بریده‌هایی از کتاب پروین؛ صدای خوشبو در ادب اردو

دخترک بشنو: دقایق چون ابرند می گذاری که عبور کنند و آن ها می گذرند. در لمسِ رطوبتشان غوطه ور شو تر شو. حتی قطره ای را هم از دست نده

اگرچه زندگی همیشه بر علیهِ من بوده است، اما سرخوشم که پروانه ام و بال هایم هنوز توانِ پریدن دارند!

محبوبم، نامی که بر درِ خانه ات می نویسند، بی ارزش است جهان تو را تنها به یک نام می شناسد: نامِ مادرت!

و هراس اکنون بیش از هر کجا در من لانه کرده است. هراس از نگاهِ زیبای او وحشت از فکر هایش و ترس از رقصِ اشتیاقِ سرکشم، پیشِ چشمانِ جستجو گرش.

می خواهی هم رنگِ جماعت شوی؟ تاریکی دیروز را پشتِ سپیدی امروز پنهان کنی؟ ملالی نیست، اما همه می دانند: "خورشید هم با شروعِ شب به خواب می رود."