بریده‌هایی از کتاب خرده‌ عادت ها

خلاصه این‌که نشانه، اشتیاق را فعال می‌کند. اشتیاق خودش انگیزه‌ی پاسخ می‌شود و آن هم به گرفتن پاداش منجر می‌شود. این باعث رضایت از رسیدن به موضوع اشتیاق می‌شود و درنهایت در ذهن ما به نشانه وصل می‌شود. این چهار گام در کنار هم یک حلقه‌ی بازخورد عصبی را تشکیل می‌دهند: نشانه، اشتیاق، پاسخ و پاداش که درنهایت به شما اجازه می‌دهد عادت‌های خودکار بسازید. این چرخه را به‌اسم «حلقه‌ی عادت» می‌شناسند.

هویتی پشت عادت‌ها هست. رفتاری که با خود واقعی ناهمخوانی دارد، پایدار نخواهد بود. ممکن است پول بیش‌تری بخواهید؛ ولی هویت شما هویت آدمی است که خرجش بیش‌تر از دخلش است و به همین خاطر مدام به‌سمت خرج‌کردن بیش‌تر از میزان درآمد کشیده می‌شود. ممکن است دنبال سلامت باشید؛ ولی اگر همچنان راحتی برای‌تان اولویت بیش‌تری داشته باشد تا سلامتی، مدام به‌سمت تنبلی بیش‌تر کشیده می‌شوید تا ورزش‌کردن. وقتی عقاید پشت عادت‌های گذشته را تغییر ندهید، تغییر عادت سخت خواهد بود. هدف جدید و نقشه‌ی جدیدی دارید، ولی هنوز آن «کسی» را که هستید تغییر نداده‌اید.

هویتی پشت عادت‌ها هست. رفتاری که با خود واقعی ناهمخوانی دارد، پایدار نخواهد بود. ممکن است پول بیش‌تری بخواهید؛ ولی هویت شما هویت آدمی است که خرجش بیش‌تر از دخلش است و به همین خاطر مدام به‌سمت خرج‌کردن بیش‌تر از میزان درآمد کشیده می‌شود. ممکن است دنبال سلامت باشید؛ ولی اگر همچنان راحتی برای‌تان اولویت بیش‌تری داشته باشد تا سلامتی، مدام به‌سمت تنبلی بیش‌تر کشیده می‌شوید تا ورزش‌کردن. وقتی عقاید پشت عادت‌های گذشته را تغییر ندهید، تغییر عادت سخت خواهد بود. هدف جدید و نقشه‌ی جدیدی دارید، ولی هنوز آن «کسی» را که هستید تغییر نداده‌اید.

تمام چیزهای بزرگ از شروع‌های کوچک به دست می‌آیند. تصمیمی کوچک و ساده بذر هر عادتی است؛ اما وقتی تصمیم تکرار می‌شود، عادت جوانه‌ می‌زند. بعد هم قدرتمندتر می‌شود، ریشه می‌دواند و شاخه‌هایش گسترده می‌شود. کنارگذاشتن یک عادت همانند ریشه‌کن‌کردن یک بلوط قدرتمند در وجودمان است و ایجاد یک عادت مثبت همانند این است که هربار یک گل زیبا بکاریم.

دستاوردهای شما مقیاس اندازه‌گیری عادت‌های‌تان هستند. دارایی خالص‌تان مقیاس اندازه‌گیری عادت‌های مالی‌تان است. وزن‌تان مقیاس اندازه‌گیری عادت‌های غذایی‌تان است. دانش‌تان مقیاس اندازه‌گیری عادت‌های یادگیری‌تان است. نظم خانواده‌تان مقیاس اندازه‌گیری عادت‌های نظافت شماست. شما آن چیزی را به دست می‌آورید که به‌طور مکرر انجام می‌دهید.

پیشرفت همیشه موقت است، مگر این‌که به بخشی از وجود خود شما تبدیل شود.

عادت‌ها + عمل آگاهانه = مهارت

اما گام‌برداشتن در زمانی که اوضاع آزاردهنده یا دردناک است، چیزی‌ است که بین افراد حرفه‌ای و ناوارد تفاوت ایجاد می‌کند. حرفه‌ای‌ها خود را پایبند به جدول زمانی می‌کنند؛ اما ناواردها با روال زندگی جلو می‌روند. حرفه‌ای‌ها می‌دانند چه چیزی برای‌شان اهمیت دارد و با هدفمندی برای رسیدن به آن کار می‌کنند؛ اما ناواردها با مشکلات زندگی از مسیر خارج می‌شوند.

بزرگ‌ترین تهدید برای موفقیت، شکست نیست، بلکه ملال است. شما از عادت‌ها خسته می‌شوید؛ چون دیگر خوش‌حال‌تان نمی‌کنند. نتیجه قابل پیش‌بینی می‌شود و همان‌طور که عادت‌های‌تان عادی می‌شود، در جست‌وجوی چیزی تازه از مسیر پیشرفت خارج می‌شوید.

عادت‌ها مجرایی هستند که ازطریق آن‌ها می‌توانید عمیق‌ترین عقاید را راجع‌به خودتان بسازید. به‌معنی واقع کلمه، شما به عادت‌های‌تان تبدیل می‌شوید.

وقتی حال‌تان خوب است، تمرین‌کردن آسان است و این مهم است که وقتی تمایل ندارید، سر تمرین بروید، حتی اگر کم‌تر از چیزی که می‌خواستید تمرین کنید. ممکن است پنج دقیقه رفتن به باشگاه‌ عملکردتان را بهتر نکند؛ اما هویت‌تان مجدداً تأیید می‌شود.

وقتی عقاید پشت عادت‌های گذشته را تغییر ندهید، تغییر عادت سخت خواهد بود. هدف جدید و نقشه‌ی جدیدی دارید، ولی هنوز آن «کسی» را که هستید تغییر نداده‌اید.

بیش‌تر آدم‌هایی که در پی بهبود هستند، حتی به فکر تغییردادن هویت نمی‌افتند و فقط فکر می‌کنند: «می‌خواهم لاغر باشم (نتیجه) و اگر به این رژیم بچسبم، حتماً لاغر می‌شوم (فرایند).» آن‌ها هدف تعیین می‌کنند و فرایند رسیدن به آن هدف را معین می‌کنند، بدون این‌که به عقایدی که محرک اصلی اعمال‌شان هستند فکر کنند. آن‌ها هیچ‌وقت نحوه‌‌ی نگریستن به خود را تغییر نمی‌دهند و درنمی‌یابند هویت قدیمی‌شان می‌تواند برنامه‌های جدیدشان برای تغییر را خراب کند.

خیلی‌ها زندگی‌شان را در نوعی خواب‌شناختی سپری می‌کنند و کورکورانه دنبال چیزهایی می‌روند که به‌عنوان بخشی طبیعی از هویت‌شان شناخته ‌شده است. - «مسیریابی‌ام وحشتناک است.» - «صبح‌ها اعصاب ندارم.» - «در به‌خاطرسپردن اسم آدم‌ها خوب نیستم.» - «همیشه تأخیر دارم.» - «از تکنولوژی سردرنمی‌آورم.» - «درس ریاضی من وحشتناک است.» و هزار مثال دیگر. وقتی داستانی را سال‌ها برای خود تکرار می‌کنید، لغزیدن به شبکه‌های ذهنی و پذیرفتن آن‌ها به‌عنوان واقعیت خیلی راحت می‌شود. به‌مرور در مقابل بعضی کارها مقاومت می‌کنید و می‌گویید دلیلش این است که «همچین آدمی نیستم».

بالاترین نوع انگیزش درونی وقتی است که عادتی به بخشی از هویت شما تبدیل می‌شود. این‌که بگویم من آدمی هستم که فلان چیز را «می‌خواهد»، یک چیز است و این‌که بگویم من چنین آدمی «هستم»، چیز کاملاً متفاوتی است.

وقتی عقاید پشت عادت‌های گذشته را تغییر ندهید، تغییر عادت سخت خواهد بود.

زمانی که عاشق فرایند باشید، نه نتیجه، دیگر مجبور نیستید صبر کنید تا به خودتان مجوز خوشبختی بدهید. می‌توانید هربار که سیستم‌تان به‌درستی به جلو می‌رود، راضی و خشنود باشید.

فرایند ساخت عادت‌ها درواقع فرایند به وجودآمدن هویت شماست. این یک سیر تکاملی تدریجی است. این‌طور نیست که اراده کنید و با بشکن‌زدنی بلافاصله به آدم کاملاً جدیدی تبدیل شوید. ذره‌ذره، روزبه‌روز و عادت‌‌به‌عادت تغییر می‌کنید. شما دائم درحال طی‌کردن مسیرهای تکاملی میکروسکوپی و ساختن «من» جدید هستید.

فرایند ساخت عادت‌ها درواقع فرایند به وجودآمدن هویت شماست.

وقتی داستانی را سال‌ها برای خود تکرار می‌کنید، لغزیدن به شبکه‌های ذهنی و پذیرفتن آن‌ها به‌عنوان واقعیت خیلی راحت می‌شود. به‌مرور در مقابل بعضی کارها مقاومت می‌کنید و می‌گویید دلیلش این است که «همچین آدمی نیستم». از درون چیزی به شما فشار می‌آورد تا تصویر ذهنیِ خودتان از خودتان را حفظ کنید و مطابق با عقایدتان عمل کنید. هر راهی که بتوانید، پیدا می‌کنید تا از مخالفت‌کردن با این تصویر پرهیز کنید.