بریده‌هایی از کتاب بازگشت به خود؛ خودشناسی از طریق اینیاگرام

بر اساس آموزه‌های اینیاگرام، نُه سبک شخصیتی مختلف در جهان وجود دارد، یکی از چیزهایی که به طور طبیعی در دوران کودکی برای تحمل کردن شرایط و احساس امنیت داشتن، به سمت آن متمایل می‌شویم و آن را می‌پذیریم. هر «نوع» یا «عدد» دارای یک روش متمایز برای دیدن جهان و یک انگیزه اساسی که به شدت تحت تأثیر چگونگی تفکر، احساس و رفتار این «نوع» قرار می‌گیرد، است

«هنگامی که قلب ما کوچک است، درک و شفقت ما محدود است و رنج می‌بریم. نمی‌توانیم دیگران و کمبودهای آنها را قبول یا تحمل کنیم و خواهان تغییر آنها هستیم. اما هنگامی که قلب ما گسترش می‌یابد، دیگر چیزهایی مانند این هم ما را رنج نمی‌دهند. درک و شفقت زیادی داریم و می‌توانیم دیگران را بپذیریم. دیگران را همانطور که هستند، قبول می‌کنیم و سپس آنها یک شانس برای دگرگون شدن دارند.»

«من عاشق مردمان زیادی هستم، اما هیچ کدام از آنها را درک نمی‌کنم.» فلانری اوکانر

«پذیرش خود، مانع تلاش برای تبدیل به بهتر شدن نمی‌شود»

همانطور که ویکتور هوگو، نویسنده «بینوایان»، نوشت: «غمگین‌بودن، شادی ناراحت بودن است.»

گفت: «در خودشناسی، مهم‌تر از همه چیز، شناختن نواقص است. این، سنجیدن خود در برابر حقیقت است، نه برعکس. اولین محصول خودشناسی، فروتنی است.»

«آنچه ما در مورد خودمان نمی‌دانیم، می‌تواند به ما آسیب برساند و این کار را خواهد کرد، بدون اینکه نیازی به سایرین داشته باشد.» با انگشت به من و سپس به خودش اشاره کرد. «تا زمانی که نسبت به این که چگونه جهان را می‌بینیم، جاهل باشیم و ندانیم که زخم‌ها و اعتقادات، آنچه هستیم را شکل می‌دهند، زندانیان گذشته‌مان هستیم. ما زندگی‌مان را با انجام بدون تفکر کارهایی که به خودمان و کسانی که در اطرافمان هستند صدمه می‌زنند و یا ما را سردرگم می‌کنند، ادامه خواهیم داد. در نهایت، به ایجاد اشتباهات مشابه، بارها و بارها در طول زندگی، عادت می‌کنیم، که این مسئله ما را به خواب می‌برد. باید از خواب بیدار شویم.»

«آغاز عشق، این است که به کسانی که دوستشان داریم اجازه دهیم تا کاملا خودشان باشند، تصمیمی برای این که آنها را تغییر ندهیم تا شبیه تصویر ما شوند. اگر در عشق ورزیدن به آنها، آنچه هستند را دوست نداشته باشیم، بلکه فقط پتانسیل‌شان برای اینکه شبیه به خودمان باشند را دوست داشته باشیم، پس آنها را دوست نداریم: ما فقط بازتاب خودمان را که در آنها پیدا می‌کنیم، دوست داریم.»

فکر می‌کرد که باید به طور مداوم برای بدست آوردن تایید دیگران، تصویر خودش را بسازد، تا جایی که نهایتا دیگر نمی‌توانست تفاوت بین تصویر جعلی و خود معتبرش را بیان کند؟ این دام بازیگرها است.

یک بچه نوع یک، نیاز دارد که به او گفته شود اشتباه کردن طبیعی است، و می‌توانند همزمان ناکامل و دوست‌داشتنی باشند.

سوال واقعی این است که آیا می‌توانی من واقعی را دوست داشته باشی؟... نه تصویری که از من داشتی، بلکه کسی که من واقعا هستم.

«زمانی که مردان، تعداد کارکنان را کاهش می‌دهند، قاطع به نظر می‌رسند. هنگامی که زنان این کار را انجام می‌دهند، کینه‌جو هستند.» کارلی فیورینا

«قبل از اینکه بتوانم با افراد دیگر زندگی کنم، باید با خودم زندگی کنم. یکی از چیزهایی که از قانون اکثریت پیروی نمی‌کند، وجدان یک شخص است.»

حقیقت این است که افرادی که فاقد خودشناسی هستند، نه تنها از لحاظ معنوی بلکه از نظر حرفه‌ای نیز رنج می‌برند.

«خودشناسی فروتنانه در مقایسه با جستجو پس از یک یادگیری عمیق، راهی مطمئن‌تر به سوی خداست.»

«ما باید خود واقعی‌مان را پیدا کنیم، با تمام کاستی‌های بنیادی و همچنین شأن و منزلت بزرگ و ساده آن. آفریده شده‌ایم که فرزند خدا باشیم و قادر به دوست داشتن بی‌ریایی و غیرخودکامگی خداوند هستیم.»

«در خودشناسی، مهم‌تر از همه چیز، شناختن نواقص است. این، سنجیدن خود در برابر حقیقت است، نه برعکس. اولین محصول خودشناسی، فروتنی است.»

ما زندگی‌مان را با انجام بدون تفکر کارهایی که به خودمان و کسانی که در اطرافمان هستند صدمه می‌زنند و یا ما را سردرگم می‌کنند، ادامه خواهیم داد. در نهایت، به ایجاد اشتباهات مشابه، بارها و بارها در طول زندگی، عادت می‌کنیم، که این مسئله ما را به خواب می‌برد. باید از خواب بیدار شویم.

اکثر مردم بر این باورند که می‌دانند چه کسانی هستند درحالی که نمی‌دانند، آنها درباره لنزی که از طریق آن جهان را می‌بینند سوال نمی‌کنند- از کجا آمده است، چگونه زندگی آنها را شکل می‌دهد، یا حتی آیا دیدگاهی که از واقعیت به آنها می‌دهد، تحریف شده یا درست است. حتی با دردسر بیشتر، اکثر مردم از چیزهایی که به بقای آنها کمک می‌کنند آگاه نیستند. آنها خواب هستند.

«دیر یا زود باید بین آنچه هستیم و آنچه نیستیم، تمایز قائل شویم. باید این واقعیت را که آنچه می‌خواهیم باشیم، نیستیم، قبول کنیم.