بریده‌هایی از کتاب مردی به نام اوه

«فقط یک احمق تصور می‌کنه که حجم و نیرو باهم مساوی هستند؛ این رو به خاطر بسپر.»

حالا باید یک‌کم بیشتر منتظرم بمونی، الان برای مُردن وقت ندارم.

همهٔ ما فکر می‌کنیم هنوز به اندازهٔ کافی زمان داریم تا با دیگران یک‌سری کارها را انجام دهیم و به آن‌ها چیزهایی را که می‌خواهیم و باید، بگوییم. و بعد ناگهان اتفاقی می‌افتد که باعث می‌شود بایستیم و به کلماتی مثل «اگر» و «ای کاش» فکر کنیم.

«این چه عشقیه که آدم به‌محض این‌که اوضاع سخت شد، معشوقشو دودستی تحویل بده؟ به‌محض این‌که قوای جسمیش تحلیل رفت، ترکش کنه؟ شما بگید، این چه عشقیه؟»

پروانه خیلی زود فهمید اُوِه جزء آن دسته مردانی است که اگر مسیر را نشناسند، همچنان به راه‌شان ادامه می‌دهند

این‌طور می‌گفتند که هر انسانی باید می‌دانست برای چه چیزی مبارزه می‌کند. و سونیا برای هر چیز خوب مبارزه می‌کرد. و برای کودکی که صاحب آن نشد. و اُوِه هم برای او مبارزه کرد.

«ما می‌تونیم خودمون رو یا با مرگ مشغول کنیم، یا زندگی. ما باید به آینده نگاه کنیم، اُوِه!»

در زندگی یک مرد لحظه‌ای می‌رسد که باید تصمیم بگیرد می‌خواهد چه مردی باشد، مردی که به دیگران اجازه می‌دهد او را زیر پا له کنند، یا نه.

یک‌بار وقتی اُوِه از سونیا پرسید چرا همیشه می‌خواهد حتماً سرزنده و خوشحال باشد، سونیا گفت «رگه‌ای از نور خورشید کافیه تا زوایای تاریک زیادی رو روشن کنه.»

به‌نظر اُوِه، آدم نباید طوری زندگی کند انگار همه‌چیز قابل‌جایگزین کردن است، انگار وفاداری هیچ ارزشی ندارد.

رونه پرسید «این روزها دیگه کسی حاضر نیست به خاطر اعتقاداتش مبارزه کنه؟» اُوِه جواب داد «نه، مردش پیدا نمی‌شه.»

همسرش اغلب می‌گفت تمام راه‌ها به «چیزی» ختم می‌شوند که سرنوشت را رقم می‌زند.

اُوِه گفت «مردونگی به عمله، نه به حرف.»

او هیچ‌وقت جزء آن دسته آدم‌هایی نبود که برای‌شان اهمیت داشته باشد که دیگران آن‌ها را چه صدا می‌کنند،

گفت «من آدمی نیستم که پشت‌سر دیگران حرف بزنم.»

«پدرت همیشه می‌گفت کسی که زیاد اهل وراجی نباشه، به‌ندرت از دهنش چرت‌وپرت خارج می‌شه.»

وقتی آدم یک نفر را از دست می‌دهد، دلش برای خیلی از نکته‌های کوچک تنگ می‌شود؛ برای خنده‌هایش، این‌که چگونه در خواب خودش را از یک دنده، روی دندهٔ دیگر می‌انداخت، یا این‌که آدم دیوار را به خاطر او رنگ می‌زد.

«این گربه قطعاً هزارتا مرض داره، هار هم هست!» اُوِه به گربه نگاه می‌کند، بعد به گوسفند، و سرش را به علامت تأیید تکان می‌دهد. «احتمالاً خودتون هم مبتلا به همین بیماری‌ها هستید، بااین‌حال ما با سنگ نمی‌زنیم‌تون.» زن تهدیدکنان می‌گوید «مواظب خودت باش!

چون مردم می‌گفتند که اُوِه دنیا را فقط سیاه‌وسفید می‌بیند. و همسرش رنگ بود؛ تمام رنگ‌هایش.

این روزها مردم برای عملکردهای صادقانه و عاقلانه و بی‌نقص احترامی قایل نیستند، فقط باید ظاهر کار خوب باشد و در کامپیوتر ذخیره شود، ولی اُوِه کارها را آن‌طوری انجام می‌دهد که باید.