بریده‌هایی از کتاب خودت باش دختر

برنامه‌های تلویزیونی به‌جای آنکه یاد دهند چطور از همان ابتدا در مسیر هدفمان محکم و ثابت‌قدم باشیم زمان زیادی را به آموزش اینکه چطور بعد از شکست دوباره شروع کنیم اختصاص می‌دهند.

اگر زمان یک چیز را به من آموخته باشد این است که تفاوت بین آدم‌ها چیزی است که این دنیا را منحصربه‌فرد کرده است.

زندگی‌تان قرار است سفری از یک مکان منحصربه‌فرد به مکانی دیگر باشد؛ قرار نیست مثل یک چرخ‌وفلک باشد که شما را مدام به همان نقطهٔ قبلی برگرداند.

تابه‌حال این فکر به سرت زده که آن‌قدرها هم که باید خوب نیستی؟ که به‌اندازهٔ کافی لاغر نیستی؟ که مادر بدی هستی؟ آیا این فکر به سرت زده که لیاقتت همین است که با تو بدرفتاری شود؟ که هیچ ارزشی نداری و هرگز به جایی نخواهی رسید؟ تمامی اینها دروغ است.

تو و فقط خود تو مسئول آدمی هستی که می‌شوی و همچنین مسئول میزان شادی و رضایتی که از زندگی داری.

قدم اول برای حل یک مشکل، اقرار به داشتن آن مشکل است.

نمی‌توانیم از رؤیایمان دست بکشیم فقط به‌این‌خاطر که رسیدن به آن سخت است.

زنده‌ماندن و زندگی‌کردن بزرگ‌ترین هدیه‌ای‌ست که می‌توانید به عزیز ازدست‌رفته‌تان بدهید… حتی اگر کسی که ازدست‌رفته خودِ جوان‌تر و بی‌گناه‌ترتان باشد.

اگر به‌خاطر اتفاقات خوب قدردان گذشته نیستید پس نمی‌توانید تقصیر اتفاقات بد و ناخوشایندی را که در زندگی‌تان می‌افتد هم گردن گذشته بیندازید.

مردم به همان اندازه‌ای به شما احترام می‌گذارند که به آنها اجازه می‌دهید و خراب‌شدن رابطهٔ ما از جایی شروع شد که او با من بدرفتاری کرد و من چیزی نگفتم.

اگر شما بدبخت هستید تقصیر خودتان است.

این زندگی شماست. شما باید قهرمان قصهٔ خودتان باشید.

اگر به اینکه دیگران چه فکری درباره‌تان خواهند کرد فکر نکنید، آن‌وقت اثری که خلق می‌کنید شاهکار خواهد شد. امیدوارم این را در زندگی به خاطر بسپارید و امیدوارم اثری را به‌خاطر خودتان خلق کنید. این کار را به‌خاطراینکه توانایی و استعدادش را دارید، بدون توجه به نظر دیگران انجام بدهید.

خانم‌ها، باید قضاوت‌کردن را کنار بگذاریم.

من نیاز به یک قهرمان ندارم. الان و در این لحظه، من قهرمان خودم هستم.

من هنوز سرِپا هستم. و شما هم همین‌طور. من هنوز سرِپا هستم چون اجازه ندادم کسی یا چیزی تصمیم بگیرد چطور زندگی کنم. من هنوز سرِپا هستم چون اجازه ندادم دوران سختی که داشتم و شوکی که وارد شد حرف آخر را به من بزند. من هنوز سرِپا هستم چون اجازه ندادم قدرت یک کابوس از رؤیاهایم بیشتر باشد. من هنوز سرِپا هستم چون اجازه ندادم دوران سخت من را ضعیف کند و از پا درآورد، اراده کردم و خواستم این اتفاق قوی‌ترم کند.

زمان‌بندی خدا حرف ندارد.

از این دوران گذر خواهید کرد. این نیز بگذرد. فقط به‌خاطر یک فصل بد، فصل‌های بعدی زندگی‌تان را خراب نکنید.

حالا همه‌چیز دست خود شماست. هرچه که از الان به بعد اتفاق بیفتد کاملاً بستگی به خودتان دارد. این قسمتِ سخت ماجراست، دلیلش را الان می‌گویم: هیچ‌کس هرگز به‌اندازهٔ خودتان به رؤیای شما اهمیت نمی‌دهد.

آنها می‌توانند درمورد همه‌چیز نظر بدهند... اما تصمیم با شماست که به حرف آنها گوش کنید یا نه.