بریده‌هایی از کتاب راز شاد زیستن

«مهم نیست از کجا آغاز می‌کنید، مهم نقطه‌ای است که برای خاتمه بر می‌گزینید!»

آبراهام لینکلن در ۳۱ سالگی در تجارت با شکست مواجه شد، در ۳۲ سالگی در انتخابات مجلس بازنده شد، در ۳۴ سالگی بار دیگر در تجارت شکست خورد، در ۳۵ سالگی همسرش را از دست داد، در ۳۶ سالگی دچار فروپاشی عصبی شد، در ۴۳، ۴۶ و ۴۸ سالگی در انتخابات کنگره و در ۵۵ سالگی در انتخابات مجلس سنا شکست خورد، در ۵۶ سالگی برای تصدی معاونت ریاست‌جمهوری امریکا ناکام ماند و در ۵۸ سالگی بار دیگر در انتخابات مجلس سنا با شکست مواجه شد، اما سرانجام در ۶۰ سالگی به ریاست‌جمهوری ایالت متحده برگزیده شد و امروز از او به‌عنوان یکی از بزرگترین رهبران تاریخ جهان یاد می‌شود.

مهمترین چیز، رسیدن به هدف مورد نظر نیست، بلکه یاد گرفتن و رشد کردن در خلال این راه است.

در هر چیزی، یک جنبهٔ مثبت وجود دارد.

بسیاری از مردم گمان می‌کنند معنای واقع‌بین و منطقی بودن، تاکید و تمرکز بر اشتباهات است.

خیلی‌ها تلاش فراوانی به‌خرج می‌دهند تا به دیگران بگویند حافظهٔ خرابی دارند. فکر می‌کنید چه بر سر حافظه‌شان می‌آید؟ مختل می‌شود!

جایگزین کردن «می‌توانم» به‌جای «سعی می‌کنم» حاکی از حس مبارزه‌طلبی و رودرویی است که نتایج بسیار بهتری برای ما به‌همراه خواهد داشت.

کلماتی وجود دارند که مانع پیشرفت ما می‌شوند؛ به‌عنوان مثال هر بار که از کلمهٔ «سعی» استفاده می‌کنیم، نشان می‌دهیم که احاطهٔ لازم را بر اوضاع نداریم.

باید به مرحله‌ای برسد که مسئولیت افکار خود را بپذیرد و درمورد انتخاب نوع افکارش جدی‌تر باشد.

آیا خنده‌دار نیست که به سوپرمارکت برویم و به فروشنده بگوییم: «من شیر و نان و پنیر نمی‌خواهم» و تازه انتظار داشته باشیم که با دست پر به خانه برگردیم.

«انسان آن‌چه را در ذهن دارد، به‌سوی خود جذب می‌کند. ذهن آدمی همانند آهنرباست.»

مسیر حرکت ذهن همیشه به‌سوی هر چیز است و نه در جهت گریز از آن

به هر چیزی که فکر کنی، به طرفش کشیده می‌شوی

بیایید شوخی را جدی‌تر بگیریم.

لازمهٔ شاد زیستن، جستجوی زیبایی‌ها و خوبیهاست.

اگر فرید بگوید: «من تو را می‌بخشم، اما نمی‌توانم اشتباهت را فراموش کنم» درواقع می‌گوید: «تو را تا اندازه‌ای می‌بخشم، اما دلم می‌خواهد بعضی از دلخوری‌ها را برای خودم نگه دارم تا بعدها آسان‌تر بتوانم آن‌ها را به تو یادآوری کنم.» بخشش واقعی، فراموش کردن و بیرون ریختن همهٔ کدورت‌هاست.

وقتی منتظر وقوع چیزی هستید، خود را با کار دیگری مشغول کنید.

اگر به‌خود بگوییم: «برای این‌که بتوانم شاد و خشنود باشم، باید (A) را داشته باشم» آن‌گاه چه‌بسا شرایط چنان خودشان را تنظیم کنند که مخالف گفتهٔ شما را اثبات کنند.

هر گاه در حال زندگی می‌کنیم، ترس را از ذهن خود می‌رانیم. ترس مقوله‌ای است مربوط به حوادثی که امکان دارد در آینده اتفاق بیفتد.

پول‌سازی واقعی تنها وقتی شروع می‌شود که کار کردن به‌خاطر پول کنار گذاشته شود.