بریده‌هایی از کتاب نگاهی به قامت قویم امامت و ولایت

خدای متعال، انسان را به رحمتش آفریده، تا به رحمتش برساند. اگر آفریده و حیات بخشیده، به رحمت کرده، نه آنکه انسان مستحق بوده و به حقّش رسیده است. آنک اگر او ایمان آورده، به عبادت پرداخته و تربیت یافته، وظیفه و تکلیفش بوده است. بدیهی است که شخص مکلّف، هیچگاه با انجام تکلیف مستوجب پاداش نمی‌شود، بلکه اگر تکلیف را به جای نیاورد، سزاوار کیفر خواهد بود. پس تعلّق پاداش از خدا بر خلق نیز از سر رحمت است.

ای محمّد! خداوند بر تو درود می‌فرستد و می‌فرماید: آسمانهای هفتگانه و آنچه در آنهاست و زمینهای هفتگانه و آنچه بر آنهاست را آفریدم و جایی بهتر از رکن و مقام نیافریدم. اگر بنده‌ای در آنجا، از آن روزی که آسمانها و زمینها را آفریدم مرا بخواند و بعد در انکار ولایت علی ـ علیه السّلام ـ به سراغم آید، به رو در آتش می‌اندازمش.

ائمّه ـ علیهم السّلام ـ فرموده‌اند: لو بَقیتِ الأرضُ بِغَیر إمامٍ ساعةً لَساخَت اگر زمین ساعتی بدون پیشوا بماند، از بین می‌رود.

هنگامی که بنده در پیشگاه خدای متعال می‌ایستد، اوّلین چیزی که از او پرسیده می‌شود نمازهای واجب است و زکات واجب و روزه واجب و حج واجب و ولایت ما خاندان پیامبر. اگر به ولایت ما اقرار کرد و مرد، نماز، روزه، زکات و حجّش پذیرفته می‌شود. و اگر نتوانست به ولایت و دوستی ما در پیشگاه خدای متعال اقرار کند چیزی از اعمالش پذیرفته نمی‌شود.

اسلام بر پنج پایه استوار شده است: نماز، زکات، روزه، حج و ولایت. و آن‌گونه که به ولایت خوانده شده به چیزی خوانده نشده است.