بریده‌هایی از کتاب بیدل دهلوی

مشکلی نیست ز خود رفتن اگر پا باشد

گوشهٔ بیخبری وسعت دیگر دارد

بالقوهٔ حاجتها در دست دعا باشد

پر آسان است ازین دریا گذشتن ز پشت پا اگر پل می‌توان ‌کرد

به مستی جزو را کل می‌توان ‌کرد

به هر جا سطری از زلفش نوبسند قلم از شاخ سنبل می‌توان ‌کرد

به هر محفل‌که زلفش سایه افکند ز دود شمع ‌کاکل می‌توان ‌کرد

دین شیخ اگر این است فسق پارساییهاست

دامن خود گیر و از تشویش دهر ‌آزاد باش

هرکجا رفتم نرفتم نیم‌گام از خود برون صد قیامت رفت وامروز مرا فردا نکرد

عمرها شد آمد و رفت نفس جان می‌کند ما و من بیرون در فرسود و در دل جا نکرد

وضع‌ آغوش وصل‌ ممکن نیست از دو عالم کنار خواهم کرد آسمان سرنگون بیکاری‌ست من‌که هیچم چه‌ کار خواهم ‌کرد

به چنین جنونکدهٔ ستم‌، ز تظلم توکراست غم به هزار خون تپد از الم‌،‌که رگی به نیشتری رسد

ز معاملات جهان کد، تو برآکزین همه دام و دد عفف سگی به سگی خورد، لگد خری به خری رسد

تب شوق که می‌جوشد ز مغز استخوان من که از نبضم چوتار شمع آتش می‌جهد بیرون

سراغ عافیت از برگ برگ این چمن جستم کجا آرام کو راحت جهانی می‌تپد در خون

به ذوق دانه و آب از قفس نتوان شدن ممنون

آن جلوه ‌که بیرون خیالست خیالش دیدیم به رنگی ‌که ندیدیم به رنگی

ای آب رخ از خاک درت دیدهٔ تر را سرمایه ز خون‌گرمی داغ تو جگر را تاگشت خیال تو دلیل ره شوقم جوشیدن اشک آبله پاکرد نظر را

ای بی‌خبر از فیض اثرهای ندامت ترسم نفشاری به مژه دامن تر را