بریده‌هایی از کتاب اسرار نماز

"الصلاة عمود دینکم"؛ نماز ستون دین شما است.

همان گونه که ظاهر قرآن را جز کسی که پاک باشد، نمی‌تواند مسّ کند، باطن آن را نیز جز کسی که از آلودگی، پاک شده، مسّ نمی‌کند: "لا یمَسُّهُ إِلاَّ الْمُطَهَّرُون".

"فَإِنْ قُبِلَتْ قُبِلَ مَا سِوَاهَا وَ إِنْ رُدَّتْ رُدَّ مَا سِوَاهَا"؛ اگر نماز پذیرفته گردد، عبادات دیگر نیز پذیرفته می‌شوند و اگر نماز پذیرفته نشود، آنها هم پذیرفته نمی‌گردند.

حضرت امیرالمؤمنین (ع) نیز پذیرش هر کار را در گرو نماز می‌داند: "کلَّ شَی‌ءٍ مِنْ عَمَلِک تَبَعٌ لِصَلَاتِک"؛ هر یک از کارهای تو پیرو نمازت است.

معنای تکبیر این است که خداوند برتر از آن است که به حس، تخیل، توهم، و تعقل درآید

نماز، ایستادن انسان در برابر خدای جبار با حال تواضع و فروتنی و خضوع و اعتراف به گناهان و نیز درخواست عفو از گناهان گذشته و صورت نهادن روزانه بر زمین برای بزرگداشت خداوند است.

رکوع، نمودار تسبیح و ادب در برابر خدای بزرگ است.

هنگام نماز خواندن، دل خود را بیازما!

گر از دوست چشمت به احسان اوست تو در بند خویشی نه در بند دوست تو را تا دهن باشد از حرص، باز نیاید به گوش دل از غیب، راز حقایق سرایی است آراسته هوی و هوس گرد برخاسته نبینی که جایی که برخاست گرد نبیند نظر گر چه بیناست مرد

اذان دعوتی است از سوی آفریدگار برای آگاهی مردم

وضو طهارتی است که زمینه خلوت با دوست را فراهم می‌آورد.

سجده، مقام قرب است.

قیام حالتی است که در آن، انسان برای سرعت یافتن و مسابقه توانمند می‌شود و سپس می‌تواند به بهترین جایگاه امامت دست یابد.

انسان هنگام مناجات با خداوند باید در برابر همه خاطره‌ها و دل‌مشغولی‌های نفسانی ایستادگی کند، چه رسد به مصیبت‌های بزرگ و غمبار و رخدادهای ناگوار.

باید دل را از دنیا به سمت محضر ربوبی گردانید.

واپسین رتبه اسرار نماز، محبت و عشق به معبود است.

نمازگزاری که به راز نماز آشنا است، هر چه را در توجیه احکام، اذکار و افعال نماز گفته می‌شود، وسیله شهود و شناسایی أسماء الحسنی قرار می‌دهد، یعنی نام‌های نیک و صفات برتر خدا که نزد او به عنوان گنجینه برای اولیای ویژه‌اش ذخیره شده است.

هر آینه بنده ناچار است از حاضر ساختن دل در آن و فهمیدن آن چه می‌گوید به زبان.‌

نماز بدون دانستن تأویل آن، ناقص است و انسان را به منزل مقصود نمی‌رساند.

حضرت زین العابدین (ع) می‌فرماید: "رسول خدا می‌خواست برای امّتش تخفیف گیرد و در همان حال، همچنان پاداش پنجاه نماز به امّتش برسد. خداوند فرموده است: ‹مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَة فَلَهُ عَشْرُ أَمْثالِها: هر کس کاری نیک انجام دهد، برای او ده برابر آن پاداش است. از این رو، هنگامی که وی به زمین فرود آمد، جبرئیل بر او نازل شد و گفت: ‹ای محمد! پروردگارت به تو سلام می‌رساند و می‌فرماید: من این پنج نماز را به جای آن پنجاه نماز می‌پذیرم. "