بریده‌هایی از کتاب دنیای درون؛ منبع جهانی عرضه؛ هشت کیفیت انکارناپذیر فرد موفق

به‌یاد داشته باشید که صداهای منفی همواره رسا و بلند هستند

اگر به‌دنبال ثروت، موفقیت، کام‌یابی و غیره هستیم، باید ابتدا در درون به جست‌وجوی آنها بپردازیم، آنها را رشد داده و به بیرون و دنیای اطراف انعکاس دهیم.

شکستن الگوهای کهنه، محدود و محصور کننده و شکل‌دادن ذهنیت نو و تازه‌ای که موجب رشد و بارور شدن استعدادهای وجودی ما می‌گردد، بخش انکارناپذیر این روند است.

متأسفانه بشر بر اساس الگوهایی قدیمی که از نسل‌های گذشته به ارث برده یا توسط جامعه، والدین و غیره، بر او دیکته و تلقین شده، در چرخۀ معیوبی گرفتار است و می‌پندارد که وضعیت زندگی هر فردی رابطۀ مستقیمی با شرایط اطراف او دارد؛ ولی انسان از کنار این نکته به‌راحتی عبور می‌کند که الگوهای معیوب، سبب خلق چرخه‌های معیوب شده و به‌اصطلاح بدشانسی‌ها را در زندگی جاری می‌سازند.

«هر قدمی را که می‌پیمایم، نیت و هدفی در آن نهفته است».

اگر با هر انتقادی، خود را تغییر دهید، هیچ‌مجالی برای موفقیت نخواهید یافت. باوردارم که خداوند به یک دلیل مرا به این جایگاه ترقی داد، زیرا من توجهی به حرف‌های منفی دیگران نکردم و تمام تلاشم را انجام دادم تا بهترینی باشم که خداوند مقدر نموده است.

شما به جهت خشنود کردن دیگران زندگی نمی‌کنید، بلکه خشنودی و رضایت خداوند هدف زندگی ماست.

کیفیت یک فرد برنده این است که مسیر موفقیت خود را آن‌گونه که می‌خواهد طی کند.

به‌یاد داشته باشید که هر رویایی را که پیش روی خود قرار دهید، به سمت آن رؤیا حرکت خواهید کرد.

نگرش من این‌گونه است که همواره برای پیشرفت و بهبود، فضایی وجود دارد و ما همیشه می‌توانیم یک قدم بهتر از گذشته عمل کنیم.

به‌جای تکرار و بیان این جملات، کاری که دانیال از خود نشان داد را انجام دهید. هر روز صبح در قلب مشکلات و نبردها از خواب برخیزید، سر را بالا بگیرید و بگویید: «خداوندا، تو را سپاس برای یک روز دیگر که برای من به ارمغان آورده‌ای. می‌دانم که تو بر همه چیز احاطه داری، بزرگ‌تر از مشکلات من هستی، تواناتر و نیرومندتر از بیماری‌ای که گرفتارش هستم و بسیار قوی‌تر و مستحکم‌تر از دشمنان من هستی. تو را سپاس برای وقایعی که امروز به سود و منفعت من تغییر خواهند کرد»؛

تنها از روی ناچاری زندگی نکنید. خداوند از شما می‌خواهد به‌صورت حقیقی، زندگی کنید.

چنگ‌زدن به گذشته موجب می‌شود، به هرکجایی که قدم بگذارید، حوادث و وقایع تازه‌ای که در مسیر شما قرار گرفته را آلوده و مسموم کنید.

«هرآنچه انجام می‌دهید، با تمام وجود و قلب‌تان انجام دهید و این‌گونه خداوند را سپاسگزار و قدردان خواهید بود»

درنتیجه، تنها، خواندن این کتاب و کتب دیگر، تحول و تغییری در رشد و باروری شما ایجاد نخواهد کرد؛ چراکه معتقدم، کلمات، تنها حقایقی مرده و بی‌جان هستند که قابلیت ایجاد تغییر را در انسان ندارند و تنها تجربه به عنوان حقیقت زنده و پایداری است که می‌تواند دنیای درون و متعاقبا دنیای بیرون ما انسان‌ها را دگرگون نماید؛ به‌زبان دیگر، شایسته است که با خواندن مفاهیم این کتاب و هر کتاب دیگری، آنها را در عمل تجربه نموده و توانایی‌های بالقوۀ خود را به فعل درآوریم.

این دسته از افراد این حقیقت را نادیده گرفته‌اند که مطالعۀ نکات موفقیت و کام‌یابی؛ زمانی‌که ما گرفتار الگوهای فکری محدودکننده و ذهنی شرطی‌شده هستیم، موجب دگرگونی بیرونی، جریان ثروت و کام‌یابی نخواهد شد. اگر به‌دنبال ثروت، موفقیت، کام‌یابی و غیره هستیم، باید ابتدا در درون به جست‌وجوی آنها بپردازیم، آنها را رشد داده و به بیرون و دنیای اطراف انعکاس دهیم. به عبارت دیگر «باید باشیم، تا داشته باشیم»؛ یعنی اگر به‌دنبال پول هستیم باید از درون غنی باشیم تا در بیرون به ثروت دست یابیم؛ اگر به‌دنبال آرامش هستیم، می‌بایست از درون آرام باشیم تا صلح و آرامش را در بیرون تجربه نماییم. اگر درونی فقیر داشته و اندیشه‌های کمبود و فقر را پیوسته با خود به همراه دارید، تعجبی نیست که در دنیای بیرونی، سراسر درد و رنج و کمبود را تجربه نمایید. راز آرامش، کام‌یابی، موفقیت و شکوفایی در درون نهفته است و رشد تنها از درون به بیرون اتفاق می‌افتد؛

زمانی‌که خداوند مشاهده کند که سهم‌تان را انجام داده و مشغولِ پرورش و رشد آنچه او به شما اعطا کرده است، هستید، در این‌صورت او نیز سهم خود را ادا خواهد کرد و درهایی به روی شما خواهد گشود که هیچ انسانی قادر به بستن آن نخواهد بود.

زمانی‌که دست از آموختن بردارید، از رشدکردن و پیشرفت، باز می‌مانید.

افرادی با کیفیت ممتاز، پا فراتر نهاده و همواره کار درست و شایسته را انجام می‌دهند. آنها کارها را به بهترین کیفیت انجام می‌دهند، نه به این خاطر که شخصی نظاره‌گر آنها است، و نه به این خاطر که شخصی آنها را مجبور به این کار می‌کند، بلکه دست به این کارها می‌زنند تا همواره خداوند را محترم شمارند.

«در سن ۲۰ سالگی همواره در شگفت هستیم که دیگران دربارۀ ما چگونه فکر می‌کنند و در ۴۰ سالگی دیگر اهمیتی نمی‌دهیم که دیگران ما را چگونه قضاوت می‌کنند و در ۶۰ سالگی متوجه می‌شویم که کسی هیچ‌فکری دربارۀ ما نمی‌کرده است».