بریده‌هایی از کتاب هنر ظریف رهایی از دغدغه‌ها

بوکفسکی در جایی نوشت، «ما همه خواهیم مرد، همگی ما. عجب سیرکی! همین به تنهایی باید کافی باشد تا همدیگر را دوست داشته باشیم، ولی این‌طور نیست. ما از مسائل بی‌اهمیت زندگی وحشت‌زده و ویران می‌شویم. ما در هیچ‌وپوچ زندگی غرق شده‌ایم.»

من تصمیم گرفته‌ام که در را به روی همه‌چیز، جز بهترین افراد و تجربه‌ها و ارزش‌های زندگی‌ام، ببندم

سفر ابزار خودسازی فوق‌العاده‌ای است.

هیچ‌کس نیست که از مسیر زندگی گذشته باشد و زخمی بر روی بدنش به جا نمانده باشد.

طفره رفتن از تعامل و ارتباط برای خانوادهٔ ما همچون پول درآوردن برای وارن بافت بود: ما در این کار قهرمان بودیم.

اگر می‌خواهید که طرز نگاهتان به مشکلات را تغییر دهید، باید آنچه را ارزش می‌نهید، و نیز نحوهٔ سنجش موفقیت و شکستتان را تغییر دهید.

افراد زیادی ممکن است برای ناراحتی شما مقصر باشند، اما هیچ‌کس هیچ‌وقت مسئول ناراحتی شما نیست، جز خودتان. دلیلش این است که همیشه شما هستید که تصمیم می‌گیرید هر چیزی را چگونه ببینید، چگونه نسبت به هر چیزی واکنش نشان دهید

مشکل حق‌به‌جانبی این است که باعث می‌شود افراد به داشتن احساس خوب نسبت به خودشان در تمام اوقات نیاز پیدا کنند، حتی به قیمت بدنامی نزد اطرافیانشان. چون افراد حق‌به‌جانب همیشه باید نسبت به خودشان احساس خوبی داشته باشند، در نهایت بیشتر اوقاتشان را صرف تفکر دربارهٔ خودشان می‌کنند

هنگامی که بپذیرید زندگی تنها در صورتی ارزش دارد که ویژه و عالی باشد، این حقیقت را پذیرفته‌اید که بیشتر انسان‌ها (از جمله خودتان) گند و بی‌ارزش هستند.

هیچ‌کس نیست که از مسیر زندگی گذشته باشد و زخمی بر روی بدنش به جا نمانده باشد.

بلیت سلامت احساسی هم مانند بلیت سلامت جسمانی، از خوردن سبزیجات‌تان به دست می‌آید؛ یعنی پذیرفتن حقایق بی‌مزه و خسته‌کنندهٔ زندگی.

«روزی هنگام مرور گذشته، سال‌های تلاش و سختی در نگاهتان به صورت زیباترین سال‌ها جلوه خواهند کرد.»

به این حقیقت تکان‌دهنده پی بردم که اگر واقعاً هیچ دلیلی برای انجام هیچ کاری وجود ندارد، در این صورت هیچ دلیلی برای انجام ندادن هیچ کاری هم وجود ندارد؛

ضرب‌المثلی تگزاسی می‌گوید: هرچه سگ کوچک‌تر باشد، صدای پارسش بلندتر است. یک مرد با اعتمادبه‌نفس نیازی ندارد که ثابت کند با اعتمادبه‌نفس است. یک زن ثروتمند نیازی ندارد که ثابت کند ثروتمند است. بالأخره یا آنطور هستی یا نیستی. اگر دائماً آرزوی چیزی را داشته باشی، ناخودآگاه این حقیقت را تقویت می‌کنی که آن را نداری.

نشانهٔ یک رابطهٔ ناسالم این است که هریک سعی می‌کنند مشکلات دیگری را حل کنند تا احساس خوبی نسبت به خودشان پیدا کنند. نشانهٔ رابطهٔ سالم وقتی است که هر یک سعی کنند مشکلات خودشان را حل کنند تا احساس خوبی نسبت به یکدیگر پیدا کنند.

کمتر به خودتان اعتماد کنید.

رنج کشیدن هم همچون ثروتمند بودن هیچ ارزشی ندارد اگر هدف خاصی پشتش نباشد.

در ایام قدیم، بابابزرگ هم احساس مزخرف بودن پیدا می‌کرد ولی به خودش می‌گفت: «عجب! امروز واقعاً احساس می‌کنم پهن گاوم. ولی خب، فکر کنم زندگی همینه. برگردم سراغ بیل زدن کاه‌ها.» اما حالا؟ حالا اگر حتی برای پنج دقیقه احساس مزخرف بودن داشته باشید، با سیصد و پنجاه تا عکس از افراد کاملاً خوشحال با زندگی‌های کوفتی شگفت‌انگیز بمباران می‌شوید و غیرممکن است احساس نکنید یک جای کارتان می‌لنگد.

تصمیم‌گیری بر اساس شهود احساسی، بدون کمک منطق برای کنترل آن، تقریباً همیشه نامطلوب است. آیا می‌دانید چه کسانی همیشه بر پایهٔ احساساتشان زندگی می‌کنند؟ بچه‌های سه ساله و سگ‌ها. آیا می‌دانید بچه‌های سه‌ساله و سگ‌ها چه کار دیگری هم می‌کنند؟ روی قالی می‌رینند.

خواستن تجربه‌ای مثبت، تجربه‌ای منفی است. پذیرفتن تجربه‌ای منفی، تجربه‌ای مثبت است. این همان چیزی است که آلن واتس از آن به نام قانون وارونه یاد می‌کرد؛ هرچه بیشتر به دنبال احساس بهتری باشید، احساس رضایت کمتری خواهید یافت. جست وجوی یک چیز، تنها این حقیقت را تقویت می‌کند که شما اکنون فاقد آن چیز هستید.