بریده‌هایی از کتاب سر به هوا

من از لبم تو را نچیدم. کلاغی بوسه ام زد و تو را ربود. بعد از آن شاعری تمام شعرهایش را فقط سکوت فقط سکوت فقط ... سکوت سرود!

پرستو عاشق نه! ظالمانه معشوق بود، کوچ راخوب می دانست.

تنها عطر نامت می‌تواند تمام دقایق مرا خوشبو سازد.

فریاد زدی: دوستتــــــــــــدااااااااارم! انعکاس صدایت درمن جاماند برنگشتــــــ به دل نشست! می‌دانی؟! کوهها شبیه هم نیستند بعضی سکوت می‌کنند تا دوباره بشنوند!

نگران من نباش یک مشت نقل و نبات در جیبم هست به جای تمام لبخندهای شیرین بر لب هر ثانیه ...یکی! تا که ایام هم چنان به کام بماند!

دیگر نمی‌نویسم هیچ خاطره ای را درد دارد ... گریستن و نوشتن خواندن و گریستن

حتی مدادم ازشوق شکوفه می‌دهد وقتی که می‌نویسم: بهار!

قصه دریا شبی شروع شد که من از اشک تمام شده بودم!

فریاد زدی: دوستتــــــــــــدااااااااارم! انعکاس صدایت درمن جاماند برنگشتــــــ به دل نشست! می‌دانی؟! کوهها شبیه هم نیستند بعضی سکوت می‌کنند تا دوباره بشنوند!

تو مثل یک اتفاق، ساده افتادی در دلی که مال من بود. من اما ... ساده نمی‌گذرم صدقه هم نمی‌دهم باید تکرار شوی!

تو مثل یک اتفاق، ساده افتادی در دلی که مال من بود. من اما ... ساده نمی‌گذرم صدقه هم نمی‌دهم باید تکرار شوی!

هنوز ... شاعر نبودم که چشمانم برایت غزل سروده بود.

گمان زدند که عاشقم! بیا! مرا دچار کن.   *دچار یعنی عاشق ... سهراب گفت.

گمان زدند که عاشقم! بیا! مرا دچار کن.   *دچار یعنی عاشق ... سهراب گفت.

موهای مرا نباف! باورکن. تار می زنند دوستت دارم را

گمان زدند که عاشقم! بیا! مرا دچار کن.   *دچار یعنی عاشق ... سهراب گفت.

تمام آنچه بعد از تو با من است. یک سایه است.

به گمانم عشق من عشقی کور بود، مرا نمی‌دید!

عجیب نیست که گونه گلها تر است نسیم عطر تو را زده بود از دلتنگی همیشه شبنم می بارد!

چهره تو که بر مخمل نگاهم بنشیند می‌شود بهترین اثر نقاشی!