بریده‌هایی از کتاب نگاهی به رابطه‌ عبد و مولا

لذا کسانی که زیاد خوششان نمی‌آید رویشان کم شود، کمی که قرآن می‌خوانند، خسته می‌شوند. آنهایی که با کم‌شدن رویشان حال می‌کنند، هر چه قرآن می‌خوانند بیشتر لذت می‌برند و صفا می‌کنند.

اما آن کسی که عبد شد، دیگر خدا اِبایی از محبت کردن به او ندارد. دستور می‌دهد که «به او برسانید، سیرابش کنید!» می‌بیند این حسابی ربوبیت حضرت حق و عبدبودن خودش را پذیرفته است. خدا شروع می‌کند او را در آغوش گرم خودش نوازش‌دادن و او غرق در نعمات و رحمت خدا می‌شود، بدون اینکه یک‌ذره غرور پیدا کند.

درست است که دعا مستجاب است ولی بعضی‌وقت‌ها تو استعدادش را نداری. دو نفر پیش هم نشسته‌اند و یک چیز را می‌خواهند، اما اینکه به هر کدام چقدر بدهند، می‌شود زبان استعداد.

دعای سی و یکم صحیفه سجادیه

بخشش گناه هم چیزی شبیه معجزه است.

آنچه به استغفار موضوعیت می‌دهد «گناه‌کردن» نیست، بلکه این «عبودیت» است که به استغفار موضوعیت می‌دهد

عبد باید برنامه داشته باشد

«اگر می‌توانی هر روز یک سوره یاسین بخوان و آن را به حضرت زهرا (س) هدیه کن.»

خلاصه در یک کلام آب را گِل نکن تا در زلالی آب، عمق دریای وجود خودت را ببینی که از تو چه می‌خواهد؟

بی‌نهایت‌طلبی‌ات را برای التماس به خدا بگذار

. در روایت می‌فرماید که اگر خدا از کسی تنها یک حسنه را قبول کند او را از عذاب آخرت می‌رهاند.

یکی از راه‌های فروتنی عبد در مقابل مولا این است که عبد، دائم سؤال کند و مولا دائم جواب ندهد.

می‌گوییم اصلاً چنین چیزی شدنی نیست. عبد هیچ کسی که نباشد، عبد و ذلیل هوای نفسش که هست.

ذات انسان این جوری است که دوست دارد ذلیل کسی باشد.

شما اگر مثلاً یک بازیگر تلویزیون یا یک فوتبالیست را ببینی، ممکن است از او امضا بگیری، یا بخواهی با او عکس بیندازی. اگر بخواهی با خدا عکس بگیری و با هم صفا کنید، باید چه اتفاقی بیفتد؟ باید او به تو یک «امر» کند.

عبد یعنی چه؟ یعنی «کسی که دستور می‌گیرد، نه اینکه بخواهد پیشنهاد بگیرد، رویش فکر کرده و توافق کند.» اینها مال شازده‌هاست، مال برده‌ها نیست.

کسی که رابطه‌اش را با خدا، که اصلی‌ترین رابطه روح او و شریان حیاتی اوست، پیدا نکرد، بقیه رابطه‌هایش را هم پیدا نمی‌کند.

خدا هر که را بیشتر دوست داشته باشد، بیشتر به او امر می‌کند

زیبائی در جمع اضداد است. صبر به همراه قدرت.

بشر امروز را از بندگی جدا کردند و او همیشه به دنبال منافعش می‌گردد؛ منافعی که دست خداست و خدا تنها به بندگان خودش می‌دهد.