بریده‌هایی از کتاب جهان هستی هوایت را دارد

هر زمان که متوجه شدید از حضور عشق محرومید، این دعا را بخوانید تا به آرامش برگردید: "من شاهدم که با قدرتم هماهنگ نیستم. تصمیم می‌گیرم که به جای آن آرامش را ببینم." این دعا مجدداً شما را مشتاق اتحاد با قدرت خلاق می‌کند. آگاهانه تعهد بدهید که با قدرتتان هماهنگ شوید. در این صورت کم‌کم تغییر را حس می‌کنید.

مقاومت در برابر عشق، ما را در تاریکی نگه می‌دارد

- با مراقبه و دعا پذیرای قدرت جهان هستی می‌شوید. - زمانی که به جهان هستی تکیه نمی‌کنید حضور ترس نمایان می‌شود. - فرافکنی ادراک شماست. از داستان‌های ترسناکی که بر پردهٔ سینمای درونی‌تان فرامی‌افکنید آگاه باشید. - حضور، قدرت شماست. بدانید که چگونه به‌خاطر افکار، کلمات و انرژی‌تان از جهان هستی جدا می‌شوید. تفاوت بین احساس اتصال به حضور قدرت و عدم اتصال را دریابید. - هنگامی که متوجه می‌شوید از حضور عشق جدا شده‌اید برای به‌دست‌آوردن آرامش این دعا را بخوانید: "می‌دانم که با قدرتم هماهنگ نیستم. تصمیم می‌گیرم که به جای این نبودِ هماهنگی آرامش پیدا کنم."

فرارکردن از ترس مثل دویدن دور یک میدان است. باز هم به جایگاه اولیه‌تان برمی‌گردید تا اینکه واقعاً آن را بپذیرید.

درسی از جهان هستی: هنگامی که پذیرای دریافت راه‌حل باشید جهان هستی برای رساندن شما به مقصود تلاش می‌کند.

درسی از جهان هستی: ما مسئول دیده‌هایمان نیستیم. ما مسئول درک دیده‌هایمان هستیم.

بر هرچیزی که تمرکز می‌کنیم آن را می‌سازیم. چه خوب باشد چه بد.

"جهان هستی از تو سپاسگزارم که از طریق آموزگار عشق، مرا در درک این ترس راهنمایی می‌کنی.

پست منفی فقط هیزم آتیش رو بیشتر می‌کنه.

برای آزادی و تسلیم بودن باید تعلقاتمان را رها کنیم. دیپاک چوپرا می‌گوید: "وقتی بنا به دلایلی خوشحالید، هنوز هم بیچاره‌اید. زیرا ممکن است این دلیل فردا از دستتان برود." به جای جست‌وجوی دلیل و نتیجه برای خوشحالی باید یاد بگیریم که به شگفتی‌های جهان هستی ایمان داشته باشیم. هر روز معجزه‌هایی برای جشن گرفتن دارد. اگر تصمیم بگیریم که این‌طور ببینیم، هر لحظه می‌تواند یک معجزه باشد.

درس بیست‌ویکم از کتاب دورهٔ آموزشی معجزات می‌گوید: "من مسئول چیزی هستم که می‌بینم." این درس ایدهٔ "فرافکنی ادراک ماست" را تقویت و تأکید می‌کند که ادارکمان به تفاسیرمان وابسته است. برای مثال می‌توانیم دعوا با همسرمان را دلیل دیگری برای فکرکردن به طلاق تفسیر کنیم، یا آن را فرصت مناسبی برای یادگیری و رشد زندگی مشترک ببینیم. می‌توانیم تشخیص و خبر بیماری ناخوشایند را با وحشت و نگرانی درک کنیم، یا آن را با حق‌شناسی و سپاسگزاری، فرصتی برای ترمزکردن و درآغوش‌کشیدن هر لحظه از زندگی ببینیم. مهم نیست اوضاع چقدر وخیم است، ما انتخاب می‌کنیم که آن وضعیت را با عشق بپذیریم یا با ترس. برداشت ما نحوهٔ درک واقعیت تجربه‌شده را تعیین می‌کند.

بپذیرید که حق دارید شاد باشید. حق دارید کامیاب شوید، بدرخشید و موفق باشید.

هنگامی که در برابر قدرت جهان هستی تسلیم می‌شویم، به سوی نیازمان هدایت شده‌ایم.

تصمیم می‌گیریم به ترس‌هایی که در اخبار آمده‌اند، ترس‌های کلاس درس و ترس‌های خانگی‌مان بچسبیم. با هدفمندکردن رنج و اندوه و امید کسب قدرت از منابع بیرونی، از عشق جهان هستی جدا می‌شویم. قدرت عشق را انکار می‌کنیم و ایمانمان را برای ترس نگه می‌داریم. ما عشق را به طور کامل فراموش می‌کنیم.

دنیایی را می‌بینید که خودتان ساخته‌اید، اما سازندهٔ تصویر را نمی‌بینید. می‌توانید با برداشتن این چند گام، قدرت پنهانتان را به یاد بیاورید.

تغییر ادراک به ما می‌فهماند که دنیای خارج بازتاب دنیایی است که در درون ذهنمان ساخته‌ایم؛ که مشکل در درون ماست.

درسی از جهان هستی: جهان هستی کلاس درس ماست و زمانی که نقشمان را به‌عنوان دانش‌آموز خوشحال می‌پذیریم، زندگی عالی می‌شود.

درسی از جهان هستی: ما مسئول دیده‌هایمان نیستیم. ما مسئول درک دیده‌هایمان هستیم.

بر هرچیزی که تمرکز می‌کنیم آن را می‌سازیم. چه خوب باشد چه بد.

- با مراقبه و دعا پذیرای قدرت جهان هستی می‌شوید. - زمانی که به جهان هستی تکیه نمی‌کنید حضور ترس نمایان می‌شود. - فرافکنی ادراک شماست. از داستان‌های ترسناکی که بر پردهٔ سینمای درونی‌تان فرامی‌افکنید آگاه باشید.