بریده‌هایی از کتاب راه‌های تکمیل نماز

امیر مؤمنان علی (ع) هم همهٔ امور را تابع و وابسته به نماز دانسته‌اند: "وَ اعْلَمْ أَنَّ کُلّ شَیْ‌ءٍ مِنْ عَمَلِکَ تَبَعٌ لِصَلَاتِکَ فَمَن ْضَیَّعَ الصَّلَاةَ فَإِنَّهُ لِغَیْرِهَا أَضْیَعُ"؛ معلومت باد که هر چیزی از عملت تابع نماز است.

امام سجّاد (ع) می‌فرماید: وَحَقُّ الصَّلَاةِ أَنْ تَعْلَمَ أَنَّهَا وِفَادَةٌ إِلَی اللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ وَأَنَّکَ فِیهَا قَائِمٌ بَیْنَ یَدَیِ اللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ فَإِذَا عَلِمْتَ ذَلِکَ قُمْتَ مَقَامَ الذَّلِیلِ الْحَقِیرِ الرَّاغِبِ الرَّاهِبِ الرَّاجِی الْخَائِفِ الْمُسْتَکِینِ الْمُتَضَرِّعِ الْمُعَظِّمِ لِمَنْ کَانَ بَیْنَ یَدَیْهِ بِالسُّکُونِ وَالْوَقَارِ وَتُقْبِلَ عَلَیْهَا بِقَلْبِکَ وَتُقِیمَهَا بِحُدُودِهَا وَحُقُوقِهَا؛ و حق نماز این است که بدانی نماز کوچ کردن به سوی خدای عز و جل است، تو در آن حال در برابر خدای عز و جل ایستاده‌ای، چون این معنا و موقعیت را دانستی، در موضع بنده‌ای می‌ایستی که خوار و بی‌مقدار و زار و هراسان و امیدوار و ترسان و خاضع و متضرع است، و کسی را که در برابر او ایستاده است، با سکون و وقار خود بزرگ می‌دارد. در این حال از صمیم قلب به نماز رو می‌آوری، و آن را با حدود و حقوق به پا می‌داری.

شیعیان ما را در سه جا امتحان کنید. یکی از آنها وقت‌های نماز است که چگونه بر انجام نماز اهتمام می‌کنند

در میزان (و ترازوی اعمال در قیامت) چیزی سنگین‌تر از صلوات بر محمد و آل محمد نیست،

از دیگر دلایل حواس‌پرتی، صحبت کردن با دیگران، مشاهده تلویزیون، خواندن اخبار و نظیر اینهاست که چند لحظه قبل از نماز رخ داده است. اگر نفس آدمی تا قبل از گفتن تکبیرةالاحرام مشغول این امور باشد، به‌سختی می‌تواند هنگام نماز متوجه خدا گردد.

[گاه] بنده نماز می‌خواند، اما یک‌ششم و یک‌دهم آن هم برایش نوشته نمی‌شود؛ تنها آن مقدار از نماز بنده به حساب می‌آید که با توجه همراه باشد.

هرگاه وقت نماز فرا می‌رسید، علی بن‌ابی‌طالب (ع) بر خود می‌لرزید و رنگ به رنگ می‌شد. از آن حضرت پرسیدند: ای امیرالمؤمنین! شما را چه می‌شود؟ می‌فرمود: وقت ادای امانت خدا فرا رسیده است؛ همان امانتی که خداوند به آسمان‌ها و زمین عرضه کرد و آنها از برداشتن آن امتناع کرده، ترسیدند ولی انسان آن را برداشت؛ من نمی‌دانم که آیا امانتی را که به عهده دارم نیکو، ادا خواهم کرد یا نه؟

امام (ع) به آنان نگریست و فرمود: همانا شفاعت ما به کسی که نماز را سبک بشمرد نخواهد رسید

زمانی که بنده مشغول نماز است، شیطان پیش او آمده و می‌گوید: این و آن را بیاد بیاور! تا با این کار نمازگزار دچار تردید شده و فراموش کند که چند رکعت نماز خوانده است.

هر مسلمانی که سورهٔ حمد را بخواند، به اندازه‌ای پاداش می‌گیرد که گویی دو سوم قرآن را تلاوت نموده است