بریده‌هایی از کتاب نادر پسر شمشیر

با پیدایش محمود سیستانی اوضاع کشور بیش از پیش هرج و مرج شد، بدین‌گونه که شهرستانهای غربی در دست عثمانی، شهرستانهای شمالی در دست ارتش روس و شهرهای دیگر مرکزی با استانهای جنوبی در دست افغانی‌ها ماند. ملک محمود بر شهرستان سیستان و استان خراسان تا نیشابور فرمانروایی می‌نمود. نیروی ناچیز شاه تهماسب در میان راه تهران و بخشهای شرقی مازندران آواره و سرگردان بود. فتحعلی‌خان قاجار نیز شهرستان گرگان و دشت را داشت.

پیمان ناتمام و تخلیه خاک عثمانی، اوضاع داخلی کشور، آخرین جنگ‌های نادرشاه با عثمانی در بهار سال ۱۱۵۶ ﻫ.ق نادرشاه افشار پس از سان ارتش و خستگی گرفتن سپاهیان از دشت مغان آهنگ غرب نمود و عاشورخان پاپالو را با ۶۰۰۰ سرباز در تبریز گذاشته فرمانی به نام همگی فرماندهان و افسران نیروهای پادگان آذربایجان و قفقاز فرستاد که سپاهیان خود را بسیج نموده آماده جنگ با عثمانی باشند. روز ۴ ع ۱ شاهزاده نصراله میرزا به همراهی امام‌قلی میرزا و شاهزاده

پیشنهادات نادرشاه دارای پنج بند بود؛ بدین‌گونه: ۱ـ پادشاه هند باید به اردوگاه ایران آمده پیمان نامه متارکه جنگ را شخصاً امضا نماید. ۲ـ پس از امضای پیمان نامه، سربازان هند خلع سلاح شوند و پی کار خود بروند. ۳ـ توپخانه و مهمات جنگی ارتش هند به ارتش ایران تسلیم شود. ۴ـ چون ارتش ایران در راه‌پیمایی‌ها خسته شده باید به پایتخت هند رفته چندی آسایش نماید. ۵ـ گفتگوی صلح پس از امضای پیمان نامه در شهر دهلی پایتخت هند آغاز و انجام داده شود.

چنین کنند بزرگان چه کرد باید کار چنین نماید شمشیر خسروان آثار

برای سردار بی‌مانندی همچون نادرشاه افشار این نیروی دهشتناک دشمن نیز مانند تنگ خیبر ـ آب سند و دیوار لاهور ناچیز بود.

. دشمنان ایران مانند افغان، روس و عثمانی را از میهن بیرون کردم. اکنون می‌خواهم به خراسان بازگشته آسایش نمایم. تهماسب میرزا و پسرش عباس میرزا هر دو زنده هستند. شما هر یک از آن دو یا هر کسی را که می‌خواهید به پادشاهی بردارید.»

بدین‌گونه نادر افشار سردار توانای ایران پس از هفت سال و ده ماه و نیم شهر اصفهان پایتخت کشور شاهنشاهی را از افغانی‌ها پس گرفت.

«تیره‌های افغانی غلزایی و ابدالی

این سردار بزرگ و پیشوای سترگ ارتش ایران، پرچم پیروزی کشور ما را بر فراز شهرهای: قندهار، کابل، دهلی، بخارا، خیوه، دربند (کرسی‌نشین داغستان)، تفلیس (کرسی‌نشین گرجستان) برافراشته و بین‌النهرین را میدانگاه تاخت و تاز سواران خود ساخته است.

حقیقت همواره بیش از داستان در مردم اثر می‌کند و در ذهن و خاطر ایشان نقش می‌بندد.

در همین گیر و دار پادشاه آگاه ایران برای یکسره کردن کار دشمن یک لشکر از بهترین سواران خود را به آوردگاه فرستاد و لشکریان شکست یافته عثمانی با شتاب هر چه تمام‌تر در تاریکی پا به گریز نهادند. آن شب پیش از ۱۲۰۰۰۰ تن از جنگجویان عثمانی به دست دلاوران ایران کشته و پنج هزار تن از افسران نامی و فرماندهان آن‌ها زنده دستگیر و انبوهی نیز زخمدار و پایمال سم ستوران گشتند.

شاهنشاه ایران چون از کارهای سیاسی بپرداخت فرمان داد تا گنبد حضرت علی (ع) را با زر آراسته به نیکوترین طرزی آرایش دهند و از خاندان شاهنشاهی نیز مبلغ هنگفتی برای تزیین و کاشیکاری صحن حرم علوی و نوسازی مسجد جامع پرداخته شد.