بریده‌هایی از کتاب خروس طلایی و نوشته‌های دیگر

اینجا خودم را می‌بینم که در فکر سلامتی تو هستم و خود، لحظه به لحظه در حال مرگ.

مرگ، مثل رودخانه‌ای است که آرام آرام طغیان می‌کند، به آبهای قبلی هجوم می‌آورد و به آهستگی آن را می‌پوشاند، امّا دیگر جریان تازه‌ای به وجود نمی‌آورد.

این زندگیه که باعث خجالت و رودربایستیه. این‌طور فکر نمی‌کنی؟ یک مرده باعث آشفتگی و دردسر هیچ‌کس نیست؛ امّا بعدش این زنده‌ها هستن که هیچ‌وقت دست از تحقیر آدم‌های دیگه برنمی‌دارن. اونها تقریباً خودشون رو می‌کُشن فقط برای اینکه روحیه دیگران رو تخریب کنن. این موضوع هر چیزی را که لازم داری بدونی به تو میگه. از طرف دیگه، هیچ دلیلی وجود نداره تا از مرده بترسی، مرده‌ها مهم ان. بهترین آدم‌ها هستن.