بریده‌هایی از کتاب لهوف

ای دیده هر چه در توان داری گریه کن،

بعد از شهادت امام حسین‌ علیه السلام همه چیز بر او گریست، حتّی وحوش بیابان و ماهیان دریا، و پرندگان آسمان، آفتاب و ماهتاب و ستارگان و آسمان و زمین و مؤمنانِ انس و جنّ و همه فرشتگانِ آسمان و زمین و رضوان و مالک و حاملانِ عرش.

«حتی اگر پیامبر دستور ستم به ما را می‌داد با این‌همه ستم بر ما نمی‌رفت»

بعد خون صغیر را با دو کف دست بگرفت تا پُر شدند و آن خون را بسوی آسمان پاشید و فرمود: «چه آسان است آنچه در محضر خدا بر من وارد می‌آید!».

مبادا بر آنچه از دست دادید متأسف، و بدانچه بدان دست یافتید شادمان باشید

چون ابن سعد با اسیران به کوفه نزدیک شدند مردم برای تماشای آنان آمدند. راوی گوید: زنی از کوفیان بر اسیرانِ اشراف یافته و گفت: شما از اسیران کجایید؟ گفتند: ما اسیران از آلِ محمّدیم صلی الله علیه وآله. آن زن از بام فرود آمده و ملاحف و شلوارها و مقنعه‌هایی فراهم آورده به اسراء داد تا خود را بپوشانند. راوی گوید: همراه زنان، علی بن الحسین ‌علیهما السلام نیز بود که بیماری لاغرش کرده بود، و حسن بن حسن المثنّی که در صحنه نبرد عاشورا با عمو و امامش در صبر بر سختی‌ها و تیرها شکیب ورزیده بود و جراحت شدید داشت همراه بود. و زید بن حسن و عمرو بن الحسن‌ علیه السلام نیز همراه بودند. کوفیان نوحه سروده می‌گریستن

حسین‌ علیه السلام فرمود: (إیتونی بثوبٍ لایرغب فیه أجعله تحت ثیابی، لئلّا أُجرّد منه)؛ «پیراهن کهنه‌ای به من دهید تا زیر لباسم پوشیده مرا از آن برهنه نکنند». پیراهن تنگی آورده شد، فرمود: «این نه زیرا این لباس اهل ذلّت است». بعد پیراهن کهنه‌ای را بگرفت و پاره‌اش کرد و زیر لباسش پوشید و بعد از شهادت وی را از آن هم برهنه کردند و بردند.

«آنان را به سکوت فراخوانید قسم به جانم چه گریه‌ها که در پی دارند

چون بر ابن زیادش درآوردند، مسلم بر وی سلام نکرد، پاسبانی گفت: بر امیر سلام کن. مسلم فرمود: خاموش باش، وای بر تو، به خدا که او امیرِ من نیست. ابن زیاد گفت: چه سلام کنی یا نکنی باید کشته شوی. مسلم بدو فرمود: اگر مرا بکشی (عجیب نیست) چه بدتر از تو بوده که بهتر از مرا کشته است، و اگر مرا به بدترین وضع و قبیح‌ترین نحوه مُثله کنی حکایت از خباثت درون و فرومایگی تو دارد، چه این‌گونه جنایات در خورِ تُوست

اللَّهم اشْهد، فقد برز إلیهم غلامٌ أشبه الناس خَلقاً و خُلقاً و مَنطقاً برسولک صلی الله علیه وآله، وکنّا إذا اشتقنا إلی نبیک نظرنا إلیه