بریده‌هایی از کتاب زنی میان ما

موبایلش روی سینک سرامیک ویبره شد و صدای بلندی داد.

موهای بلوندش روی شانه‌هایش بالا و پایین می‌شود.

عطش گرفتن خبرش در من مشهود است.

هیلاری زیرچشمی نگاهی می‌کند و درحالی‌که اندام ازسدیم‌بادکرده‌اش را پشت در پنهان می‌کند تکان می‌خورد.

آرام گفتم «یه قولی بهم بده.» «هرچی باشه، عزیزم.» «قول بده دیگه بینمون ناراحتی پیش نیاد.» «چشم.» این اولین قولی بود که داد و عملی نکرد.

همیشه اصرار دارد که من هم با او برای پیاده‌روی به سوهو بروم یا در سخنرانی هنری شرکت کنم یا در مرکز لینکلن، فیلم تماشا کنم... اما یاد گرفته‌ام فعالیت کمکی به من نمی‌کند. به‌هرحال افکار وسواسی همه‌جا دنبال آدم می‌آیند.

امشب درمورد این زنگ‌خورها با او صحبت می‌کرد.

اول جلسه با آًقا و خانم پورتر بود

امروز ده جلسه برای اولیا و مربیان بهارهٔ کلاس سه‌ساله‌ها داشت.

در اولین قرار ملاقاتشان، نلی را به رستوران فرانسوی برده

دراز می‌کشید و به لکهٔ آبی که روی سقف افتاده بود خیره می‌شد.

جیغ در گلوی نلی شکست

زنی را دید که لباس‌عروس سفید و توری‌اش را پوشیده و کنار تختش ایستاده و نگاهش می‌کند.

همیشه کنارم احساسش می‌کنم اما محو، مثل سایه.

تصمیم دارم آن زن شکست‌خورده را مثل پوستی که می‌افتد از خودم دور کنم.

اگر راهش را یاد گرفته باشی راحت می‌شود از زیر جواب‌دادن به سؤالات شانه خالی کرد. می‌شود بحث‌های مختلفی مطرح کرد تا این امر که آدم نمی‌خواهد اطلاعاتی بدهد را مخفی کند. از دادن جزئیات خودداری کن؛ صراحت نداشته باش و اگر لازم بود دروغ بگو.

دانشمندی می‌گفت «انسان به دو احساس عمده‌اش به یک طریق واحد پاسخ می‌دهد: عشق و ترس.» چشم‌هایم را می‌بندم و سعی می‌کنم حرف‌های او را دقیق به‌خاطر بیاورم. «ضربان قلب، گشاد شدن مردمک چشم و افزایش فشار خون علائمی هستند که موقع وحشت و موقع عاشقی دیده می‌شوند.»

به‌جای اینکه به‌سمت آینده بروم، داشتتم نقشهٔ فرار از گذشته می‌کشیدم.

«توی کتاب، ایمی می‌گفت من از طوفان نمی‌ترسم چون می‌دونم چطور کشتی‌مو توی دریا جلو ببرم. من هم هیچ‌وقت از هوای بد نمی‌ترسیدم.»

وقتی دچار عشق رومانتیک هستیم دستگاه عصبی مسئول ارزیابی انتقادی مغزمان مختل می‌شود.