بریده‌هایی از کتاب عزت نفس به زبان ساده

اگر جهان را خصمانه ببینید، جهانی خصمانه را تجربه خواهید کرد. از طرف دیگر، اگر جهان را دوستانه ببینید، آن را به همین روش تجربه خواهید کرد.

عزت‌نفس و اعتمادبه‌نفس باهم مرتبط هستند، اما دقیقاً یکسان نیستند. عزت‌نفس می‌گوید که شما در مورد خودتان چه احساسی دارید. اعتمادبه‌نفس می‌گوید که شما چقدر باور دارید که توانایی انجام کارهای موجود را دارید. اگر عزت‌نفس پایینی داشته باشید احتمالاً اعتمادبه‌نفس کمی هم خواهید داشت. احساس می‌کنید که خیلی ارزشمند نیستید و بنابراین آرزوهای زیاد و انگیزه لازم برای رسیدن به اهدافتان را ندارید.

آیا می‌دانید که وقتی روابطی معنادار و پربار دارید از نظر جسمانی، عاطفی و ذهنی سالم‌تر هستید؟ وقتی مریض هستید، اگر یک شبکه حمایتی عاشقانه داشته باشید، سریع‌تر خوب می‌شوید. وقتی قطع رابطه‌ای عاطفی باعث دل‌شکسته شدن شما شود، اگر کسی را داشته باشید که با شما گفت‌وگو کند و مکنونات قلبی‌تان را بشنود، سریع‌تر خوب خواهید شد. رابطه‌ها برای داشتن یک زندگی متعادل، شاد و سالم لازم هستند.

- معنادار کردن اتفاقاتی که در اطرافتان می‌افتد. باورهای اصلی شما تعیین می‌کنند به چه چیزی توجه و چطور آن‌ها را تفسیر کنید تا باعث تقویت این باورها شود، بنابراین گرایش دارید فقط مواردی را به یاد بیاورید که با باورهای اصلی‌تان سازگار است و آنچه را با این باورها ناسازگار است، نادیده می‌گیرید.

آن‌ها تصور می‌کردند که او از نظر اجتماعی هم کُند است، زیرا به‌جای بازی با کودکان دیگر، از تنها بودن و حل جدول‌های تصویری و بازی با یک موتور بخار که عمویش به او داده بود، لذت می‌برد.

نیاز به رفتار منصفانه: با کودکتان به همان روشی رفتار کنید که می‌خواهید با شما رفتار کنند. شما و کودکتان در شراکت باهم به یکدیگر کمک می‌کنید که رشد کنید. درک ارزش این شراکت و افتخار کردن به آن لازم است.

نیاز به الگو: کودک شما به‌صورت ذاتی با مشاهده و تقلید یاد می‌گیرد. فردی باشید که کودک می‌خواهد از او تقلید کند. اینکه رفتار آن‌ها انعکاسی از رفتار شما باشد اجتناب‌ناپذیر است.

نیاز به الگو: کودک شما به‌صورت ذاتی با مشاهده و تقلید یاد می‌گیرد. فردی باشید که کودک می‌خواهد از او تقلید کند. اینکه رفتار آن‌ها انعکاسی از رفتار شما باشد اجتناب‌ناپذیر است.

نیاز به عشق: کودک شما نیاز دارد احساس کند و مستحق این است که بداند شما او را دوست دارید و از اینکه او با شماست، سربلند هستید.

ارزیابی نیازهای کودکتان به دقت و توجه زیاد نیاز دارد. روزهایی که برای فراهم کردن غذا، پوشاک، پناهگاه، بهداشت، سلامت و سایر نیازهای جسمانی می‌توانستید به خودتان ببالید گذشته است. واقعیت این است که نباید کار سخت و سرمایه‌گذاری پولی والدین را نادیده گرفت؛ اما زندان‌ها هم می‌توانند این خدمات را ارائه کنند. کودک شما به ارتباط عاطفی و حمایت نیاز دارد.

بزرگ‌سالان زیادی هستند که احساسات ناخوشایند ناشی از بی‌اعتنایی والدین، بزرگ‌سالان دیگر یا برادران و خواهرانشان را به یاد می‌آورند. آن‌ها از طریق مشاهده و تجربه یاد گرفته‌اند که چه چیزی در خانه‌شان، مدارس و جامعه ارزش محسوب می‌شود. شما هیچ راهی ندارید که بفهمید کودکتان چگونه تجاربش را درک می‌کند مگر اینکه از او بپرسید. وقتی سؤال کنید، به او اجازه می‌دهید نظرش را بدون ترس از قضاوت یا تنبیه بیان کند.

دیدن درد و ناراحتی‌تان و پذیرش مسئولیت بابت جایی که هستید و اینکه چگونه به اینجا رسیده‌اید، آسان نیست. همانند دبرا در ستون فرعی «گرسنگی عاطفی»، روش آسان‌تر این است که دیگران را سرزنش کنید و داستانی بگویید که اجازه می‌دهد قربانی باشید؛ اما این شما را به هیچ جا نمی‌رساند. این نوع ذهنیت در سنین جوانی شروع می‌شود و باید شناسایی شود و در مکانی امن که به کودک اجازه بدهد احساساتش را درک و بیان کند، رسیدگی شود.

به‌دقت گوش دادن می‌گویند هر فردی دلش می‌خواهد پاسخ این سؤال‌ها را بداند: «آیا من را می‌بینی؟ آیا من را می‌شنوی؟ آیا من مهم هستم؟» وقتی به گوش دادن به فرزندانتان به‌اندازه‌کافی اهمیت دهید، آن‌ها می‌فهمند که خیلی مهم هستند. گوش دادن یک مهارت توسعه‌یافته است. برای ایجاد رابطه با فرزندانتان و فهمیدن اینکه در چه شرایطی هستند و چه احساسی دارند، لازم است به کلمات و هیجانات ـ و آنچه برای شما مطرح می‌کنند ـ گوش دهید.

کودکتان را خیلی بغل کنید. بغل کردن کودکتان در هر سنی، هدیه گرانبهای امنیت در سکوت است. این کار را اغلب انجام دهید.

در مورد رفتار صحبت کنید نه فرد. برچسب زدن و گفتن کلماتی زشت و رذیلانه به بچه، باید کنار گذاشته شود. با کودک در مورد رفتارش صحبت کنید. مرتبط کردن رفتار به کودک باعث بازتعریف هویت او می‌شود.

به فرزندتان اجازه بدهید خودش باشد. هر کودکی با شخصیت منحصربه‌فرد و مأموریت زندگی خودش به دنیا می‌آید. به فرزندتان کمک کنید خودش را کشف کند و اجازه دهید گزینه‌هایش را بررسی کند.

- همدلی را تمرین کنید. چون شما تجربه بیشتری دارید، بیش از فرزندتان می‌دانید؛ ولی اگر صادق باشیم بازهم چیزهای زیادی وجود دارد که نمی‌دانید. حتی چیزهایی وجود دارد که نمی‌دانید که نمی‌دانید. صادق بودن در مورد این مسئله باعث می‌شود فروتن باشید و وقتی کودکتان کاری انجام می‌دهد که باعث می‌شود بگویید «لعنت بر شیطان، چه فکری می‌کردی؟»، به شما کمک می‌کند که با او همدلی کنید.

وقتی با کودک تعامل می‌کنید، چند کار را باهم انجام ندهید. شما کودکتان را به قصد دوست داشتن و کمک به رشد او به دنیا آورده‌اید. شما بهترین را برای او می‌خواهید، درست است؟ به او بهترین را بدهید. هنگامی‌که تلاش می‌کنید کار کنید، حرف بزنید، برای کسی پیامک بفرستید یا در فکر مشکلات پیچیده‌ای باشید که در رابطه‌تان پیش آمده است و هم‌زمان مراقب فرزندتان هم باشید، به‌سادگی می‌توان دچار خستگی مفرط، ناامیدی یا حتی خشونت شد. در این لحظات بهتر است به‌جای تعامل تصادفی و بی‌نظم با او، کمی مکث کنید، درخواست کودکتان را به رسمیت بشناسید و به او بگویید بعد به نیازهای او رسیدگی می‌کنید.

خودتان را در کودکتان ببینید. خودتان را شخصی در نظر نیاورید که بیشتر از کودک قدرت دارد. کودکتان خود شما هستید و شما همان کودکتان هستید. هردوی شما به کمک یکدیگر نیاز دارید تا رشد کنید.

یک بخش خوب از عزت‌نفس براساس این درک شکل می‌گیرد که شما باوجود نقص‌هایتان انسان خوبی هستید. با استفاده از این راهبرد به فرزندتان اجازه می‌دهید بداند که شما بدون در نظر گرفتن نتیجه و پیامد کارهایش، به او اعتماد دارید. این ایجاب می‌کند که آگاه باشید و در لحظه حضور داشته باشید. وقتی زمان محدود باشد و کار زیادی در نتیجه یک سانحه ایجاد شده باشد، فراموش کردن این توصیه‌ها خیلی آسان است.