بریده‌هایی از کتاب هنر ظریف رهایی از دغدغه‌ها

اگر خودتان را در وضعیتی می‌بینید که برای مسائل ابتدایی، پیوسته دغدغهٔ بیش از اندازه‌ای دارید، مثلاً عکس فیس‌بوک جدید دوست‌پسر سابقتان، خالی شدن باتری‌های کنترل تلویزیون، از دست دادن یک فروش ویژهٔ دیگر یکی بخر دو تا ببر برای ضدعفونی‌کنندهٔ دست و... به احتمال زیاد خبر چندانی در زندگی‌تان نیست که دغدغه‌ای واقعی برایش داشته باشید. مشکل واقعی شما این است، نه آن ضدعفونی‌کنندهٔ دست، نه آن کنترل تلویزیون.

اگر از رنج کشیدن ناگزیریم، اگر مشکلاتمان در زندگی اجتناب‌ناپذیرند، پس سؤالی که باید بپرسیم این نیست که چطور به رنج کشیدن خاتمه بدهم، بلکه این است که چرا رنج می‌کشم؟ برای چه هدفی؟

برای یه دنیای بدون مشکل آرزو نکن. چنین چیزی وجود نداره. عوضش برای دنیایی پر از مشکلات خوب آرزو کن.

خواستن تجربه‌ای مثبت، تجربه‌ای منفی است. پذیرفتن تجربه‌ای منفی، تجربه‌ای مثبت است. این همان چیزی است که آلن واتس از آن به نام قانون وارونه یاد می‌کرد؛ هرچه بیشتر به دنبال احساس بهتری باشید، احساس رضایت کمتری خواهید یافت. جست وجوی یک چیز، تنها این حقیقت را تقویت می‌کند که شما اکنون فاقد آن چیز هستید.

«من فکر می‌کردم مغز شگفت‌انگیزترین عضو در بدن انسان است. بعد متوجه شدم که خود مغز دارد این را به من می‌گوید.»

سرزنش دیگران یعنی آسیب رساندن به خود.

حلقهٔ بازخورد جهنمی در مغز هر انسانی موجودی موذی و دمدمی‌مزاج هست که اگر فرصت یابد، کار را به جنون خواهد کشاند. به من بگویید آیا این برایتان آشناست یا نه: گاهی برای رودررو شدن با کسی دچار اضطراب می‌شوید. این اضطراب از توانایی‌تان می‌کاهد و شما کم‌کم با خودتان فکر می‌کنید که چرا این‌قدر مضطرب هستم. حالا شما به خاطر مضطرب شدنتان مضطرب هستید. درست است؛ اضطراب مضاعف! حالا شما به خاطر مضطرب شدنتان مضطرب شده‌اید و این باعث می‌شود بیشتر مضطرب شوید.

هرچه بیشتر عدم قطعیت و ندانستن را بپذیرید، بیشتر نسبت به دانستن آنچه نمی‌دانید احساس راحتی می‌کنید.

«برای یه دنیای بدون مشکل آرزو نکن. چنین چیزی وجود نداره. عوضش برای دنیایی پر از مشکلات خوب آرزو کن.»

در سن پایینی آموختم که پول درآوردن به تنهایی معیار ضعیفی برای سنجیدن خودم است. ممکن است بتوان پول زیادی درآورد و در عذاب بود، همان‌طور که ممکن است بی‌پول بود و بسیار خوشحال. خب، چرا از پول در حکم وسیله‌ای برای اندازه‌گیری ارزش نفسم استفاده کنم؟

«برای یه دنیای بدون مشکل آرزو نکن. چنین چیزی وجود نداره. عوضش برای دنیایی پر از مشکلات خوب آرزو کن.»

تا حالا دقت کرده‌اید که گاهی اوقات هرچه کمتر به چیزی اهمیت بدهید، عملکرد بهتری در آن خواهید داشت؟ دقت کرده‌اید که آدم‌های بی‌خیال اغلب به هدفشان می‌رسند؟ دقت کرده‌اید که گاهی‌اوقات، هنگامی که بی‌خیال چیزی می‌شوید، همه‌چیز خودش جفت‌وجور می‌شود؟ دلیلش چیست؟ وارونه نامیدن قانون وارونه بی‌دلیل نیست: رهایی از دغدغه‌ها تأثیر وارونه‌ای دارد.

فروید جایی گفته است: «روزی هنگام مرور گذشته، سال‌های تلاش و سختی در نگاهتان به صورت زیباترین سال‌ها جلوه خواهند کرد.»

پرورش نفس و موفقیت اغلب همراه با هم رخ می‌دهند. اما این لزوماً به این معنا نیست که این‌ها هردو یکی هستند.

تحقیقات نشان داده است کسانی که انرژی‌شان را بر لذت‌های ظاهری متمرکز می‌کنند، در نهایت مضطرب‌تر، و از لحاظ احساسی نامتعادل‌تر و افسرده‌تر می‌شوند.

چرا رنج می‌کشم؟ برای چه هدفی؟

میل به تجربه‌ای مثبت‌تر خود تجربه‌ای منفی است، و به شکلی متناقض، پذیرفتن تجربه‌ای منفی خودش تجربه‌ای مثبت است.

پذیرش این حقیقت که دنیا کاملاً به فنا رفته است

میل به تجربه‌ای مثبت‌تر خود تجربه‌ای منفی است، و به شکلی متناقض، پذیرفتن تجربه‌ای منفی خودش تجربه‌ای مثبت است.

ضرب‌المثلی تگزاسی می‌گوید: هرچه سگ کوچک‌تر باشد، صدای پارسش بلندتر است.