بریده‌هایی از کتاب خودت را به فنا نده

از شغلت متنفری؟ رابطه‌ات با کسی اشتباه است؟ از نظر سلامتی مشکلی داری؟ خب، دنبال شغل جدید بگرد؛ ارتباطت را قطع کن؛ رژیم غذایی‌ات را عوض کن، ورزش کن یا هرچیزی که به‌نظرت مفید است.

تحقیقات اخیر در علم عصب‌شناسی و روانشناسی، این نظریه را بیش‌ازپیش به‌اثبات رسانده‌اند که نوع مکالمه‌هایی که در طول روز درگیرش هستی، تأثیر به‌سزایی بر کیفیت زندگی‌ات دارد.

آخرین‌باری که از دست کسی عصبانی شدی، کی بود؟ می‌توانی به‌یاد آوری؟ یک لحظه این موقعیت را در نظر بگیر، سریع متوجه می‌شوی که عصبانیت تو، محصول انتظارهای تو بود. شکاف بین چیزی که هست و چیزی که خواهد بود. تو انتظار بازگونشده‌ای را در خود پنهان کرده‌ای که افرادی که در زندگی‌ات هستند موافق خواهند بود، تو از آنها انتظار داری که حقیقت را به تو بگویند، و به هر توافقی که با آنها داری متعهد باشند. انتظار، انتظار، انتظار. و چه زمانی آنها نمی‌توانند انتظارهایت را برآورده کنند؟

«تو همانی که انجام می‌دهی، نه چیزی که می‌گویی انجام خواهی داد.» کارل گوستاو یونگ

اعتقاد به اینکه موفق خواهی شد، قسمت مهمی از راه رسیدن به موفقیت است.

برای اندیشیدن، اندیشیدن به خود و تجربه کردنِ آن، وقت بگذار.

«وقتی زندگی روی تلخش را به تو نشان می‌دهد، این، نه‌تنها "بدشانسی" تو نیست، بلکه با تحمل آن، "با شایستگی" به "سعادت" خواهی رسید. البته این قانون را با گذر زمان و در آینده درک خواهی کرد.»

اگر خیلی زودرنجی، همین الآن از خواندن دست بکش، کتاب را به کسی که در زندگی‌ات هست و فکر می‌کنی شاید به‌دردش بخورد، هدیه بده.

«مرد عاقل برای چیزهایی که ندارد، عزا نمی‌گیرد، بلکه برای داشته‌هایش خشنود است.»

زندگیِ تو منتظرت است تا سرانجام، خودت را نشان دهی.

بر شانست لعنت نفرست. دیگران را سرزنش نکن. شرایط را مقصر ندان. دنبال مشکل در دوران کودکی و همسایه‌هایت نگرد. این دیدگاه برای مطالبی که در این بخش بیان می‌کنم، بسیار حیاتی‌ست. تو نمی‌توانی، تکرار می‌کنم، نمی‌توانی دیگران را مقصرِ شرایط زندگی‌ات بدانی. حتی مقصر دانستن خودت هم بی‌فایده است. البته با شرایط و بحران‌هایی مواجه خواهی شد که ظاهراً هیچ کنترلی بر آنها نداری، حتی ممکن است بسیار ناراحت‌کننده هم باشند، مثل بیماری، ناتوانی یا مرگ عزیزان. اما همیشه کاری هست که بتوانی برای تأثیر گذاشتن روی این شرایط انجام دهی و از پس آن برآیی، حتی اگر سال‌ها در آن شرایط بد بوده باشی و راهی برای خروج از آن پیدا نکرده باشی. البته اول باید مشتاق باشی.

«اگر می‌خواهی ترقی کنی، راضی باش که فکر کنند احمقی.»

آرنولد شوارتزنگر آرنولد در خانواده‌ای نسبتاً فقیر در شهر کوچکی در استرالیا متولد شد، تنها چند سال پس از پایان جنگ جهانی دوم.

«اگر می‌خواهی ترقی کنی، راضی باش که فکر کنند احمقی.»

باید با این تغییرات همراه شوی. با واقعیت زندگی‌ات کنار بیا. بیدار شو، تو در آب غوطه‌وری. از دست‌وپازدن بی‌فایده دست بکش و به‌سمتِ ساحل شنا کن لعنتی!

کلید مصمم‌شدنْ تمرکز بر مشکلاتی‌ست که بر سر راهت قرار دارند. باید تمام حواست را جمع کنی. تبدیل به کسی شو که حتی اگر تمام داشته‌هایش را از دست بدهد، بازهم دست از پیشرفت برندارد.

درک و شناخت درست خودت و محدودیت‌هایت باعث می‌شود به سطحی از آزادی و موفقیت دست یابی که هرگز تصورش را نمی‌کردی.

«این کتابْ سیلیِ دنیاست تا بیدار شوی و توانایی‌هایت را کشف کنی، خودت را به فنا ندهی و بهترینِ خودت در زندگی باشی.»

تو نمی‌توانی، تکرار می‌کنم، نمی‌توانی دیگران را مقصرِ شرایط زندگی‌ات بدانی. حتی مقصر دانستن خودت هم بی‌فایده است. البته با شرایط و بحران‌هایی مواجه خواهی شد که ظاهراً هیچ کنترلی بر آنها نداری، حتی ممکن است بسیار ناراحت‌کننده هم باشند، مثل بیماری، ناتوانی یا مرگ عزیزان. اما همیشه کاری هست که بتوانی برای تأثیر گذاشتن روی این شرایط انجام دهی و از پس آن برآیی، حتی اگر سال‌ها در آن شرایط بد بوده باشی و راهی برای خروج از آن پیدا نکرده باشی. البته اول باید مشتاق باشی.

باید اول بپذیری که با وجودِ اتفاق‌هایی که در زندگی‌ات رخ داده است و تو هیچ اختیار و کنترلی بر آنها نداشته‌ای، اما پس از وقوع آن حوادث، تو بدون هیچ عذر و بهانه‌ای، همیشه و هر لحظه، صددرصد مسئول نوع رفتار و برخوردت هستی.