بریده‌هایی از کتاب دختر استالین (جلد اول)

«خاطرات آدم‌های کوچک در باره چهره‌های عظیمی که آن‌ها یک‌جورهایی با ایشان رابطه داشتند بی‌ارزش است.»

«این نوع فضیلتی که او دارد بدتر از هر رذالتی است.»

استالین زمانی آنا را «احمقی فاقد اصول» خوانده

آیا این‌که ژنییا در مقطعی حساس شاهد ضعف استالین بوده می‌تواند، به سادگی، دلیل اصلی زندانی شدنش باشد؟

رژیم اسم این‌ها را «جهان‌وطنان بی‌ریشه» گذاشت. آن‌ها «آدم‌های بی‌هویت» و «آوارگان بی‌گذرنامه» بودند.

با این حال، خیلی‌ها هم بودند که تحت‌تأثیر این مراسم ظاهرسازانه قرار نگرفتند.

روزنامه‌ها همان روز صبح خبر کشته شدن میخوئلس را بر اثر حادثه رانندگی چاپ کرده بودند. اما سوتلانا می‌دانست اصل داستان از چه قرار است: میخوئلس به قتل رسیده بود و هیچ حادثه رانندگی‌ای در کار نبود. «حادثه رانندگی» روایت رسمی از قتل او بود.

سوتلانا هرگز نفهمید در محضر پدرش چه باید بگوید، یا از آن مهم‌تر، چه نباید بگوید.

هنوز در مهمانی‌ها رفتار خجولانه و محجوبانه‌ای داشت و احتمالا به همین دلیل بود که حتا در خانه‌اش هم در شُرف تبدیل شدن به شبحی بین مهمانان شوهرش بود.

احساس می‌کرد پدرش با نوعی احساس نفرت با او برخورد می‌کند، انگار او لکه‌ای «کثیف» است:

مثل همه بچه‌های بازمانده از خودکشی پدر یا مادر، به ده‌ها سال زمان نیاز داشت تا مادرش را ببخشد؛ مادری که او را در کودکی رها کرده و رفته بود

مشروعیت ظاهری نظام قضایی آن است؛ نظامی که فجیع‌ترین جنایت‌ها را به نام اجرای قانون انجام می‌دهد.

در حال حذف «بالشویک‌های قدیمی» و قشر بالای نخبگان نظامی بود زیرا این‌ها را رقبای بالقوه خودش تصور می‌کرد.

برگزاری دادگاه‌های نمایشی و تولید و عرضه اسناد و مدارک جعلی

به عبارت دقیق‌تر آن‌ها به کسی نیاز دارند تا در برابرش تعظیم کنند و زیر اسمش بتوانند زندگی و کار کنند.»

استالین دخترش را دوست داشت اما عطوفتش از نوع عطوفت گربه به موش بود.»

کمی بعد از مرگ نادیا حتا صِرف اشاره کردن به نامش «حالت بدی» ایجاد می‌کرد.

خیلی‌ها فقط به خاطر اطلاع داشتن از این موضوع اعدام شده بودند.

شاید هم این حکایت فرد دیگری بوده که سوتلانا آن را به عنوان مشاهده خودش ذکر کرده است.

«مقدر بود که ما بعداً پی ببریم که رفیق استالین واقعآ چگونه آدمی بوده است، اما در آن زمان، فقط نادیا بود که استالین را به خوبی شناخته بود.»