بریده‌هایی از کتاب ترجمه‌ی حدیث عنوان بصری؛ دستورالعمل امام صادق (ع) به آرزومندان سیر و سلوک الی‌الله

اگر کسی به تو دشنام داد، به او بگو: اگر تو راست می‌گویی، از خداوند می‌خواهم از من درگذرد و مرا ببخشد و اگر دروغ می‌گویی، از خدا می‌خواهم تو را ببخشد.

عرض کردم: از خداوند درخواست کردم تا قلب شما را نسبت به من مهربان کند و از علم شما روزی‌ام فرماید. امید دارم خداوند آنچه را که درباره وجود شریف شما خواسته‌ام،‌ اجابت نماید. حضرت فرمودند: ای اباعبدالله! علم به آموختن نیست. علم نوری است که در قلب کسی که خداوند تبارک و تعالی هدایت او را اراده نموده، قرار می‌گیرد. بنابراین،‌ اگر علم می‌خواهی، ابتدا باید حقیقت عبودیّت (بندگی) را در وجود خودت بطلبی؛ و به واسطه عمل کردن به علم، طالب علم باشی؛ و از خداوند طلب فهم کن تا (علم را) به تو بفهماند.

حضرت فرمودند: ای اباعبدالله! علم به آموختن نیست. علم نوری است که در قلب کسی که خداوند تبارک و تعالی هدایت او را اراده نموده، قرار می‌گیرد. بنابراین،‌ اگر علم می‌خواهی، ابتدا باید حقیقت عبودیّت (بندگی) را در وجود خودت بطلبی؛ و به واسطه عمل کردن به علم، طالب علم باشی؛ و از خداوند طلب فهم کن تا (علم را) به تو بفهماند.

گفتم: ای اباعبدالله! حقیقت عبودیّت و بندگی کدام است؟ فرمودند: سه چیز است: ۱. اینکه بنده خدا درباره آنچه که خدا به او سپرده است،‌ برای خودش مِلکیّتی نبیند؛ چرا که بندگان مِلکی ندارند (مالک حقیقی خداوند تبارک و تعالی است) و همه اموال را مال خدا می‌بینند و آن را در جایی قرار می‌دهد (مصرف می‌کند) که خداوند امر فرموده است. ۲. بنده خدا برای خودش مصلحت‌اندیشی و تدبیر نمی‌کند (مصلحت و تدبیر واقعی را در دست خداوند می‌داند). ۳. تمام اشتغال او در کاری منحصر می‌شود که خداوند او را به آن امر نموده و یا از آن نهی کرده است. بنابراین،

«باید آن را در جیب خود داشته باشید و هفته‌ای یکی دو بار آن را مطالعه کنید»

اگر علم می‌خواهی، ابتدا باید حقیقت عبودیّت (بندگی) را در وجود خودت بطلبی؛ و به واسطه عمل کردن به علم، طالب علم باشی؛ و از خداوند طلب فهم کن تا (علم را) به تو بفهماند.

امّا آن چیزهایی که درباره تأدیب نفس است: ۱. مبادا چیزی را بخوری که به آن اشتها نداری؛ چون موجب حماقت و نادانی می‌شود.

حضرت فرمودند: ای اباعبدالله! علم به آموختن نیست. علم نوری است که در قلب کسی که خداوند تبارک و تعالی هدایت او را اراده نموده، قرار می‌گیرد. بنابراین،‌ اگر علم می‌خواهی، ابتدا باید حقیقت عبودیّت (بندگی) را در وجود خودت بطلبی؛

فرمودند: کنیه‌ات چیست؟ گفتم: اباعبدالله. فرمودند: خداوند کنیه‌ات را ثابت گرداند و تو را موفّق بدارد، ای اباعبدالله! حاجتت چیست؟ با خود گفتم: اگر بهره من از این دیدار و سلامی که بر حضرت کردم،‌ فقط همین دعا باشد، خیری بزرگ و زیاد است.

علم به آموختن نیست. علم نوری است که در قلب کسی که خداوند تبارک و تعالی هدایت او را اراده نموده، قرار می‌گیرد. بنابراین،‌ اگر علم می‌خواهی، ابتدا باید حقیقت عبودیّت (بندگی) را در وجود خودت بطلبی؛ و به واسطه عمل کردن به علم، طالب علم باشی؛ و از خداوند طلب فهم کن تا (علم را) به تو بفهماند.