بریده‌هایی از کتاب جهان هستی هوایت را دارد

جهان هستی، از تو سپاسگزارم که برای التیام این ترس به من کمک می‌کنی. این تفکر را ترک می‌کنم و تصمیم می‌گیرم به جایش عشق را ببینم."

- تکلیف را بشناسید و آن را با نامش بخوانید: ترس. - بپذیرید که نمی‌توانید از زیر بار تکلیف شانه خالی کنید و مشتاق انجام دادنش باشید. آمادگی مسیر را هموار می‌کند. - درخواست رحم و شفقت کنید تا مسیر هموار شود. - از جهان هستی کمک بخواهید و به قدرتی بزرگ‌تر از خودتان تکیه کنید. - در این شرایط مراقب سمت خود و نقشتان باشید. - از شفا استقبال کنید و در انتظار معجزه باشید.

من آمادهٔ یادگیری از طریق عشق هستم.

کسانی که به دنبال نور می‌گردند، فقط چشم‌هایشان را پوشانده‌اند. نور هم‌اکنون در درون آنهاست. روشنگری چیزی جز شناخت نیست. روشنگری به هیچ‌وجه تغییر نیست." فکر می‌کنید باید برای تغییر زندگی‌تان اوضاع را عوض کنید؟ تمام چیزی که لازم دارید تغییر ذهن و به خاطر آوردن عشق است. نور درونتان را بپذیرید و جهان را روشن کنید. به هر حال به این نور ایمان داشته باشید.

درسی از جهان هستی: زمانی که اراده‌مان را در برابر قدرت جهان هستی از دست می‌دهیم و تسلیم می‌شویم، از معجزه‌ها برخوردار می‌گردیم.

دلیل اصلی غمگین‌بودنمان به‌طرز شگفت‌انگیزی ساده است: ما در برابر شاد بودن مقاومت می‌کنیم

خوش‌آمدگفتن به نظام جدید نیازمند تمرین است، اما خیلی کم‌تر از آنچه فکر می‌کنید "کار" می‌برد. مفیدترین تمرین، تمرین تسلیم‌شدن در برابر عشق جهان هستی است.

درسی از جهان هستی: هنگامی که پذیرای دریافت راه‌حل باشید جهان هستی برای رساندن شما به مقصود تلاش می‌کند.

راه برگشت به قدرت آسان است. هر زمان که متوجه شدید از حضور عشق محرومید، این دعا را بخوانید تا به آرامش برگردید: "من شاهدم که با قدرتم هماهنگ نیستم. تصمیم می‌گیرم که به جای آن آرامش را ببینم.

"حضور ترس قطعاً نشانهٔ این است که به قدرت خودتان باور دارید.

لازم نیست جست‌وجوی شادی فقط از طریق سرگرمی یا تجربه‌های مفرح باشد. می‌توانید با نیت خوش‌گذرانی به شادی برسید. شادی انتخاب است.

"جهان هستی، از تو سپاسگزارم که برای التیام این ترس به من کمک می‌کنی. این تفکر را ترک می‌کنم و تصمیم می‌گیرم به جایش عشق را ببینم."

وقتی در حالت خوشی و شادی هستید، روی تمام موجودات جهان رد و نشان باقی می‌گذارید.

بعد از کندوکاو فراوان دریافتم که مقاومت در برابر عشق، ما را در تاریکی نگه می‌دارد. به‌خاطر این مقاومت در الگوهایی گیر می‌کنیم که ما را از کامیابی بازمی‌دارند. شاید متوجه شده باشید که اغلب با مراقبه، دعا، تأییدهای مثبت، مداوا، یا هر نوع رشد شخصی آسایشی را تجربه می‌کنید و کمی بعد آن احساس فوق‌العاده را با باوری بسته و محدودکننده، اظهارنظری منفی یا الگویی اعتیادی خراب می‌کنید. این تجربه مرتب اتفاق می‌افتد. زیرا درست لحظه‌ای که به نور تکیه می‌کنیم، تاریکیِ درونمان در برابر آن مقاومت می‌کند.

با درد، نفس بکشید. احساس درد باعث می‌شود که ترس از درونتان بگذرد و قدرتش را با خودش ببرد. اگر به خودتان اجازهٔ لمس درد را بدهید، از ترس رها می‌شوید.

کارلا به حاضران تالار اعلام کرد که قصد دارد شغل پرفشارش را ترک کند و به دانشگاه برگردد تا در رشتهٔ تغذیه، رشتهٔ مورد علاقه‌اش، تحصیل کند. گفت: "چهل روز پیش کاملاً افسرده بودم. امروز مطمئنم، همان‌طور که تو می‌گویی، جهان هستی هوای مرا دارد."

پیشنهاد می‌کنم آهنگ "من از آن تو هستم" جای جاگدیش را گوش بدهید.

به‌یادآوردن مخفی‌گاه قدرت حقیقی‌تان شما را دوباره با جهان هستی پیوند می‌دهد؛ بنابراین می‌توانید واقعاً از معجزات زندگی لذت ببرید.

ترس‌ها موذی‌اند. آن‌ها در روح و روان و تک‌تک سلول‌هایمان زندگی می‌کنند و مدت طولانی در ناخودآگاهمان باقی می‌مانند. درست وقتی که فکر می‌کنیم فرافکنی نادرستمان از بین رفته است، یک اتفاق ساده می‌تواند ماشه را بکشد

به تمرین‌کردن لحظهٔ مقدس متعهد شوید. هرگاه متوجه شدید در داستانی ترس‌آلود گیر کرده‌اید، دعایتان را بخوانید: "جهان هستی، از تو سپاسگزارم که مرا هدایت می‌کنی تا این ترس را از طریق آموزگار عشق درک کنم."