بریده‌هایی از کتاب شرکت خلاقیت

اگر بتوانیم چیزی درست کنیم که خودمان از دیدنش لذت ببریم، دیگران هم تمایل خواهند داشت آن‌را ببینند

اگر بتوانیم چیزی درست کنیم که خودمان از دیدنش لذت ببریم، دیگران هم تمایل خواهند داشت آن‌را ببینند

هدف من در پیکسار و دیزنی‌انیمیشن ـ که من و همکار دیرینم جان لستر از زمان خرید پیکسار توسط شرکت والت‌دیزنی در سال ۲۰۰۶، رهبری آن‌را هم بر عهد داریم ـ آن بوده که کارکنان خود را قادر سازم بهترین عملکرد خود را بروز دهند. ما با این پیش‌فرض شروع می‌کنیم که کارکنان ما بااستعداد هستند و می‌خواهند از خود مایه بگذارند. ما می‌پذیریم که شرکت ما بی‌آن‌که بخواهد این استعدادها را به هزاران شیوه‌ی ناپیدا سرکوب می‌کند. دستِ آخر این‌که تلاش می‌کنیم تا این موانع را بیابیم و رفع کنیم. نزدیک به چهل سال را به تفکر در این باره گذرانده‌ام که چگونه می‌توان به افراد باهوش و جاه‌طلب کمک کرد به‌شکل مؤثری با هم همکاری داشته باشند

آن‌چه پیکسار را متمایز می‌سازد این است که ما تصدیق می‌کنیم همواره مشکلاتی خواهیم داشت و بسیاری از آن‌ها هم از نگاه ما دور خواهد بود؛ این‌که ما سخت تلاش می‌کنیم تا این مشکلات را کشف کنیم، حتا اگر این کار به معنی ناراحت‌کردن خودمان باشد؛ و این‌که در زمان روبه‌روشدن با یک مشکل، تمامی توان خود را برای رفع آن به خدمت می‌گیریم. این نکته بیش از هر مهمانی پرزرق‌وبرق یا محل کارِ برجک‌داری، هر روز صبح مرا با عشق سر کار حاضر می‌کند. این ذهنیت است که به من انگیزه می‌دهد و باعث می‌شود احساس کنم مأموریتی دارم.

اگر بتوانیم چیزی درست کنیم که خودمان از دیدنش لذت ببریم، دیگران هم تمایل خواهند داشت آن‌را ببینند.

بر این باورم که بهترین مدیران کسانی هستند که آن‌چه را که در موردش شناخت ندارند به رسمیت می‌شناسند و برایش جا باز می‌کنند؛ نه فقط به این دلیل که فروتنی فضیلت است، بلکه چون بدونِ درپیش‌گرفتن چنین ذهنیتی، برجسته‌ترین پیروزی‌ها اتفاق نخواهد افتاد.

ایجاد محدودیت می‌تواند واکنش‌های خلاقانه را تقویت کند. کارهای عالی می‌توانند از شرایط ناراحت‌کننده یا ظاهراً توجیه‌ناپذیر سر برآورند.

افرادی که مسئولیت اجرای طرحی را به عهده دارند، باید قدرت تصمیم‌گیری در زمانِ بدشدن اوضاع را، حتا قبل از کسب اجازه، داشته باشند. پیداکردن و حل مشکلات، کار همه است. هرکسی باید بتوانند خط تولید را متوقف کند.

دچار این توهم نشوید که با پیشگیری از خطاها، هیچ خطایی برای رفع وجود نخواهد داشت. حقیقت این است که هزینه‌ی پیشگیری از خطا اغلب بسیار بیش‌تر از هزینه‌ی رفع آن است.

همان‌طور که جلو می‌روید، پروژه خودش را به شما نشان می‌دهد.

رهبری یعنی بهترین حدس را بزنید و عجله کنید تا اگر حدس‌تان اشتباه بود وقت برای تغییر مسیر داشته باشید.

اختراع، پروسه‌ی فعالی‌ست که در نتیجه‌ی تصمیم‌هایی که ما می‌گیریم اتفاق می‌افتد؛ برای تغییر دنیا باید چیزهای جدیدی را وارد آن کنیم.

بهترین راهِ پیش‌بینیِ آینده اختراع آن است.

این تصور که بتوانیم از آن‌چه می‌دانیم بیرون برویم به‌صورت عبارتی درآمده که به آن می‌گویند «ذهن ناداننده».

چیزی به نام «قانون اخلال در روش موفق» وجود دارد که طی آن وقتی راهی را پیدا می‌کنید که مؤثر واقع می‌شود، سری بعد نباید انتظار داشته باشید باز هم موفق باشد، چون شرکت‌کنندگان به‌خوبی می‌دانند چه اتفاقی در این جلسات می‌افتد و واکنش‌های‌شان را آماده می‌کنند.

جان همیشه می‌گوید: «هنر، فناوری را به چالش می‌کشد و فناوری، الهام‌بخش هنر است.»

کسانی که دنبال رسیدن به این تکنولوژی بودند، رازهای‌شان را به‌خوبی حفظ می‌کردند. ولی من و الوی بعد از این‌که در این مورد حرف زدیم، تصمیم گرفتیم که درست برعکس عمل کنیم و پیشرفت‌های کاری‌مان را با تمام دنیا به اشتراک بگذاریم. دیدگاه من این بود که همه‌ی ما آن‌قدر با رسیدن به هدف فاصله داریم که احتکارکردن ایده‌ها فقط باعث می‌شود دیرتر به هدف برسیم.

وقتی با یک چالش روبه‌رو شدی، باید باهوش‌تر شوی.

این شعبده‌باز نیست که خیال را می‌سازد؛ ما هستیم. ما باور محکمی داریم که واقعیت را با تمامیت آن می‌بینیم، نه فقط لایه‌ی نازکی از آن‌را.

چیزی‌که در واقع درباره‌ی آن صحبت می‌کنم، مدل‌های ذهنی ماست، که نقشی اساسی در ادراک ما از جهان دارد.