بریده‌هایی از کتاب علی ‌بی خیال

علی حیدری شخصیت خود ساخته‌ای داشت. یکی از ویژگی‌هایش این بود که خیلی کم حرف می‌زد. اما وقتی صحبت می‌کرد بجا و به موقع حرف می‌زد، حرف اضافه نمی‌زد. اگر در جلسه صحبتی برای تصمیم گیری بود، در یکی دو جمله مقصود خود را بیان می‌کرد. از آن موقع او را شناختم. علی خیلی عاقل بود. این کم حرفی اش، ناشی از همان عقلش بود.

یکی از اهداف مهم ما در واحدهای فرهنگی، تشکیل کتابخانه و گسترش فرهنگ کتابخوانی بود.

خودتان را پیدا کنید آنگاه از خود فرار کنید و به دریا برسید.

بال بگشا و صفیر از شجر طوبی زن حیف باشد چو تو مرغی که اسیر قفسی

علی چشم‌های قشنگ و زیباش رو همیشه از گناه دور نگه می‌داشت. سعی و تلاش زیادی هم در این راه می‌کرد. علی هر کار فرهنگی می‌خواست بکنه با بسم الله شروع می‌کرد. هر تابلویی رو با نام خدا شروع می‌کرد

. عرفا اولین مرحله سلوک را مکاشفه می‌دانند. خدا چیزهایی نشانشان می‌دهد و تحت هدایت خاصه خود قرار می‌دهد

علی حتی با آدم‌های زمان خودش قابل مقایسه نبود، چه برسد به آدمهای این زمان

الان هم می‌روم سر قبرش و حتی شفا می‌گیرم

زکات هنرم رو دادم. اومدم تخریب زکات جونم رو بدم.

علی بارها می‌گفت: داره دیر می‌شه. اگر زودتر کوله بارمان را نبندیم آن طرف گیر می‌کنیم.

علی و بسیاری از شهدای جنگ، دنیا را به بازی گرفتند، آن‌ها همه مظاهر دنیا را به بازی گرفتند، عدم دلبستگی به دنیا رمز این همه پیشرفت معنوی آن‌ها بود.

خیلی خوش صحبت بود. می‌گفت به زودی یک سفر سخت داریم. آمده‌ایم در این دنیا توشه جمع کنیم. وقت کم است و سفر سخت است. خیلی کار داریم. نباید وقت خود را تلف کنیم. کل کارهایمان باید در راستای خدا باشد.

ای دنیا بدان که انتهای راه‌هایت جهنم و مسیر راه‌هایت پر از درندگان وحشی است که به تدریج روح انسان را می‌خورند تا بالاخره انسان را تبدیل به «از حیوان پست‌تر» می‌کنند.

ای خدا بنده تو آمد، مرا در آغوش خود گیر که همانا تویی اول و آخر ما.

مواظب شیطان باشید که شیطان خیلی باهوش‌تر از این حرف‌هاست.

غیر قابل درک و غیرقابل بیان و توصیف

شخصیت شهدا یدرک و لایوصف است.

خدا در دل آن‌ها محبت و دوستی قرار داده بود

ایشان مصداق بارز «سیجعل الرحمن وُدا» بود. گویی خدا محبتش را در دل افراد قرار می‌داد. کسی نمی‌توانست علی حیدری را دوست نداشته باشد. حتی افراد به ظاهر بی‌دین او را دوست داشتند. محبت او را خدا در دل‌ها نشانده بود.

درجایی دیگر نوشته بود: با سلام خدمت بچه‌های تو باغ (آنها که حواسشان هست): خودتان را پیدا کنید آنگاه از خود فرار کنید و به دریا برسید. الحقیر الفقیر الخطاط، علی بی‌خیال