بریده‌هایی از کتاب جاده شخصیت

میشل دو مونتنی، فیلسوف فرانسوی در جایی نوشت: «ما می‌توانیم به واسطهٔ دانش دیگر مردمان دانشمند شویم، اما نمی‌توانیم به واسطه خرد و فرزانگی دیگران خردمند شویم.» علیت این امر این است که فرزانگی مجموعه‌ای از اطلاعات نیست، بلکه صفت اخلاقیِ آگاهی نسبت به چیزهایی است که نمی‌دانید و نیز تلاش در جستجوی یافتن راهی است برای غلبه بر جهل، عدم قطعیت و محدودیت‌های خودمان.

عزت نفس از طریق پیروزی‌های درونی به دست می‌آید، نه پیروزی‌های بیرونی. این احساسی است که تنها توسط کسانی به دست می‌آید که در برابر برخی وسوسه‌های درونی تحمل به خرج داده‌اند، با ضعف‌های خودشان رو در رو شده‌اند و خدا می‌داند که چندین بار به خود گفته‌اند "خیلی خب، در بدترین شرایط ممکن هم می‌توانم این را تحمل کنم، می‌توانم بر آن موضوع غلبه کنم."

موفقیت به بزرگ‌ترینِ شکست‌ها ختم می‌شود، که همانا غرور است. شکست به عظیم‌ترین موفقیت ختم می‌شود، که همانا فروتنی و آموختن است.

مانع اصلی بر سر راه رسیدن به سعادت، تمایل بی‌حدومرز به قرار گرفتن در مرکز توجه دیگران است.

نخستین کاری که رنج می‌کند این است که شما را به بخش‌های عمیق‌تری از وجودتان می‌کشاند

«هیچ‌کس بهتر از من نیست، اما من هم بهتر از هیچ کس دیگری نیستم.»

فردی به خودش دروغ می‌گوید و خیلی زود به شرایطی دچار می‌شود که حتی خودش توانایی تشخیص این را ندارد که چه زمانی دارد به خودش دروغ می‌گوید و چه زمانی نه.

نفرت، احساسی بیهوده است که تنها به کسی که اجازه بروز آن را در خود داده، صدمه می‌زند.

شخصیت هم در جریان ماجراهای بزرگ ساخته می‌شود و هم در طول زندگی روزمره.

عزت نفس از طریق پیروزی‌های درونی به دست می‌آید، نه پیروزی‌های بیرونی.

در مدرسه به دانش‌آموزان یاد داده می‌شود که ایثارگری کنند و خودشان را فراموش کنند و بهبود وضعیت جامعه را بر بهبود وضعیت خودشان اولویت دهند.

توماس آکوییناس نیز عنوان می‌کند که برای داشتن یک زندگی خوب، لازم است که بیش از آنکه به خودمان توجه کنیم، بر الگوها و سرمشق‌هایمان متمرکز باشیم و اعمال و کردار آن‌ها را تا جای ممکن تقلید کنیم

یک موضوع چشم‌گیر از نظر فکری هم در رابطه با این نوع فروتنی وجود دارد. آن‌گونه که دانیل کانِمان روان‌شناس می‌نویسد: «ما در ناآگاه بودن نسبت به ناآگاهی و جهالت خود، توانایی تقریباً بی‌حد و مرزی داریم.» فروتنی در حکم هوشیار بودن نسبت به این امر است که چیزهای زیادی وجود دارند که شما نمی‌دانید و بسیاری از چیزهایی که می‌دانید یا ناقص‌اند و یا اساساً اشتباه.

ما به‌طور کلی قادر به درک شبکهٔ پیچیدهٔ علت‌های نهفته در پشت رویدادها نیستیم. ما حتی قادر به درک اعماق ناخودآگاه ذهن خودمان هم نیستیم. ما باید نسبت به تفکر و استدلال انتزاعی و تلاش برای تعریف و به‌کار بستن قواعدی عمومی برای زمینه‌ها و شرایط مختلف، به دیدهٔ تردید بنگریم. اما در طول قرن‌ها، پیشینیانمان انباری عمومی از دانش، سنت‌ها، عادات، رفتارها، احساسات اخلاقی و روش‌ها به وجود آورده‌اند. بنابراین یک فرد متواضع از یک آگاهی باریک‌بینانهٔ تاریخی برخوردار است. او وارث قدرشناس این خرد خاموش هم‌نوعان خویش است

وظیفهٔ یک انسان خردمند این است که حس ناامیدی خود را فرو خورد و تلاش کند در زندگی خود سرمشقی از شفقت، تعمق و سخت‌کوشی بر جای بگذارد.

با توسل به تنها راهی که می‌شناسند صدای اعتراض خود را نسبت به شرایط غیر قابل تحمل پیرامون‌شان بلند می‌کنند، مشت آهنین قانون ما را زیر فشار خود له می‌کند.... من نمی‌توانم با شمایی که اینجا جمع شده‌اید سخنی از دوستی بگویم. خون زیادی بر زمین ریخته شده است!

اگر صبح دوشنبه یک سازش کوچک اخلاقی داشته باشید، احتمال این که سه‌شنبه عقب‌نشینی بزرگ‌تری از اصول اخلاقی‌تان داشته باشید افزایش می‌یابد

شخصیت انسان در مبارزه و کشمکش دائمی با ضعف‌های خود او ساخته می‌شود و پرورش می‌یابد.

بعدتر تامار مجدداً به مزرعه‌ای در نزدیکی مقر کارگران کاتولیک نقل در استیتن آیلند مکان کرد

کانت می‌گوید: «از الوار خمیدهٔ انسان، هیچ چیز صافی هرگز ساخته نشده است.»