بریده‌هایی از کتاب گزینه اشعار مهدی اخوان ثالث

گروه تشنگان در پچ‌پچ افتادند: «آیا این همان ابرست کاندر پی هزاران روشنی دارد؟» و آن پیر دروگر گفت با لبخند زهرآگین: «فضا را تیره میدارد، ولی هرگز نمی‌بارد.»

تنها نه «خصم» رهزن ما شد، که «دوست» هم

پهنه‌ور دریای او خشکید؛ کی کند سیراب جودِ جویبارانش؟

گرت دستی دهد با خویش در دنجی فراهم باش. بخوان آواز تلخت را، ولکن دل بغم مسپار.

پس از هرگز... خدا را شکر... چندان بد نشد آخر...»

بس خرقه رهبر که بود بر تن رهزن

زندگی شاید همین باشد؟ یک فریبِ ساده و کوچک. آن هم از دستِ عزیزی که تو دنیا را جز برای او و جز با او نمی‌خواهی. من گمانم زندگی باید همین باشد.

خالیِ هر لحظه را سرشار باید کرد از هستی

فریاد خانه‌ام آتش گرفته‌ست، آتشی جانسوز هرطرف می‌سوزد این آتش، پرده‌ها و فرشها را، تارشان با پود. من به هرسو می‌دوم گریان، در لهیبِ آتش پردود؛   وزمیان خنده‌هایم، تلخ، و خروش گریه‌ام، ناشاد، از درون خستۀ سوزان، میکنم فریاد، ای فریاد! ای فریاد!

پی کرد فلک مرکب آمالم و در دل خون موج زد از بخت بدآوردۀ خویشم

اگرچه حالیا دیریست کان بی کاروان کولی ازین دشت غبارآلود کوچیده‌ست، و طرف دامن از این خاک دامنگیر برچیده‌ست؛ هنوز از خویش پرسم گاه: آه چه می‌دیده‌ست آن غمناک روی جادۀ نمناک؟ زنی گم کرده بوئی آشنا، و آزار دلخواهی؟

افسوس آن سقف بلند آرزوهای نجیب ما. و آن باغ بیدار و برومندی که اشجارش در هر کناری ناگهان می‌شد صلیب ما. افسوس.

ندهد طفل مرا شادی و غم راحت و رنج پر تفاوت نکند شنبه و آدینه من زندگی نامدم این مغلطه مرگ و دم، آه! آب از جوی سرابم دهد آئینه من

ازو جوشید خواهد آب، و خواهد گشت شیرین چشمه‌ای جوشان، نشان آنکه دیگر خاستش بخت جوان از خواب. تواند باز بیند روزگار وصل. تواند بود و باید بود از اسب افتاده او، نز اصل

رهایی را اگر راهی‌ست، جز از راهی که روید زان گلی، خاری، گیاهی نیست...

گرچه خاموشی سرآغاز فراموشی‌ست، خامشی بهتر،

گر زرّی و گر سیم زراندودی، باش گر بحری و گر نهری و گر رودی، باش در این قفس شوم، چه طاووس چه بوم چون ره ابدی‌ست، هر کجا بودی، باش

از نه خم گردون بگذشتند حریفان مسکین من و دل در خم این زاویه ماندیم

دید اشکم را. گفت: «ها، چه خوب آمد بیادم، گریه هم کاری‌ست. گاه آن پیوند با اشک‌ست، یا نفرین گاه با شوق‌ست، یا لبخند، یا اسف یا کین، و آنچه زینسان، لیک باید باشد این پیوند.»

شیفته شو دلا یکی عارض دلفروز را رشک حیات خضر کن زندگی دو روز را طالب آملی