بریده‌هایی از کتاب دوست داشتنت

از خیال من گَرد بی‌کسی بروب یا مقلّب القُلوب!

تو رفتی نه شعری، سرودی سلامی، درودی و من شِکوه کردم؛ خدا چشم‌های تو را منتشر کرد

یاد تو نزدیک است چشمانت اما دور چه دورْنزدیکی!

رود حضورت هنوز می‌ریزد از آبشار خیال!

بی‌تو ای دلداده دلخواه شنبه‌هایم اشک جمعه‌هایم آه!

گر چه خسته از درنگ و رنگ گر چه سنگ من دلم برایت ای عزیز می‌شود هنوز تنگ!

در دایره‌ی زمانه‌ی پیچاپیچ دور سر خود مگرد و بر خویش مپیچ! آن گمشده‌ی هزار و یک‌شب را ما گشتیم، نبوده است در عالم هیچ!

امشب خوشه‌خوشه ستاره از تاک شب آویزان است دستی بر آر خوشه‌ای بردار

سنگ می‌بارد جرأتِ پرنده شدن نیست

شب در انتهای جاده خورشید در ابتدای راه!

بر این مدار به شوق رسیدن پرندگی بیاموز

ای ستاره! ای ستاره با توام با تو که همیشه با منی در شبِ کویر و کوچه‌باغ! دست‌های من به تو نمی‌رسد ولی دل به روشنای خلوتت سپرده‌ام تا سحر دل مرا غرق نور کن خواب‌ خسته‌ی مرا بلور کن!

چشم ای چشم! که از دیدن آن ماه‌ترین می‌آیی خاطرات سفرت را بنویس!

ای خیال ناگزیر مثل شعر، دلپذیر ای ترنّم بهار بر کویر دل زودتر ببار!

رود حضورت هنوز می‌ریزد از آبشار خیال!

بی‌تو ای دلداده دلخواه شنبه‌هایم اشک جمعه‌هایم آه!

فرصت ندارم حتی آن‌قدر که دلتنگت شوم!

خسته از ماضی و مستقبل حال، حالِ ساده را عشق است!

تو شعرهایم را مخاطب؟ نه! تو حرف حرفِ شعر من هستی!

مُهر را بردار از لب‌هات گفتنِ یک «دوستت دارم» ‌ روزه‌ را باطل نخواهد کرد