کتاب ۱۰۱ روش برای تغییر زندگیتان

به خاطر داشته باشید، کشورتان، رقابتتان و مذهبتان شما را شکل نمی‌دهد. شما روحی ابدی هستید. اگر خود را به صورت آفریده‌ای معنوی، بدون هر گونه برچسبی ببینید در حقیقت روشی برای دگرگونی جهان است و برای تمام بشریت به جایگاهی مقدس می‌رسید. راه دیگری برای بیان این موضوع این است که شما آن چیزی که متوجه شدید نیستید بلکه شما کسی هستید که متوجه آن چیزی هستید که به آن توجه می‌کنید.

تلاش کنید تا تمام دشمنان را از افکارخود پاک کنید. همان هوشی که در وجود شماست در وجود تمام انسان‌های دیگر نیز جریان دارد. وقتی بفهمید که با همهٔ انسان‌ها پیوند خورده‌اید نمی‌توانید مفهوم ضربه زدن به دیگران را درک کنید چه رسد به اینکه از آنان متنفر باشید. یا راه دیگری برای بیان این موضوع این است: روی سیاره گرد نمی‌توان سمت بالا را انتخاب کرد. ما همه به دلیلی اینجا هستیم. همه ما انرژی الهی یکسانی داریم که در ما جریان دارد و زمانی که از فکر کردن دربارهٔ خودمان به عنوان فردی جدای از همهٔ افراد دیگر غافل می‌شویم، شروع به دیدن و تجربه کردن عشقی می‌کنیم که از اول به خاطر آن اینجا آمده ایم. به نظر من، خداوند نمی‌خواهد که ما او را دست داشته باشیم، خداوند می‌خواهد تا یاد بگیریم که همدیگر را دوست داشته باشیم. موجود مقدس بودن به این معناست، اینکه دشمن نداشته باشیم و همدیگر را دوست داشته باشیم، در واقع دوست داشتن خداوند همین است.

خود را به خاطر اشتباهاتی که انجام داده‌اید، ببخشید. آن‌ها را چون نکته‌های آموزشی در نظر بگیرید که سبب رشد و تعالی شما می‌شوند. خود را از ملامت خویشتن رها کنید. تصمیم بگیرید آزاد و رها باشید. هر چه که تا به حال برای شما در زندگیتان اتفاق افتاده است دلیلی داشته و زمانی که شما با حسی فاقد خودبخشندگی آکنده شوید و به خاطر کاری که کرده‌اید و نباید می‌کردید و یا کاری که باید می‌کردید و نکردید پر از ملامت باشید، همهٔ اینها در حقیقت پیغامی هستند که شما به جهان می‌فرستید که می‌گویید طرح خداوند بی‌فایده است و طرح من کار می‌کند. این حقیتاً حرف خائنانه‌ای برای گفتن است. هر چیزی که انجام داده‌اید یا تجربه کرده‌اید تمام شده است و شما باید نکته‌ای از آن یاد بگیرید. پس خودتان را ببخشید و به زندگی‌تان ادامه دهید.

«من همینم که هستم و تا زمانی که در جریان زندگی‌ام به کسی آسیبی نمی‌رسانم اینگونه بودن ایرادی ندارد». این حق را دارید که آن کسی که هستید باشید و تنها مسئله اخلاقی که باید به آن اهمیت بدهید این است که آیا شخصی بخاطر آن چیزی که هستید صدمه می‌بیند یا نه.

شماره ۲۶ رها کردن هر گونه احساس گناه و ترس را تمرین کنید و آن‌ها را با عشق، بخشش و مهربانی جایگزین سازید. اگر برای کاری که در گذشته انجام داده‌اید احساس گناه می‌کنید به خودتان یادآوری کنید که با این کار در حقیقت آشوب و بلوا را به زندگی خود فرا می‌خوانید. با بخشیدن خود هر گونه احساس گناه را کنار بگذارید و عهد کنید که در آینده هرگز این عمل را تکرار نکنید. احساس گناه هدر دادن انرژی ذهنیتان است. هر کاری که انجام داده‌اید، تمام شده است. همهٔ آن‌ها درسی برای شما داشته‌اند. وقتی لحظهٔ حال خود را با داشتن احساس بد می‌گذرانید، راه دیگری است تا نتوانید در زمان حال به طور کامل و معنوی زندگی کنید.

سعی کنید جهانی فکر کنید نه محلی. افرادی که متفاوت به نظر می‌رسند، و به زبان دیگری صحبت می‌کنند، و افرادی که اعتقادات متفاوتی دارند همه قسمتی از ما هستند. ما همه هم اکنون با هم هستیم. در نگاه "وجود محبت آمیز" هیچ کسی دوست داشتنی‌تر از دیگری نیست.

به جای توجه به اشتباهات دیگران، به اعمال و رفتار محبت‌آمیز آن ها توجه کنید. همهٔ ما روح های خوب، شایسته و سرشار از عشق هستیم اما گاهی سردرگم می‌شویم.

«وقتی شادی را برای خودتان درخواست می‌کنید همیشه از شما می‌گریزد. وقتی شادی را برای دیگران درخواست می کنید خودتان آن را خواهید یافت.»

سرشار از آرامش باشید، سکوت را تجربه کنید، به مراقبه بپردازید و به معنای واقعی به خداوند گوش بسپارید. نتیجه این خواهد شد که او راه حلی برای همه مشکلاتتان پیدا خواهد کرد و آن را در وجود خود خواهید یافت خواه مشکلات مربوط به روابط باشد یا مسائل مالی، خواه سلامتی باشد یا خویشتن‌بینی.

بدانید که در جهان هوشمند ما هیچ رویدادی، تصادفی نیست. بدانید که هر چیزی که در مسیر زندگی سر راه شما قرار می‌گیرد، نکته‌ای برای آموختن به شما دارد.