بریده‌هایی از کتاب نگاهی به رابطه‌ عبد و مولا

سپس حضرت بعد از اندکی تأمل فرمود: «ای اباعبدالله چه می‌خواهی؟» گفتم: «از خدا خواسته‌ام که دلت را نسبت به من متمایل گرداند و از علمت به من نصیب گرداند.»

«من از جانب حکومت تحت‌نظر هستم و از طرف دیگر در تمام ساعات شبانه‌روز برای خودم اذکار و اعمالی دارم که باید به آنها بپردازم، مرا رها کن و سراغ «مالک» برو همان‌گونه که تاکنون همین کار را می‌کردی.»

«هرکه در این بزم مقرب‌تر است/ جام بلا بیشترش می‌دهند.»

من برایم خیلی جالب است. خدا اصلاً تعارف ندارد. خیلی محکم است. رُک و رو راست همه حرفش را می‌زند.

از این زاویه که نگاه کنیم، قرآن به آدم حال نمی‌دهد، حال آدم را می‌گیرد.

لذا کسانی که زیاد خوششان نمی‌آید رویشان کم شود، کمی که قرآن می‌خوانند، خسته می‌شوند. آنهایی که با کم‌شدن رویشان حال می‌کنند، هر چه قرآن می‌خوانند بیشتر لذت می‌برند و صفا می‌کنند.

اما آن کسی که عبد شد، دیگر خدا اِبایی از محبت کردن به او ندارد. دستور می‌دهد که «به او برسانید، سیرابش کنید!» می‌بیند این حسابی ربوبیت حضرت حق و عبدبودن خودش را پذیرفته است. خدا شروع می‌کند او را در آغوش گرم خودش نوازش‌دادن و او غرق در نعمات و رحمت خدا می‌شود، بدون اینکه یک‌ذره غرور پیدا کند.

درست است که دعا مستجاب است ولی بعضی‌وقت‌ها تو استعدادش را نداری. دو نفر پیش هم نشسته‌اند و یک چیز را می‌خواهند، اما اینکه به هر کدام چقدر بدهند، می‌شود زبان استعداد.

دعای سی و یکم صحیفه سجادیه

بخشش گناه هم چیزی شبیه معجزه است.

آنچه به استغفار موضوعیت می‌دهد «گناه‌کردن» نیست، بلکه این «عبودیت» است که به استغفار موضوعیت می‌دهد

عبد باید برنامه داشته باشد

«اگر می‌توانی هر روز یک سوره یاسین بخوان و آن را به حضرت زهرا (س) هدیه کن.»

خلاصه در یک کلام آب را گِل نکن تا در زلالی آب، عمق دریای وجود خودت را ببینی که از تو چه می‌خواهد؟

بی‌نهایت‌طلبی‌ات را برای التماس به خدا بگذار

. در روایت می‌فرماید که اگر خدا از کسی تنها یک حسنه را قبول کند او را از عذاب آخرت می‌رهاند.

یکی از راه‌های فروتنی عبد در مقابل مولا این است که عبد، دائم سؤال کند و مولا دائم جواب ندهد.

می‌گوییم اصلاً چنین چیزی شدنی نیست. عبد هیچ کسی که نباشد، عبد و ذلیل هوای نفسش که هست.

ذات انسان این جوری است که دوست دارد ذلیل کسی باشد.

شما اگر مثلاً یک بازیگر تلویزیون یا یک فوتبالیست را ببینی، ممکن است از او امضا بگیری، یا بخواهی با او عکس بیندازی. اگر بخواهی با خدا عکس بگیری و با هم صفا کنید، باید چه اتفاقی بیفتد؟ باید او به تو یک «امر» کند.