بریده‌هایی از کتاب اقتصاد به زبان ساده

همان اندازه که حقیقت کمیاب است، عرضه همیشه از تقاضا بیشتر است.

همه‌کاره بودن یعنی تبحر نداشتن در هیچ کاری.

تقسیم کار تخصصی، وابستگی مستقیم همگان را به فعالیت‌های مکمل دیگران، افزایش می‌دهد.

کشورهای فقیر تا نتوانند حکومت قانون برپا کنند و حق مالکیت نیرومندی را به کرسی بنشانند و مقررات پرشمار و دست‌وپاگیر دولتی را کاهش دهند از این ورطه فقر خارج نخواهند شد.

اصطلاح دیگری که اقتصاددانان برای توصیف معامله کارآمد به‌کار می‌برند، اصطلاح «بهینه پارِتو» است

علت اینکه اِعمال حکومت قانون از جمله اجرای حقوق مالکیت پرقدرت به ایجاد نظم اجتماعی و رفاه گسترده می‌انجامد، همین است. به حکم همین قاعده، فقدان حکومت قانون و عدم اجرای حقوق مالکیت پرقدرت، به فقر و خشونت و بدبختی می‌انجامد.

درس اول اقتصاد کمیابی است: چیزی در جهان نمی‌توان یافت که فراوان باشد و نیاز همگان را برآورده کند. درس اول سیاست، نادیده گرفتن درس اول اقتصاد است.

تعیین حداقل قیمت، موجب مازاد عرضه می‌شود و تعیین حداکثر قیمت موجب کمیابی می‌شود.

این واقعیت که یک چیز واحد از نظر طرفین مبادله ارزش‌های متفاوتی دارد، موجب مبادله می‌شود.

واسطه‌ها، زائد و مزاحم نیستند. واسطه‌ها را می‌شود حذف کرد اما کار آنها اصلا حذف‌شدنی نیست.

«هیچ شرم و خجالتی در فقیر بودن نیست، ولی افتخار بزرگی هم نیست. اگر من ثروتمند بودم، آسمان به زمین می‌آمد یا زمین به آسمان می‌رفت؟»

شکوفا شدن مبادله و تجارت در گرو مصونیت داشتن در برابر غارتگریِ جنایتکاران و رهایی از جبر و زور دیکتاتورهاست.

مبادله، مولد ثروت است. جوامعی که حقوق مالکیت روشن دارند و مبادله کالاها و خدمات در آنها با محدودیت‌های کمتری مواجه است، ثروتمندتر از جوامعی هستند که حقوق مالکیت آنها ناشفاف است و مبادله در آنها با موانعی مواجه است.

جامعه‌ای که در نظام بازار آزاد آن دستکاری شود و نظام برنامه‌ریزی متمرکز آن تقویت شود، علامت قیمتی‌اش را از دست می‌دهد و در چنین جامعه‌ای هماهنگی عرضه و تقاضا به‌هم می‌خورد: گاه با پدیده مازاد عرضه مواجه می‌شود و گاه دیگر با پدیده کمبود عرضه

دامپینگ یعنی اینکه کشورها کالاهای خود را با قیمت‌هایی بسیار پایین که به‌نظر می‌رسد برایشان به‌صرفه نباشد، به کشورهای دیگر صادر کنند.

سهمیه‌بندی مبتنی بر زد و بند و خاصه‌خواری انگیزه سخت‌کوشی و خلاقیت افراد عادی جامعه را از بین می‌برد، زیرا در چنین نظامی آنچه افراد عادی با سخت‌کوشی و خلاقیت تولید می‌کنند به قبضه نخبگان حاکم در می‌آید.

همه‌کاره بودن یعنی تبحر نداشتن در هیچ کاری. همه‌کاره بودن، اساسا نمی‌تواند کارآمدی بیاورد. پایانِ راه خودکفایی، تهیدستی است.

درون هر اقتصادی معاملات پرشمار و گوناگونی رخ می‌دهد. هر یک از این معاملات، که به‌صورت آزادانه و داوطلبانه انجام شده باشد، معامله‌ای کارآمد یا بهینه است و اگر طرفینِ همه معاملات با اختیار و آزادی وارد داد و ستد شده باشد، کل این اقتصاد، کارآمد یا بهینه است. علت اینکه گفته می‌شود اقتصاد آزاد، کارآمدترین نظام اقتصادی است، همین است.

خودکفایی لزوما موجب کارآمدی نمی‌شود. همه‌کاره بودن یعنی تبحر نداشتن در هیچ کاری. همه‌کاره بودن، اساسا نمی‌تواند کارآمدی بیاورد. پایانِ راه خودکفایی، تهیدستی است.

وقتی دسترسی همگان به منابع کمیاب آزاد باشد، هیچ‌کس در مصرف آن برای خود محدودیتی قائل نمی‌شود و همه با هم نابود می‌شوند.