهایت وضعیت یکنواخت پتانسیل نهفته را در هم بشکنید، مردم آن‌را «موفقیت یک‌شبه» خواهند نامید. دنیای خارجی تنها آن رویداد تأثیرگذار را می‌بیند، نه فرایند دستیابی به آن را؛ اما خودتان می‌دانید که تلاش‌های مستمرتان، زمانی که به نظر می‌رسید پیشرفتی نکرده‌اید، موفقیت امروزی را ممکن ساخته است.

اگر تقلا می‌کنید تا عادت خوبی ایجاد کنید یا عادت بدی را کنار بگذارید، دلیلش این نیست که توانایی بهبود را از دست داده‌اید؛ اغلب به این دلیل است که هنوز از وضعیت یکنواخت پتانسیل نهفته عبور نکرده‌اید.

عادت‌ها هم به همین صورت، در ظاهر تغییری ایجاد نمی‌کنند تا این‌که به آستانه‌ی مهمی می‌رسند و عملکرد جدیدی پیدا می‌کنند. در مراحل اولیه یا میانی هر مسیر، اغلب یک دره‌ی ناامیدی وجود خواهد داشت. انتظار دارید به‌طور خطی پیشرفت کنید؛ اما زمانی که در اولین روزها، هفته‌ها و حتی ماه‌ها، تغییرات مؤثری ایجاد نمی‌شود، ناامید می‌شوید. به نظر می‌رسد به هیچ‌جا نمی‌رسید. این، مشخصه‌ی هر فرایند ترکیبی است: قدرتمندترین نتایج دیر به دست می‌آیند.

دستاوردهای شما مقیاس اندازه‌گیری عادت‌های‌تان هستند. دارایی خالص‌تان مقیاس اندازه‌گیری عادت‌های مالی‌تان است. وزن‌تان مقیاس اندازه‌گیری عادت‌های غذایی‌تان است. دانش‌تان مقیاس اندازه‌گیری عادت‌های یادگیری‌تان است. نظم خانواده‌تان مقیاس اندازه‌گیری عادت‌های نظافت شماست. شما آن چیزی را به دست می‌آورید که به‌طور مکرر انجام می‌دهید.

اگر می‌خواهید بدانید در زندگی به کجا دست می‌یابید، تنها کاری که باید انجام دهید، این است که مسیر دستاوردها و شکست‌های ناچیز خود را دنبال کنید و ببینید انتخاب‌های روزانه‌ی شما در ده یا بیست سال آینده به کجا ختم خواهند شد. آیا هر ماه کم‌تر از آن‌چه به دست می‌آورید خرج می‌کنید؟ آیا هر هفته به باشگاه می‌روید؟ آیا هر روز کتاب می‌خوانید و چیز جدیدی یاد می‌گیرید؟ چالش‌های کوچکِ این‌چنینی چالش‌هایی هستند که شخصیت آینده‌ی شما را تعریف می‌کنند.

تغییری کوچک در عادت‌های روزانه می‌تواند به همین صورت زندگی‌تان را به مقصدی متفاوت هدایت کند. اتخاذ تصمیمی که اوضاع را یک درصد بهتر یا بدتر می‌کند شاید در لحظه بی‌اهمیت به‌نظر برسد؛ اما در مجموعِ لحظاتی که یک عمر را تشکیل می‌دهند، این انتخاب‌ها می‌توانند تفاوت ایجاد کنند؛ تفاوت میان کسی که هستید و کسی که می‌توانستید باشید. موفقیت، محصول عادت‌های روزانه است، نه یک دگرگونی بزرگ و یکباره در کل زندگی. یعنی مهم نیست درحال‌حاضر چقدر موفق یا ناموفقید، مهم این است که آیا عادت‌های‌تان شما را در مسیر موفقیت قرار می‌دهند یا خیر.

عادت‌های خوب، زمان را به دوست شما و عادت‌های بد، آن‌را به دشمن‌تان تبدیل می‌کند.

یک بار داستانی را درباره‌ی مردی شنیدم که از ویلچر استفاده می‌کرد. زمانی که از او پرسیدند آیا محدود‌شدن به ویلچر دشوار است یا خیر، پاسخ داد: «من به ویلچرم محدود نشده‌ام، بلکه با آن آزاد شده‌ام. اگر ویلچر نبود هنوز خانه‌نشین بودم و هیچ‌وقت نمی‌توانستم از خانه خارج شوم.» این تغییر در دیدگاه باعث شد که زندگی روزمره‌ی او تغییر کند.

موفقیت هدفی برای رسیدن، یا خط پایانی برای رد‌شدن نیست؛ سیستمی برای ارتقادادن فرایند بی‌نهایتِ به‌سازی است.

هویت شما زمانی ضد شماست که باعث غرور شود و شما را به انکار‌کردن نقاط ضعف‌تان تشویق کند و مانع رشد واقعی شود.

هرچه عادت به انرژی کم‌تری نیاز داشته باشد، احتمال وقوع آن بیش‌تر است.

آن‌قدر بر یافتن بهترین روش تمرکز می‌کنید که هرگز نمی‌توانید دست به عمل بزنید. همان‌طور که ولتر زمانی نوشت، «عالی» دشمن «خوب» است.

هربار که مطمئن نیستید چگونه رفتار کنید، به گروه نگاه می‌کنید تا رفتارتان را هدایت کنند

نکته‌ی اساسی این است که دوپامین نه‌تنها زمانی ترشح می‌شود که لذتی را تجربه می‌کنید، بلکه زمان انتظارکشیدن برای آن هم ترشح می‌شود.

بسته بندی‌کردن وسوسه یکی از راه‌های جذاب‌تر‌کردن عادت‌هاست. این استراتژی یعنی جفت‌کردن کاری که می‌خواهید انجام دهید با کاری که باید انجام دهید.

نشانه‌های عادت‌های خوب‌تان را واضح کنید و نشانه‌های عادت‌های بدتان را نامرئی.

به‌جای این‌که هربار برای انجام کار درست، تمام قدرت اراده‌تان را به‌کار ببندید‌، بهتر است انرژی‌تان را روی مثبت‌سازی محیط‌تان صرف کنید. این راز خویشتن‌داری است.

یکی از کاربردی‌ترین راه‌ها برای حذف‌کردن یک عادتِ بد این است که کم‌تر در معرض نشانه‌هایی که باعث آن می‌شوند، قرار بگیرید.

بالاترین نوع انگیزش درونی وقتی است که عادتی به بخشی از هویت شما تبدیل می‌شود. این‌که بگویم من آدمی هستم که فلان چیز را «می‌خواهد»، یک چیز است و این‌که بگویم من چنین آدمی «هستم»، چیز کاملاً متفاوتی است.

عقاید پشت عادت‌های گذشته را تغییر ندهید، تغییر عادت سخت خواهد بود. هدف جدید و نقشه‌ی جدیدی دارید، ولی هنوز آن «کسی» را که هستید تغییر نداده‌اید.