بریده‌هایی از کتاب ناطور دشت (ناتور دشت)

آدم‌ها هیچ وقت حرفت را باور نمی‌کنند.

پسر جوانی که سعی دارد تو این دنیای نکبتی، پیچ‌وخم‌های زندگی را از سر بگذراند و ببیند آخرسر کجای این دنیا باید وایستد.

چون یکی مُرده دلیل نمی‌شه که دیگه دوسش نداشته باشی... مخصوصاً اگه هزار بار از جماعتِ زنده بهتر باشه.

گاهی هم خیلی بزرگ‌تر از سنم رفتار می‌کنم، خیلی بیش‌تر، ولی آدم‌ها اصلاً متوجه نمی‌شوند. آدم‌ها هیچ‌وقت متوجهٔ هیچی نمی‌شوند.

"نشانهٔ یک فرد نابالغ این است که می‌خواهد به دلیلی، شرافتمندانه بمیرد. و نشانهٔ یک فرد بالغ این است که می‌خواهد به دلیلی، با تواضع زندگی کند."

اصلاً به درک که خداحافظیش ناراحت‌کننده است، مهم این بود که وقتی دارم از جایی می‌روم، مطمئن باشم که جدی جدی دارم می‌روم. چون اگر حس‌اش نکنی، حتا از خداحافظی هم دردناک‌تر است.

هیچ‌وقت به هیچ‌کی هیچی نگو. اگر بگویی، دیگر گفتی و رهاشان کردی. آن‌وقت دلت براشان تنگ می‌شود.

«این ترم چندتا درس برداشتی؟» «پنج‌تا آقا.» «پنح‌تا. چندتاشو می‌افتی؟» «چهارتا.

اگر حال کاری نداشته باشی،‌ درست هم انجامش نمی‌دهی.

مشکل این‌طور دخترا این است که اگر از کسی خوش‌شان بیاید دیگر برای‌شان مهم نیست طرف چقدر عوضی است و کمبود محبت دارند یا نه... و اگر خوش‌شان هم نیاید آن‌وقت مهم نیست طرف چقدر خوب است یا کمبود محبت دارد یا نه. راحت می‌گویند فلانی مغرور است، تمام! حتا دخترباهوش‌ها هم همین‌طوری‌اند

قبلاً خوانده بودمش، ولی دوست داشتم بعضی جاهاش را دوباره بخوانم.

هیچی بهتر از کتابی نیست که هرازگاهی آدم را به خنده بندازد.

آدم بی‌سوادی هستم ولی کتاب زیاد می‌خوانم.

دخترها! خدای من! دخترها راحت می‌توانند دیوانه‌ات کنند. خیلی راحت.

«هیچ‌وقت به هیچ‌کی هیچی نگو. اگه بگی، دیگه گفتی و رهاش کردی. اون‌وقت دلت براش تنگ می‌شه

«آره پسرجون زندگی بازیه. یه بازی که باید براساس قواعدش پیش بری.»

پنسی یک جایی است تو آگرستانِ ایالت پنسیلوانیا. احتمالاً اسمش به گوش‌ات خورده. باید تبلیغاتش را دیده باشی. ولش کن. تو صدتا مجله تبلیغ می‌کنند. مثلاً عکس بچهٔ خوشگلی را می‌زنند که دارد با اسب از روی مانع می‌پرد. طوری تبلیغ می‌کنند هرکی نداند خیال می‌کند هر روز تو پنسی چوگان بازی می‌کنیم! باور کنید تا حالا یک دانه کره‌اسب هم آن طرف‌ها ندیده‌ام. همیشه هم زیر عکس یارو که دارد با اسب می‌پرد، می‌نویسند: «افتخار این‌را داشته‌ایم که از سال ۱۸۸۸ تا به امروز، از پسران‌تان مردان جوان خوش‌فکر و ستودنی بسازیم.» مزخرفِ محض است. هیچم از این خبرها نیست، کارشان هیچ فرقی با مدرسه‌های دیگر ندارد. باور کن بین بچه‌ها حتا یک نفر را ندیده‌ام که ستودنی و خوش‌فکر و از این حرف‌ها باشد. شاید کلاً دو نفر این‌طوری باشند، که آن‌ها هم آدم‌حسابی‌بودن‌شان ربطی به مدرسهٔ این‌ها ندارد و لابد قبل از آمدن به پنسی آدم‌حسابی بوده‌اند.

هیچ‌وقت، هیچ‌کس عوض نمی‌شد. فقط تویی که عوض می‌شوی. منظورم فقط پیرترشدن و این حرف‌ها نیست. پیر هم که نشوی، هیچ‌وقت عین قبل‌ات نیستی. تو مدام عوض می‌شوی

وقتی بهش می‌گفتی «احمق» خیلی زورش می‌گرفت. همهٔ احمق‌ها از این‌که به‌شان بگویی احمق زورشان می‌گیرد.

«اون می‌گه "نشانهٔ یک فرد نابالغ این است که می‌خواهد به دلیلی، شرافتمندانه بمیرد. و نشانهٔ یک فرد بالغ این است که می‌خواهد به دلیلی، با تواضع زندگی کند."»