بریده‌هایی از کتاب این راهش نیست

وقتی رابطۀ احساسی افراد را با شغلشان قطع کنید و با آنها مثل ماشین‌هایی رفتار کنید که فقط در حال تلاش هستند روح آنها را از بین می‌برید.

در رمان کلاسیک شب مادر اثر کورت ونه‌گات، شخصیت هاوارد دبلیو کمپبل جی‌آر یک جاسوس است که در طول جنگ جهانی دوم نقش یک مُبلغ نازی را بازی می‌کند. او در برنامه‌های رادیویی تبدیل به صدای آلمان نازی می‌شود و به‌ظاهر رایش آلمان را می‌ستاید، ولی درواقع پیام‌های رمزی را به ایالات‌ متحده می‌رساند. اگرچه نیت خوبی از این کار دارد ولی متوجه می‌شود پیام‌های ساختگی الهام‌بخش نازی او نسبت به تلاش‌های مخفی اطلاعاتی‌اش برای کمک به متفقین بیشتر روی دشمن تأثیر می‌گذارد و آنها را تحریک می‌کند. پیام اخلاقی ونه‌گات این است که «ما همان چیزی هستیم که وانمود می‌کنیم، پس باید مراقب آنچه وانمود می‌کنیم هستیم باشیم.» پس به‌جای اینکه فقط به قصد و نیات توجه کنید اطمینان حاصل کنید در کارهایی که هر روز انجام می‌دهید همان شخصیت اصلی داستان بی‌نقص خود هستید.

ویسون معتقد است «خوب رفتار کنید تا در مسیر خوب قرار بگیرید». وقتی افراد کاری را داوطلبانه انجام دهند درک آنها از خودشان تغییر می‌کند. آنها خودشان را انسان‌ مهربانی می‌بینند که برای دیگران کار خوبی انجام داده است.

همان‌طور که در مطالعات دن اریلی تحت ‌عنوان «همه‌گیری و تشخیص در رفتارهای غیراخلاقی: اثر وجود یک سیب خراب در سبد» گفته شده: خیانت امری مسری است؛ وقتی شما ببینید همکارتان خیانت می‌کند احتمال اینکه شما هم همین کار را انجام ‌دهید بسیار زیاد است؛ و وقتی افرادی که باهم کار می‌کنند ببینند همکارانشان خیانت می‌کنند احتمال اینکه همۀ آنها هم قوانین را زیر پا بگذارند بیشتر می‌شود؛ و این یعنی یک گام به مولداوی نزدیک‌تر‌شدن.

مطالعات نشان می‌دهند خرج‌کردن پول برای دیگران نسبت به زمانی که برای خودمان پول خرج می‌کنیم احساس شادی بیشتری در ما به‌وجود می‌آورد. فقط دو ساعت در هفته داوطلبانه انجام‌دادن کاری برای دیگران موجب بالا‌رفتن سطح رضایت در زندگی می‌شود. جالب‌تر از همه این است که افرادی که وقت خود را صرف کمک به دیگران می‌کنند کمتر احساس داشتن مشغلۀ زیاد را دارند و انگار زمان آزاد بیشتری نسبت به دیگران دارند.

میزان شادی افراد هم موضوع مهمی‌ست. درست است که برخی از داده‌های موجود نشان می‌دهند افراد شارلاتان چقدر موردتشویق قرار می‌گیرند و پاداش مالی دریافت می‌کنند، ولی این افراد لزوماً در زندگی خود دیگر هیجانی ندارند. تحقیقات نشان داده‌اند افرادی که اخلاقیات را رعایت می‌کنند افراد شادتری هستند. افرادی که تحمل کوچک‌ترین رفتار غیراخلاقی را نداشتند نسبت به کسانی که با حجم عظیمی از فریب و ریا مسئله‌ای نداشتند از سلامتی و آسایش بیشتری برخوردار بودند. تأثیر این رفتار برابر بود با احساس شادی‌ای که در یک فرد به‌خاطر افزایش جزئی در میزان درآمد، گرفتن ترفیع و به‌طور منظم به کلیسا رفتن به‌وجود می‌آید.

احتمال اینکه افراد خلاق به درجۀ مدیر ارشد اجرایی دست یابند بسیار پایین است.

همان‌طور که دیدید، برخی از افرادی که شبیه گل ارکیده بودند وقتی در محیط خانوادگی بدی قرار گرفتند پژمرده شدند و وقتی در شرایط مساعد رشد کردند شکوفه دادند. د

در یکی از مطالعات انجام‌شده در دانشگاه کالیفرنیا در برکلی به این نتیجه رسیدند که تظاهر به داشتن اعتمادبه‌نفسِ زیاد باعث می‌شود دیگران احساس کنند شما هم فرد لایقی هستید و هم جایگاه بالاتری دارید. (علاوه‌بر‌این، یکی دیگر از مطالعات نشان داد استفاده از عینک باعث می‌شود مردم فکر کنند شما باهوش‌تر هستید-هرچند جذابیت شما کم باشد.)

طبق تحقیقاتی که شان اَکر در دانشگاه هاروارد انجام داده نمرات دانشگاهی به همان اندازه می‌تواند موفقیت در زندگی پس از دانشگاه را تضمین کند که انداختن یک تاس می‌تواند. مطالعات صورت‌گرفته از هفتصد نفر از میلیونرهای آمریکایی نشان داد که میانگین معدل دانشگاهی آنها ۲.۹ بوده است

اگر رقیب او همیشه و در هر شرایطی با او همکاری کند او هم از این رقیب سوءاستفاده می‌کند. جای تأسف دارد که این کار نتیجه‌بخش است ولی ما آن را درک می‌کنیم. ذات انسانی این‌گونه است که وقتی کسی بیش‌از‌حد برای دیگری کاری انجام دهد و هرگز در ازای آن چیزی دریافت نکند آن‌طور که باید موردقدردانی قرار نمی‌گیرد. اگر فرد کاملاً ازخودگذشته‌ای نیستید خوب است؛ ازخودگذشتگی محض درحقیقت یک استراتژی ضعیف برای پیشرفت است.

اطلاعاتی وجود دارد که نشان می‌دهد باندهای خیابانی مرتکب جرم نمی‌شوند؛ درست برعکس است: جرم و جنایت موجب به‌وجود‌آمدن باندهای خیابانی می‌شود.

«تلخ‌ترین اشک‌هایی که بر سر گورها ریخته می‌شود به‌خاطر حرف‌هایی‌ست که ناگفته مانده و کارهایی که نکرده مانده.»

هرکاری که ما در طول زندگی انجام می‌دهیم به‌نوعی در ازای فدای یک چیز دیگر انجام می‌شود. انجام یک کار به معنی انجام‌ندادن کار دیگر است

افراد خوش‌بین به خودشان می‌گویند اتفاقات بد: - موقت و زودگذرند. (گاهی پیش می‌آید ولی چیز مهمی نیست.)

افراد بدبین به خودشان می‌گویند اتفاقات بد: - برای مدتی طولانی و یا برای همیشه ادامه خواهند داشت. (من هرگز موفق به انجام این کار نخواهم شد.)

در شرایطی که شما واقعاً نمی‌توانید پیروز شوید این یک انتخاب درست است؛ ولی در شرایطی که انجام کاری فقط دشوار است و نه غیرممکن-زمان‌هایی که فقط به ایستادگی بیشتری نیاز دارید-بدبینی موجب از‌بین‌رفتن ثبات قدم می‌شود.

طبق آنچه در فرهنگ ما مدام تکرار شده ثبات‌قدم-ایستادگی در یک کار، سخت‌کوشی و تسلیم‌نشدن-رمز موفقیت است. اغلب‌اوقات این حرف صحت دارد. یکی از دلایل اصلی تفاوت در‌ میزان دستاوردهای افرادی که هوش و استعداد یکسانی دارند ثبات قدم آنهاست.

شان اکر «قانون بیست ثانیه» را پیشنهاد می‌دهد. انجام کارهایی که ضروری هستند را برای خود ۲۰ ثانیه ساده‌تر کنید و کارهایی که نباید انجام دهید را ۲۰ ثانیه سخت‌تر. به‌نظر بی‌اهمیت می‌آید ولی تفاوت حاصل از آن بسیار چشمگیر است.

وقتی دنیا حق انتخاب زیادی به شما نمی‌دهد و اوضاع مطابق میلتان پیش نمی‌رود تقصیرها بر گردن دنیاست. شما چه کار دیگری از دستتان برمی‌آمد؟ ولی وقتی صدها گزینه پیش روی شماست و شما درست انتخاب نمی‌کنید بار مسئولیت دیگر بر گردن دنیا نیست چون شما می‌توانستید انتخاب بهتری داشته باشید. مشکل اینجاست که ما عاشق داشتن حق انتخاب هستیم و از انتخاب‌کردن متنفریم. داشتن حق انتخاب یعنی داشتن فرصت‌ها؛ انتخاب‌کردن یعنی از‌دست‌دادن فرصت‌ها. داشتن حق انتخاب‌های زیاد احتمال پشیمانی را هم بالا می‌برد. وقتی همیشه یکی از گزینه‌ها گزینۀ کارکردن باشد هر چیز دیگری در حاشیه قرار می‌گیرد.