بریده‌هایی از کتاب قدرت و شکوه زن

قرآن کریم انسان‌ساز است،

اول مدرسه‌ای که بچه دارد، دامن مادر است.

شغل اصلی و اولیّهٔ زن، زنِ خانه بودن است و این تجلیل زن است. زن، سوگلیِ خانه است و مرد پادویِ خانه. شغل اصلی و اولیّهٔ زن، زنِ خانه بودن است. این تحقیر زن هم نیست، این احترام زن است، این تجلیل زن است. در خانه است، زنِ خانه است.

اگر فروشندگی یک مغازه یا یک سوپرمارکت را به او می‌دادند هم خوشحال بود. در حالی که ما این را یک فعالیت اجتماعی نمی‌دانیم، آنی که ما می‌گوییم و اسلام می‌گوید که «کار اصلی زن» توی خانه است، آن به این معنا است که کار اصلی زن هنگامی که امرش دائر باشد بین «شوهرداری و بچه‌داری و خانه را جارو پارو کردن» یا «ادارهٔ یک سوپرمارکت» برای اینکه «فلان قدر پول در بیاورد»، آن اولی مقدم است، آن اولی شغل زن است. سوپرمارکت را بگذارد مرد برود اداره کند، کارمندی فلان اداره را بگذار مرد برود بکند- هنگامی که صحبت نان در آوردن مطرح است- التفات می‌کنید؟ نان درآوردن از یک کار توی بازار و توی اداره و توی خیابان و توی نمی‌دانم فرض کنید که هر گوشهٔ دیگر، غیر از این است که انسان یک کاری را به عنوان یک «حرکت اجتماعی»، یک کار لازم یک فریضه انجام می‌دهد، این دومی است که محترم است، این دومی است که بین زن و مرد مشترک است. آن اولی - یعنی نان در آوردن زن- جزو وظایف زن مطلقا نیست!

من در محاسبات نهایی، زن را قوی‌تر از مرد می‌دانم. این یکی از زیبایی‌های طبیعت و از اسرار خلقت است.

نان درآوردن مطلقاً جزو وظایف زن نیست! «شغل» غیر از «فعالیت اجتماعی» است که مشترک بین زن و مرد، و وظیفه است.

بدون مرد ممکن است زن خانواده را حفظ کند، اما بدون زن، مرد نمی‌تواند خانواده را حفظ کند. عنصر اصلیِ تشکیل خانواده، زن است، نه مرد.

مادرها مبدأ خیراتند و اگر خدای نخواسته مادری باشد که بچه را بد تربیت کند، مبدأ شرورند. یک مادر ممکن است که بچه را تربیت کند و خوب تربیت کند، و آن یک بچه یک امت را نجات بدهد و ممکن است که بد تربیت کند و موجب هلاکت یک امت بشود.

سعادت و شقاوت کشورها به دست زنان شما اثبات کردید که مقدم بر مردها هستید. مردها از شما الهام گرفتند. شما تربیت‌کنندهٔ مردها هستید. آنقدر که اسلام به شما احترام قائل است، برای مردها نیست.

عنصر اصلیِ تشکیل خانواده، زن است، نه مرد.

شما تربیت کنندهٔ مردها هستید. قدر خودتان را بدانید. اسلام قدر شما را می‌داند

عنایت اسلام به بانوان بیش از مردان است.

بچه‌ای در [دامن] مادر تربیتش تربیت اسلامی نباشد، تربیت انسانی نباشد، انحراف داشته باشد، این ممکن است که بعدها یک جامعه را به فساد بکشد. خیال نکنید یک آدم است. گاهی یک آدم، یک ده را خراب می‌کند؛ گاهی یک آدم یک شهرستان را خراب می‌کند؛ گاهی یک مملکت را خراب می‌کند

برای یک مرد بزرگ، «همسر» کاری را می‌کند که مادر برای یک بچهٔ کوچک آن کار را می‌کند، و زنان دقیق و ظریف، به این نکته آشنا هستند. طبیعت مرد، طبیعت خام‌تری نسبت به زن است و در میدان خاصی، شکننده‌تر است و مرهم زخم او، فقط و فقط نوازش همسر است حتّی نه نوازش مادر!

امّا زنی که اهل تدبیر باشد، مرد را می‌کند رامِ خودش. این مثل این است که یک نفری بتواند یک شیر درنده را افسار بزند، سوارش بشود؛ این معنایش این نیست که او از لحاظ جسمی از این شیر قوی‌تر است، معنایش این است که توانسته این اقتدار معنوی را به‌کار ببرد، زن‌ها این توانایی را دارند، منتها با ظرافت؛ یعنی ظرافتی که می‌گوییم، تنها ظرافت در ترکیب جسمانی و ساختمان جسمانی نیست، بلکه ظرافت در فکر و اندیشه و تدبیر و دستگاه تصمیم‌گیری است که خدای متعال در زن قرار داده.

زن‌ها هستند که ملت‌ها را تقویت و شجاع می‌کنند.

دامن مادر مبدأ خیرات و شرور! آن چیزی که در بچگی از مادر می‌شنود یا می‌بیند، آن نقش می‌بندد در قلبش؛ و تا آخر! همراهش هست!

سعادت و شقاوت کشورها بسته به وجود زن است. زن یک انسان بزرگ و مربی جامعه است. مرحلهٔ اولِ مرد و زن صحیح، از دامن زن است.

مادر، پایهٔ بهشتی شدن انسان‌ها

به اسم آزادی... آزادی را از زن و مرد سلب کردند. زن‌ها و جوانان ما را فاسد الاخلاق کردند. شاه برای زن این خاصیت را قائل بود که شاه می‌گفت زن باید «فریبا» باشد! البته با آن نظر حیوانی که او داشت؛ با آن نظر جسمانی، مادی، حیوانیِ پست که او داشت، زن را نظر می‌کرد. باید «فریبا» باشد! از مقام انسانیت، زن را فرو کشید به مرتبهٔ یک حیوان. به اسم اینکه برای زن می‌خواهد مقام درست کند، زن را از مقام خودش پایین آورد. زن را مثل یک عروسک درست کرد، در صورتی که زن انسان است، آن هم یک انسان بزرگ. زن مربی جامعه است، از دامن زن انسان‌ها پیدا می‌شوند.