بریده‌هایی از کتاب به همه بگو دوستت دارم

تو هیچ وقت طاقت اشک‌های َم را نداشتی امشب نیز مثل هر شب پا به پا گریه‌های َم را گریه کردی! اندکی صبر دستمال َم را درآورده‌ام! همینک قاب عکس َت را خشک می‌کنم!

سلام بر پاییز فصل باران ... راستی پاییز من بارانی تَرَم یا تو ؟! تو یک فصل می‌باری من اما، چهار فصل!

زندگی با تو خوابی ست که هرگز تعبیر نخواهد شد! چاره ای نیست باشد ... من هم به خداحافظی‌ات، سلام می‌کنم!

اگر رفتی دیگر بازنگرد! که هیچ پرنده‌ای از یک تخم دوبار، متولد نمی‌شود!

هنوز ایستاده‌ام و به تو می‌خندم بزن ... ای روزگار تازیانه بزن من هرگز ناله نخواهم کرد تو که خوب می‌دانی گندمزار هر چه پر بارتر باشد داس‌ها بیشتر به دل َش زخم می‌زنند!

خیانت اکتسابی نیست ذاتی ست هیچ کس تا به حال هیچ گرگی را گیاه خوار ندیده است آنها همیشه برای دریدن بره‌ها به دنیا، می‌آیند!

اتفاق چشمان تو بود که من از آن افتاده بودم! و حادثه بوسه‌ی تو که بر دیار گونه‌ام هرگز، رخ نداد!

کسی که رفتنی است بگذار برود رودخانه اگر عاشق دریا بود عشق َش را به چاه فاضلاب نمی‌داد!

نام کوچک دروغ، عشق است!

باد آورده را باد می‌برد! شاید تو هم پَر ِ کاه بودی!

دو قلب دارم ! یکی در طرف چپ و دیگری در طرف راست آغوش َت را تنگ تر کن ... من این تن دو قلب را دوست دارم!

شب قدرتمند هم با تمام ستاره‌های شانه‌اش از سرباز تک ستاره‌ی روز در جنگ همیشه می‌بازد! باور کن که غم ها هم می‌گذرند یک رود همیشه که یک جا باقی، نمی‌ماند!

بالا می‌روم ... بالا می‌روم ... بالا ... تا رسیدن به پشت درب‌های سقوط کسی انگار پله های زندگی‌ام را سر و ته کرده است!

غم نخور عمر مرگ لحظه است روا نیست چای زندگی را تلخ نوشیدن شب قدرتمند هم با تمام ستاره‌های شانه‌اش از سرباز تک ستاره‌ی روز در جنگ همیشه می‌بازد!

بزن ... ای روزگار تازیانه بزن من هرگز ناله نخواهم کرد

هر دو خالی بودند! سر من از عقل، که تو را دوست داشت! قلب تو از عشق، که مرا دوست نداشت!

هر راهی که راه نیست! گاهی اوقات راه‌ها به بیراهه به بن بست گاهی اوقات راه‌ها به تو، ختم می‌شود!

دنیا دو روز است! روز اول زندگی با تو و نبودن َت، آخرین روز از عمرم!

چای زندگی غم نخور عمر مرگ لحظه است روا نیست چای زندگی را تلخ نوشیدن شب قدرتمند هم با تمام ستاره‌های شانه‌اش از سرباز تک ستاره‌ی روز در جنگ همیشه می‌بازد! باور کن که غم ها هم می‌گذرند یک رود همیشه که یک جا باقی، نمی‌ماند!

لعنتی ... موهای َت را لنگر کن! چشمان َم دارند غرق می‌شوند!