بریده‌هایی از کتاب حرف نزنید عمل کنید؛ هفت قدم بیشتر با اهداف خود فاصله ندارید

حقیقت این است که عادت‌های بد و زشت به‌آسانی شکل می‌گیرند؛ اما زندگی کردن با آن‌ها دشوار است. عادت‌های خوب سخت شکل می‌گیرند؛ اما زندگی را آسان می‌کنند. «کشف شگفت‌انگیز» این است که وقتی عادت جدید، مثبت و مفیدی را پرورش می‌دهید، سریع خودکار و آسان می‌شود. به‌سختی می‌توان این عادت را به عادت منفی تبدیل کرد، چون احساس شادی و رضایت شخصی را به‌دنبال دارد.

الگوی پرورش عادت جدید چگونه عادت جدید و مثبت را پرورش دهیم؟ به همان روشی که عادت منفی قدیمی را پرورش می‌دهید؛ با تمرین و تکرار. فرمولش به شرح زیر است: ۱. هربار یک عادت را در خود پرورش دهید. با موضوعی ساده مثل عادت موفقیت‌آمیز افراد رده اول دنیا، یعنی نظم و ترتیب شروع کنید. ۲. تصمیم بگیرید از حالا به بعد منظم باشید. قاطعیت در پرورش الگوی یک عادت جدید بسیار قدرتمند است. دلیل اینکه مردم ضعیف عمل می‌کنند این است که هرگز تصمیم نمی‌گیرند قدرتمندانه و در سطح بالاتر عمل کنند.

۳. عبارت تأکیدی مثبتی را به کار ببرید که نشان می‌دهد از قبل عادتی جدید را در خود پرورش داده‌اید. مثلاً «من در هر جلسه و قراری منظم و وقت‌شناس هستم.» این عبارت را بارها مثل یک ذکر تکرار کنید تا ضمیر ناخودآگاهتان آن را همانند یک «دستور» بپذیرد. وقتی ضمیر ناخودآگاه شما این دستورها را بپذیرد، متوجه می‌شوید که منظم‌تر شده‌اید و از این تجربه لذت می‌برید. وینس لومباردی، مربی فوتبال، آن‌قدر به نظم و وقت‌شناسی معروف بود که می‌گفتند به ساعت لومباردی در محل حاضر شوید. ساعت لومباردی یعنی پانزده دقیقه قبل از زمان مقرر. اگر قرار بود اتوبوس ساعت ۹ حرکت کند، همه بازیکنان ساعت ۸: ۴۵ در محل حاضر بودند. اگر کسی به موقع حاضر نمی‌شد، اتوبوس بدون او حرکت می‌کرد.

در هر زمینه از زندگی خود از زمان و ساعت لومباردی پیروی کنید. تصمیم بگیرید وقت‌شناس باشید و پانزده دقیقه قبل از هر قراری در آنجا حاضر باشید. ۴. خود را در حالی تجسم کنید که گویی از قبل منظم و وقت‌شناس بوده‌اید. از رفتار خود که دوست دارید در آینده دقیقاً آن‌گونه عمل کنید، تصویر ذهنی ایجاد کنید. یادتان باشد که همه پیشرفت‌های عملی و شخصی شما با اصلاح تصاویر ذهنی‌تان آغاز می‌شود. ۵. طوری رفتار کنید که گویی از قبل عادت دلخواه را داشته‌اید. بپرسید: «اگر یکی از منظم‌ترین افراد بودم، چگونه رفتار می‌کردم؟» مطابق رفتار دیگر افراد منظم رفتار کنید. وانمود کنید که از قبل همان فرد دلخواه هستید.

۶. احساس غرور، شادی و تسلط بر خودی را ایجاد کنید که وقتی همیشه منظم باشید خواهید داشت. احساس غرور، تسلط بر خود و احترام به خود این عادت و رفتار را در ضمیر ناخودآگاه شما مستحکم‌تر می‌کند و سریع‌تر و آسان‌تر عادت جدید شما را به عادتی غیرارادی و خودکار تبدیل می‌کند. کشفی بزرگ کرده‌ایم: پرورش و تمرین هر عادت مثبت دیگر عادت‌های مثبت شما را تقویت و محکم می‌کند. هرگونه ضعف یا فرار از نظمی خاص، عادت‌های مثبت دیگر را هم کم‌رنگ می‌کند.

بدترین بیماری بدترین بیماری‌ای که بیشتر موفقیت‌ها را نابود می‌کند، بهانه‌گیری است. این بیماری را به نام «ورم غده بهانه‌ساز» می‌شناسند. این بیماری مهلکِ موفقیت است. یکی از نشانه‌های افراد بسیار موفق این است که هرگز نه شکایت می‌کنند و نه توضیح می‌دهند؛ برای رفتار خود نه بهانه می‌آورند و نه آن را توجیه می‌کنند، یا کاری را انجام می‌دهند یا نمی‌دهند؛ اما هرگز از ماندن در

ترافیک شکایت نمی‌کنند و از بهانه‌هایی استفاده نمی‌کنند که افراد ضعیف برای تأخیر خود می‌آورند. زبان شکست را از واژگان خود حذف کنید. از گفتن عباراتی چون «سعی می‌کنم.» یا «نهایت تلاشم را می‌کنم.» بپرهیزید. این عبارت‌ها توجیه پیشاپیش شکست هستند. وقتی کسی می‌گوید: «سعی می‌کنم تا آن موقع انجامش دهم.» یعنی «قرار است آن را انجام ندهم یا نمی‌توانم انجامش بدهم و اگر انجامش ندادم حق نداری من را مقصر بدانی و سرزنش کنی.» بهانه‌آوردن سبب می‌شود احساس ناامنی و حقارت کنید. کسی را فریب ندهد. همه می‌دانند که افراد بهانه‌گیر در هر وضعیتی، وابسته و نالایق هستند.

جزیره رؤیایی به مزاح می‌گویم همه می‌خواهند موفق، ثروتمند، لاغر و مشهور بشوند و از زندگی عالی لذت ببرند؛ اما پیش از شروع تصمیم می‌گیرند کمی به تعطیلات بروند. ازاین‌رو به تعطیلات شگفت‌انگیز ذهنی می‌روند، یعنی جزیره‌ای به نام «روزی انجامش خواهم داد». می‌گویند:‌ «سرانجام روزی سخت‌تر کار می‌کنم و ارتقا می‌گیرم.» «روزی آن کتاب را می‌خوانم و مهارت‌هایم را به‌روز می‌کنم.» «روزی برنامه کاهش وزن را آغاز می‌کنم و از این همه وزن اضافی خلاص می‌شوم.» و «روزی یاد می‌گیرم وقتم را چطور مدیریت کنم تا بتوانم مفیدتر باشم.» و... .

ساکنان این جزیره چه کسانی هستند؟ همان‌هایی که روزی می‌خواهند... و این گفت‌وگوی رایج ساکنان جزیره روزی خواهم... است که مدام می‌گویند: «روزی می‌خواهم...» این بهانه مورد علاقه آنان است. بهانه‌های مورد علاقه ساکنین این جزیره عاشق مبادله بهانه‌ها هستند. از هم می‌پرسند: «چرا در این جزیره هستی؟» و مدام برای شکست در داشتن زندگی مناسب با استعدادهایشان بهانه می‌آورند. به گفته مارک تواین: ‌«هزاران بهانه برای شکست وجود دارد که هیچ‌کدام دلیل خوبی نیستند.» بنابراین راز موفقیت این است:

از جزیره بهانه‌گیرها خارج شوید! دیگر بهانه‌گیری بس است. دیگر به جزیره روزی آن کار را انجام خواهم داد سفر نکنید. درعوض، تک‌تک عادت افراد موفق را در خود پرورش دهید. از همین لحظه آغاز کنید. عادتی را انتخاب کنید که دوست دارید آن را پرورش دهید و یک ماه مدام به آن عمل کنید. هر روز بدون استثنا تمرینش کنید. اگر یک روز فراموش کردید، سریع به عادت جدید خود برگردید. آن‌قدر این کار را تکرار کنید تا عادتی خودکار شود. سپس به‌سراغ عادت بعدی بروید که دوست دارید پرورش دهید. از همه مهم‌تر، عادتِ شروع‌کردن و ادامه‌دادن مهم‌ترین وظیفه و کار را در خود پرورش دهید.

متمرکز باشید، رؤیاهای خود را دنبال کنید و به‌سمت اهداف خود حرکت کنید. ال‌ال کول جی

فصل دوم: مسئولیت زندگی خود را بپذیرید خود را مسئول دستیابی به استانداردی بالاتر از آنچه دیگران از شما انتظار دارند بدانید. هرگز بهانه نیاورید. هنری وارد بیچر هدف شما این است که برای دستیابی به هر هدفی که برای خود تعیین کرده‌اید احساس قدرتمندی، هدفمندی، صلاحیت و توانمندی کنید؛ اما پیش از آن «نخست» باید کاری دیگر انجام دهید. مسئولیت صددرصد هویت کنونی خود را بپذیرید، برای هرآنچه تاکنون انجام داده‌اید و آنچه در ماه‌ها و سال‌های پیش رو به دست خواهید آورید مسئولیت بپذیرید. «شما مسئول هستید.» کس دیگری به نجات شما نمی‌آید. همه‌اش به خودتان بستگی دارد. تفاوت بزرگ

بزرگ‌ترین تفاوت بازندگان و برندگان، رهبران و افراد سال‌خورده، ثروتمندان و فقیران در پذیرش مسئولیت شخصی و فردی است. در جوانی عادت می‌کنیم والدین همه تصمیمات مهم زندگی ما را بگیرند. آن‌ها تعیین می‌کنند چه بپوشیم، چه بخوریم، چه‌کار کنیم و کجا برویم. در کودکی با این شیوه بزرگ می‌شویم. وقتی بزرگ‌تر می‌شویم کم‌کم مسئولیت زندگی خود را به عهده می‌گیریم تا اینکه کامل بزرگ شویم، حال صددرصد مسئولیت به دوش خودمان است. دیگر خود ما انتخاب می‌کنیم و تصمیم می‌گیریم و هر کاری می‌خواهیم انجام می‌دهیم. دیگر کارهایی را که دوست نداریم انجام نمی‌دهیم. ما مسئول هستیم.

فرار از استقلال بیشتر مردم در یکی‌دو زمینه از زندگی خود، عادت وابستگی دارند. فکر و احساس می‌کنند و امیدوارند و آرزو دارند که گاهی به‌نحوی کسی به نجات آن‌ها بیاید؛ کسی به آن‌ها آموزش دهد و کاری به آن‌ها بدهد تا انجام دهند، شغل و محل کار و در همان حین هم همه تصمیمات مهم زندگی کاری آن‌ها را بگیرد. آن‌ها حس وابستگی را از والدین خود به رئیس و شرکت‌ها انتقال می‌دهند و مثل همان فیل هندی تسلیم و بی‌اراده می‌شوند و منتظرند کسی به آن‌ها بگوید چه کنند.

گذر زمان آن‌ها اولین شغل پیشنهادی دیگران را قبول می‌کنند و می‌گویند: «هرچه شما بگویید.» ناگهان روزی می‌فهمند که ۶۵ ساله شده‌اند، عمر مفید کاری‌شان به پایان رسیده است و هنوز حساب بانکی‌شان خالی است و یک عمر با پس‌انداز محدود، بیمه و حقوق و پاداش زندگی کرده‌اند. ماجرای ژوزف کمپبل، نویسنده، این موضوع را بیشتر شرح می‌دهد.

کمپبل درباره شام‌خوردن در رستوران محلی می‌نویسد. در میز کناری زن و شوهری با پسر ده‌ساله خود پشت میز نشسته‌اند. پسر به غذایی که برایش آورده بودند اشاره می‌کند و می‌گوید: «من این رو دوست ندارم.» پدر پسر با جدیت و خشونت به او می گوید: «این شام توئه و همین رو می‌خوری.» پسرک جواب می‌دهد: «من نمی‌خوام!» در این لحظه پدر عصبانی می‌شود و فریاد می‌زند: «نمی‌خوای؟ نمی‌خوری؟ من هیچ‌وقت در تمام عمرم کاری رو که می‌خواستم انجام ندادم!»

ریشه بدبختی وقتی مطالعه در ز مینه موفقیت را آغاز کردم، به آموزه‌ای برخوردم که برای همیشه تمام زندگی‌ام را تغییر داد. این آموزه می‌گفت که هدف اصلی زندگی برخورداری از هیجانات مثبت و شادی است. هیجان منفی تنها مانع شادی و هیجان مثبت است، بنابراین تمام زندگی را باید صرف حذف هیجانات منفی کنیم. وای! یعنی این‌قدر ساده است؟ اما من براساس مطالعات خود در زمینه موفقیت و شادی، فهمیدم که بزرگ‌ترین دشمن بشر، انواع مختلف هیجانات منفی است. اگر بتوانیم از هیجانات منفی خلاص شویم، ذهن ما به‌طور خودکار پر از هیجانات مثبت، صلح، شادی و شعف می‌شود.

بزرگ‌ترین مشکل بیش از پنجاه نوع هیجان منفی شناسایی شده‌اند و کتابخانه‌ها پر از کتاب‌هایی درباره علل ریشه‌ای آن‌هاست. روان‌شناسان، تحلیل‌گران روانی و روان‌درمان‌گرها به افراد کمک می‌کنند با احساساتی مقابله کنند که آن‌ها را غمگین می‌کنند و کیفیت زندگی‌شان را کاهش می‌دهند. مربی‌ها، مشاوران، درمان‌گران و دوستان نیز می‌کوشند همین کار را انجام دهند. اما من پس از هزاران ساعت پژوهش راز رهایی از هیجانات منفی برای یک‌بار و همیشه و تقریباً بی‌درنگ را یافتم.

دریافتم که ریشه همه هیجانات منفی مثل رنجش، حسادت، ترس، تردید، غبطه، تنفر، خشم و حساسیت بیش از حد به افکار، کلمات و نظرات دیگران یک چیز است و آن مقصرشمردن دیگران است. علت اصلی منفی‌نگری بدون آنکه چیزی یا کسی را برای غم و بدبختی خود مقصر بشمارید محال است هیجان منفی داشته باشید. شما والدین، خواهر و برادرها، روابط عاشقانه، رئیس بد و کسانی را مقصر می‌دانید که به شما دروغ گفتند، شما را فریب دادند، به شما آسیب زدند یا به نحوی از شما سوءاستفاده کردند. دلیل فقیربودن فقرا را وجود افراد ثروتمند می‌دانید. افراد موفق را عامل شکست دیگران به

شمار می‌آورید. اعضای حزب سیاسی مخالف را عامل مشکلات زندگی مردم دنیا می‌دانید. بیشتر مواقع دیگران را بابت انجام دادن یا ندادن کاری مقصر می‌دانید که به شما آسیب زده است. از مقصر شمردن دیگران دست بردارید چطور دیگران را مقصر نشمارید؟ این کشفی مهم است؛ هم ساده است هم مؤثر. در صددرصد مواقع نتیجه می‌دهد. گاهی ذهن شما را در عرض چند ثانیه از حالت منفی به مثبت تغییر می‌دهد. به این شکل هرگاه از چیزی یا کسی عصبانی یا خشمگین شدید، این کلمات را بگویید: «من مسئولم!» واژه‌های «من مسئول هستم.» خنثی‌کننده‌های عالی هستند. درست مثل زمانی که دوشاخه چراغ