بریده‌هایی از کتاب خودت را به فنا نده

اگر گاهی دربارهٔ اینکه زندگی چقدر «غیرمنصفانه» است حرف می‌زنی، طبق همین دیدگاه هم، رفتار خواهی کرد یا همان‌طور که پژوهش‌ها نشان داده‌اند، حتی در مکان و زمانی‌که همه‌چیز برایت خوب پیش برود هم، تلاش کمتری در انجام کارهایت می‌کنی، چون برای خودت حکم صادر کرده‌ای که به نتیجه نخواهی رسید. دیدگاه نامنصفانه، به‌سرعت تبدیل به واقعیت ذهنی‌ات خواهد شد. ازطرف‌دیگر، شخصی که موفقیت را خیلی نزدیک می‌بیند، نه‌تنها پایش را در یک کفش می‌کند تا آن را به‌دست آورد، بلکه در تمام مدتی که براساسِ آن دیدگاهِ بنیادینِ موفقیت، پرانرژی در تلاش است، با آن و برای آن زندگی می‌کند. نیازی به توضیح نیست، چون اعتقاد به اینکه موفق خواهی شد، قسمت مهمی از راه رسیدن به موفقیت است.

ما حتی متوجه این قضیه نیستیم که با پس‌ماندهٔ درگیری‌های فکری‌مان که حتی از ملایم‌ترین خودگویی‌های منفی ایجاد می‌شوند، چه بلایی سرِ خودمان می‌آوریم.

«ما اگر به غیرممکن‌بودن اهدافمان فکر نکنیم، کارهای بیشتری انجام خواهیم داد.»

«هرکسی مشکلات خودش را دارد، و زندگی همیشه آن‌طور که می‌خواهیم نیست و نخواهد بود.»

خودت را به فنا نده کمتر فکر کن و دل به زندگی بده

مشکلات و موانع زمانی شروع می‌شوند که چیزی را که از صمیم قلب-ضمیر ناخودآگاهت-می‌خواهی با آنچه که بر زبان می‌آوری متفاوت باشد، و گاهی این تفاوت از زمین تا آسمان است.

با اندکْ داشته‌ها به بزرگ‌ترین آرزوهایت برس

ازطرف‌دیگر، شخصی که موفقیت را خیلی نزدیک می‌بیند، نه‌تنها پایش را در یک کفش می‌کند تا آن را به‌دست آورد، بلکه در تمام مدتی که براساسِ آن دیدگاهِ بنیادینِ موفقیت، پرانرژی در تلاش است، با آن و برای آن زندگی می‌کند. نیازی به توضیح نیست، چون اعتقاد به اینکه موفق خواهی شد، قسمت مهمی از راه رسیدن به موفقیت است. بدون اعتقاد به این دیدگاه هم، روش مشابهی برای انجام کارهای بزرگ وجود دارد، اگرچه مسیر تاحدودی ناهموارتر خواهد بود.

تو چیزی نیستی که به آن فکر می‌کنی. تو با چیزی که در سرت داری تعریف و شناخته نمی‌شوی، بلکه چیزی هستی که انجام می‌دهی، یعنی اعمالت.

بیشتر اوقات، افراد وقت خود را برای رسیدنِ سواره‌نظام صرف می‌کنند، درحالی‌که نمی‌دانند خودشان همان سواره‌نظام‌اند.

«حس درد را نادیده بگیر، خودش ناپدید می‌شود.»

«اگر می‌خواهی ترقی کنی، راضی باش که فکر کنند احمقی.» اپیکتتوس

اگر درگیر طرزِ فکر مردم نسبت‌به خودت باشی، هیچ‌وقت به توانایی‌های واقعی‌ات نمی‌رسی. درحقیقت، تو می‌توانی یک‌شبه زندگی‌ات را از این رو به آن رو کنی اگر به‌سادگی بی‌خیال اهمیت‌دادن به‌طرزِ فکر دیگران شوی. چه سخت بگیری چه راحت، زندگی ادامه دارد.

وقتی در تلاشی که از منطقهٔ امن خودت خارج نشوی، هرگز حقیقتاً احساس آرامش نخواهی کرد.

«هنگام تصمیم‌گیری، بهترین کار این است که همان اول و سریع، تصمیم بگیری. تعلل‌کردن کار اشتباهی‌ست، اما بدترین کار این است که کلاً هیچ تصمیمی نگیری.»

بر شانست لعنت نفرست. دیگران را سرزنش نکن. شرایط را مقصر ندان. دنبال مشکل در دوران کودکی و همسایه‌هایت نگرد.

مردم جامعهٔ ما با کلّه هجوم می‌آورند به‌سمتِ ثروتمندتر،‌ باهوش‌تر، زیباتر، شادتر یا قوی‌تربودن، و ما توانایی‌مان را برای آنکه خودِ واقعی‌مان باشیم از دست داده‌ایم. گم کرده‌ایم که آزادانه زندگی را نفس بکشیم و مسیر و راه خودمان را انتخاب کنیم

فیلسوف بزرگ، مارکوس آئورلیوس که یکی از امپراتوران روم باستان بود، گفت: «وقتی زندگی روی تلخش را به تو نشان می‌دهد، این، نه‌تنها "بدشانسی" تو نیست، بلکه با تحمل آن، "با شایستگی" به "سعادت" خواهی رسید. البته این قانون را با گذر زمان و در آینده درک خواهی کرد.»

این کتاب را فقط مطالعه نکن، به آن فکر کن و بارها و بارها در زندگی‌ات عملی‌اش کن. مطالبش را به‌کار ببند. با خودت نگو «حالا بعداً انجام می‌دهم.» نه، از همین حالا شروع کن. «من خیلی باهوش نیستم که بخوام انجامشون بدم.» بس کن. این حرف‌ها را کنار بگذار و وارد عمل شو. بیشتر از این اجازه نده ذهنت تو را کنترل کند. اجازه نده با بهانه‌ها، حواس‌پرتی‌ها و نگرانی‌هایش مانع راهت شود.

هرکسی مشکلات خودش را بر دوش می‌کشد و زندگی همیشه کامل و بی‌نقص نیست