بریده‌هایی از کتاب سر به هوا

باران می‌خواستی؟! من در نگاهم دارم. کافی‌ست نامت وسط بیاید.

و بعد تو دیگر نشد که بخندیم نه من نه عکسم

گمان زدند که عاشقم! بیا! مرا دچار کن.   *دچار یعنی عاشق ... سهراب گفت.

کوه ها از من با تو خواهند گفت رودخانه ها از تو با من از منی که محکم ایستادم و تویی که روان رفتی!

فریاد زدی: دوستتــــــــــــدااااااااارم! انعکاس صدایت درمن جاماند برنگشتــــــ به دل نشست! می‌دانی؟! کوهها شبیه هم نیستند بعضی سکوت می‌کنند تا دوباره بشنوند!

می‌گوید: سر به هوا نباش! تو بگو، مگر می‌شود سر به زیر بود و آسمان را دید؟!

لبخندم، جوری چسبیده به صورتم که انگار سالهاست "من" عکس یادگاری‌ام!

هنوز ... شاعر نبودم که چشمانم برایت غزل سروده بود.

باران می‌خواستی؟! من در نگاهم دارم. کافی‌ست نامت وسط بیاید.

مسیر اشکم را دنبال کن قرار بود روی این لبها، شکوفه لبخند بکاری نه شبنم!

تمام آنچه بعد از تو با من است. یک سایه است.