بریده‌هایی از کتاب خرده‌ عادت ها

راز نتایج با دوام در این است که هرگز دست از پیشرفت‌کردن نکشید. اگر هرگز توقف نکنید، چیزی که می‌سازید چشم‌گیر خواهد بود. اگر دست از کار‌کردن نکشید، تجارتی که به راه می‌اندازید، چشمگیر خواهد بود. اگر دست از ورزش‌کردن نکشید، اندامی فوق‌العاده خواهید داشت. اگر آموختن را متوقف نکنید، دانشی که به دست می‌آورید، استثنایی خواهد بود. اگر پس‌انداز‌کردن را کنار نگذارید، پولی که به دست می‌آورید چشمگیر خواهد بود. اگر همیشه به فکر دیگران باشید، دوستی‌های معرکه‌ای خواهید داشت. خرده‌عادت‌ها جمع نمی‌شوند، بلکه باهم ترکیب می‌شوند. این قدرت خرده‌عادت‌هاست. تغییرات کوچک و نتایج چشم‌گیر.

خود را به‌گونه‌ای تعریف کنید که جنبه‌های مهم هویت‌تان، حتی باوجود عوض‌شدن نقش‌تان باقی بماند. - «من ورزش‌کارم» تبدیل می‌شود به «من از آن آدم‌هایی هستم که ازنظر ذهنی قوی‌ و عاشق چالش‌های فیزیکی هستند». - «من سرباز معرکه‌ای هستم» تبدیل می‌شود به «من فردی منظم و قابل‌اعتمادم و در کار تیمی عالی عمل می‌کنم». - «من مدیر عاملم» تبدیل می‌شود به «من از آن آدم‌هایی هستم که چیزهای زیادی خلق می‌کنند». اگر هویتی به‌درستی انتخاب شود، به‌جای این‌که شکننده باشد، منعطف خواهد بود. مثل آبی که در اطراف مانعی جاری ا‌ست، هویت شما همراه با تغییر شرایط عمل می‌کند نه برخلاف آن

پاول گراهامِ سرمایه‌گذار، «هویت خودتان را کوچک نگه دارید». هرچه بیش‌تر اجازه دهید اعتقادی خاص به هویت شما تبدیل شود، کم‌تر می‌توانید خود را با چالش‌های زندگی سازگار کنید. اگر همه‌چیز را به بازیکن اصلی یا شریک تجاری یا هرچیز دیگری گره بزنید، ازدست‌دادن آن جنبه از زندگی‌تان شما را درهم خواهد شکست. اگر گیاه‌خوار باشید و به‌‌سبب مشکل سلامتی مجبور به تغییر رژیم غذایی خود شوید، دچار بحران هویت خواهید شد. اگر به هویت‌تان دلبستگی زیادی داشته باشید، انعطاف‌ناپذیر خواهید شد. اگر همان یک مورد را از دست بدهید، خود را هم از دست می‌دهید.

هرچه طرزفکری برای ما مقدس‌تر باشد، یعنی هرچه بیش‌تر به هویت ما گره خورده باشد، بیش‌تر از آن در مقابل انتقاد دفاع می‌کنیم.

سپس با پاسخ‌دادن به سه سؤال، درباره‌ی پیشرفت (یا عدم پیشرفت)هایم فکرمی‌کنم: ۱. چه چیزهایی امسال خوب پیش رفت؟ ۲. چه چیزهایی زیاد خوب پیش نرفت؟ ۳. چه چیزهایی یاد گرفتم؟

۱. ارزش‌های درونی‌ای که زندگی و کار من را به‌ حرکت درمی‌آورند، چه چیزهایی هستند؟ ۲. درحال‌حاضر چطور با صداقت زندگی و کار می‌کنم؟ ۳. در آینده چطور می‌توانم معیارهای بالاتری داشته باشم؟

بهبود فقط به‌معنای یادگرفتن عادت‌ها نیست، بلکه به‌معنای میزان‌سازی دقیق آن‌هاست. تفکر و بررسی باعث می‌شود وقت خود را صرف کارهای درست بکنید و هرجا لازم است عملکرد خود را اصلاح کنید

عادت‌های ناخودآگاه و عمل آگاهانه است. عادت‌ها + عمل آگاهانه = مهارت برای تبدیل‌شدن به فردی برجسته، بعضی از مهارت‌ها حتماً باید به‌صورت خودکار دربیایند.

جنبه‌ی مثبت عادت‌ها این است که می‌توانیم کارها را بدون فکر انجام دهیم و جنبه‌ی منفی آن این است که به شیوه‌ی انجام کاری عادت می‌کنید و دیگر به خطاهای کوچک توجه ندارید. چون تجربه کسب می‌کنید، گمان می‌برید که درحال پیشرفت هستید. درحقیقت، تنها دارید عادت‌های فعلی خود را تقویت می‌کنید و آن‌ها را ارتقا نمی‌دهید. بعضی از تحقیقات نشان داده‌اند که وقتی مهارتی بالا می‌رود، در طول زمان کمی افت عملکرد وجود خواهد داشت.

وقتی فعالیتی واقعاً برای شما اهمیت داشته باشد باید مشتاق باشید در هر حالتی آن‌را انجام دهید. حرفه‌ای‌ها حتی در زمانی که دل و دماغ ندارند هم اقدام می‌کنند. ممکن است از آن لذت نبرند؛ اما راهی پیدا می‌کنند و کار تکراری خود را انجام می‌دهند.

چه پاداش متغیری وجود داشته باشد و چه وجود نداشته باشد، هیچ عادتی تا ابد جالب و جذاب نمی‌ماند. بالاخره همه‌ی افراد در فرایند به‌سازیِ خود با همین چالش روبه‌رو می‌شوند: باید عاشق خستگی و ملال شوید. همه‌ی شما اهدافی دارید که دل‌تان می‌خواهد به آن‌ها دست یابید و رؤیاهایی دارید که می‌خواهید محقق شوند؛ اما گذشته از این‌که قصد دارید در کاری پیشرفت کنید، اگر فقط زمانی کار کنید که بی‌دردسر و هیجان‌انگیز است، هرگز آن‌قدر دوام نخواهید آورد که نتایج چشمگیر را ببینید.

اگر به چیزی علاقه دارید، کار‌کردن روی چالش‌هایی با میزان سختی قابل‌کنترل، راه خوبی برای جذاب نگه‌‌داشتن اوضاع است.

افرادِ واقعاً موفق هم مثل بقیه‌ احساس بی‌انگیزه بودن می‌کنند. تفاوت در این است که آن‌ها بازهم راهی پیدا می‌کنند که باوجود احساس خستگی کارشان را انجام دهند. ماهرشدن با تمرین‌کردن به دست می‌آید؛ اما هرچه کاری را بیش‌تر انجام دهید، کسل‌کننده‌تر و عادی‌تر می‌شود. وقتی دستاوردهای اولیه را کسب می‌کنیم و می‌آموزیم که انتظارِ چه چیزی را باید داشته باشیم، علاقه‌مان کم‌رنگ می‌شود. گاهی حتی از این‌هم سریع‌تر اتفاق می‌افتد. تنها کاری که باید بکنید، این است که چند روز پشت سر هم به باشگاه بروید یا سر وقت در وب‌نوشت‌‌تان چند مطلب منتشر کنید، در این صورت، اگر یک روز را جا بیندازید، چندان اهمیتی نخواهد داشت و اوضاع به‌خوبی پیش خواهد رفت. به‌راحتی می‌شود یک روز تعطیلی را توجیه کرد، چون در موقعیت خوبی هستید.

حالت تچان به‌معنای تجربه‌ی «اوج» و فرورفتن کامل در فعالیت است. دانشمندان سعی کرده‌اند این احساسات را با عدد نشان دهند. آن‌ها دریافتند که برای رسیدن به حالت تچان، کاری که انجام می‌دهید باید چهار درصد افزون بر توانایی‌ شما باشد. در زندگی واقعی معمولاً سنجش سختیِ فعالیت‌ها به این شکل ممکن نیست؛ اما قانون گلدیلاکس کماکان پابرجاست: کارکردن روی چالش‌هایی با میزان سختی قابل‌کنترل، چیزی در حد توانایی‌‌تان، برای حفظ انگیزه، مهم به نظر می‌رسد. پیشرفت نیازمند اعتدالی دقیق است. شما باید به‌طور مرتب به‌دنبال چالش‌هایی باشید که همان‌قدر که تحت فشارتان قرار می‌دهند، باعث شوند به‌اندازه‌ی کافی موفقیت به دست آورید تا مشتاق باقی بمانید. رفتار شما باید تازه باقی بماند تا جذاب و راضی‌کننده باشد. بدون تنوع، خسته می‌شوید و خستگی شاید بزرگ‌ترین عامل مشکل‌ساز در زمینه‌ی به‌سازیِ خود باشد.

وقتی فعالیت تازه‌ای را شروع می‌کنید، چیزی که بسیار اهمیت دارد، این است که عملکرد خود را در ساده‌ترین حالت ممکن نگه دارید تا حتی وقتی شرایط عالی نیست هم بتوانید آن‌را ادامه دهید

قانون گلدیلاکس می‌گوید که انسان‌ها بیش‌ترین میزان انگیزه را زمانی تجربه می‌کنند که مشغول انجام کاری باشند که با توانایی‌های‌شان همخوانی داشته باشد. نه خیلی سخت باشد، نه خیلی آسان. دقیقاً مناسب باشد.

زمانی که با بهتر‌شدن پیروز نمی‌شوید، می‌توانید با متفاوت‌بودن پیروز شوید. با ترکیب‌کردن مهارت‌های خود، میزان رقابت را کاهش می‌دهید و به‌آسانی متمایز می‌شوید. با نوشتن مجدد قوانین می‌توانید نیاز به سازگاری ژنتیکی یا سال‌ها تمرین را جبران کنید. بازیکن خوب سخت تلاش می‌کند تا در بازی‌ای که دیگران هم در آن شرکت می‌کنند پیروز شود. بازیکن عالی بازی جدیدی خلق می‌کند که به‌نفع نقاط قوتش باشد و ضعف‌هایش را بپوشاند.

چه‌کاری به‌طور طبیعی برایم مناسب است؟ تنها یک لحظه، فراموش کنید که چه آموخته‌اید. هرچه جامعه به شما گفته، ناشنیده بگیرید. هرچه دیگران از شما انتظار دارند، نادیده بگیرید. به درون خود نگاه کنید و بپرسید «چه‌کاری به‌طور طبیعی برایم مناسب است؟ چه زمانی حس زنده‌بودن داشته‌ام؟ چه زمانی حس کرده‌ام خودم هستم؟» قضاوت درونی یا خوشحال‌کردن دیگران ممنوع، فکر‌کردن درباره‌ی خود و انتقاد از خود ممنوع؛ فقط احساس تعلق و لذت. زمانی که حس کردید واقعاً خودتان هستید، در آن زمان در مسیر صحیح قرار گرفته‌اید

درصورت رضایتمندی از نتیجه‌ی تجربه‌ای دوست داریم آن‌را تکرار کنیم، زمانی که نتیجه‌ی تجربه‌ای دردناک باشد، از آن اجتناب خواهیم کرد. درد، درسی مؤثر است. اگر شکستی دردناک باشد، برطرف خواهد شد. درحالی‌که اگر شکستی بدون درد باشد، نادیده گرفته می‌شود. هرقدر اشتباهی قریب‌الوقوع‌تر و هزینه‌برتر باشد، سریع‌تر از آن درس می‌گیرید.

«موفقیت‌های غیرعددی» می‌توانند برای کاهش وزن مؤثر باشند. ممکن است عددِ روی ترازو تغییری نکند. اگر فقط به آن عدد توجه کنید انگیزه‌تان ضعیف می‌شود. اما ممکن است متوجه شوید پوست‌تان بهتر شده یا زودتر بیدار می‌شوید یا میل‌تان بیش‌تر شده است. تمام این موارد راه‌های معتبری برای پیگیری پیشرفت‌تان هستند. اگر اعداد روی ترازو به شما انگیزه نمی‌دهند، شاید وقت آن رسیده است که روی معیار دیگری تمرکز کنید؛ معیاری که نشانه‌های بیش‌تری از پیشرفت‌تان را نشان بدهد. مهم نیست که پیشرفت‌تان را چطور اندازه‌گیری می‌کنید؛ پیگیری عادت راه ساده‌ای برای رضایت‌بخش‌تر‌کردن عادت‌تان است. هر اندازه‌گیری، شاهدی است بر این‌که در مسیر درست حرکت می‌کنید.