بریده‌هایی از کتاب کتابی که نمی خواستم

پنهانی به خودت بگو: ـ عاشقت هستم.

بتاب! بلند شو و برقص با کسی آن‌قدر زیباتر آن‌قدر بدتر که نفهمد چه رفته بر این جسم تا در این غروب میان مکعب‌های پارچه‌ای بدرخشد. از این‌همه تنها تو می‌مانی در باران نگاهت می‌کنم بلند شو برقص با ریتم‌ِ تشکیل یونس در آب‌های نهنگ تورق اندامی میان مرجان‌ها.

آدم از باران‌ِ مداوم بوییدن‌ِ سیلاب را یاد می‌گیرد آدم یاد می‌گیرد زیر چکه‌ها دوام بیاورد

می‌بینی آلو را از دنیا برداری‌کوچه می‌ماند و یک مشت عوضی

روزی چهارده آرام‌بخش می‌خوری عادت می‌کنی به هیولای زیر میز و توی این سن‌وسال می‌بینی هر چه خودت را می‌کشی نمی‌میری.