بریده‌هایی از کتاب در باب شهریار ماکیاولی: تفسیر ۵۲ ایده طلایی

ایده‌ای روشنگر وقتی نمی‌خواهید کاری انجام شود، حتماً جلسه بگذارید. جان کنت گالبرِیت

«شرافتمندانه‌ عمل کردن در میان افراد بی‌شرافت عین شکست است»

ایده‌ای روشنگر هیچ چیز مانند سر بریده‌ای بر روی تیرک نمی‌تواند موجب اطاعت شود. استیوی،مرد خانه

«رهبران نباید اصول اخلاقی را ضمیمه عقایدشان کنند. چنین کاری تنها موقعیتشان را به خطر می‌اندازد.» با این حال، در بسیاری از کتاب‌های بی‌مایه‌ای که امروزه قفسه‌های کتابفروشی‌ها را پر کرده‌اند وانمود شده است که با خوب بودن، خوشحال کردن مردم یا متعهد شدن در قبال اصول اخلاقی انعطاف‌پذیر می‌توانید به هر چه می‌خواهید دست یابید. در حالی که ماکیاولی دقیقاً به عکس آن معتقد است، چون به آنچه در کتاب‌ها می‌خواند اعتماد نداشت. چیزی را که با چشمان خودش می‌دید باور داشت.

اتفاقات دنیای سیاست بیش از آن‌که بر اساس توطئه رخ دهد، بر اساس تصادف یا درماندگی رخ می‌دهد.

در آن زمان کتاب‌های بسیاری با نام شهریار موجود بود که پیام تقریباً همه آن‌ها این بود: شهریار باید مهربان، پرهیزگار، بخشاینده، سخاوتمند و صلح‌طلب باشد. از نظر ماکیاولی، همه این‌ها جز مشتی چرندیات نبود، آن هم از نوع خطرناک آن، چون از آن چرندیاتی بود که همه ما دوست داریم در باره خودمان بخوانیم. او در سراسر شهریار به ما هشدار می‌دهد که گاهی مجبور می‌شویم بین دو راه ناخوشایند یکی را انتخاب کنیم. ماکیاولی می‌گوید ما نمی‌توانیم همه را راضی کنیم و گاهی هم نمی‌توانیم تنها بر مفروضات ساده‌ای که در باره درست و نادرست وجود دارد اتکا کنیم؛ دنیا پیچیده‌تر از این‌هاست.

حال که دیکتاتوری تنها چیزی است که نصیب ایتالیا شده، بهتر است دیکتاتورها کارشان را استادانه انجام دهند.