بریده‌هایی از کتاب جلاد لاغر

ـ فقط برای اینکه خودت احساس بهتری داشته باشی، مرا اذیت نکن.

مادر دیبوتی به او یاد داده بود که آدم نباید هیچ‌وقت کسی را برنجاند که امکان داشته باشد روزی محتاج ترحمش بشود.

من عقیده دیگران را مسخره نمی‌کنم. دنیا آن‌قدر بزرگ است که هزار تا عقیده دیگر را هم می‌تواند توی خودش جا بدهد. هر قومی حق دارد که اعتقادات خودش را داشته باشد.

وظیفه جلاد این نبود که در برابر رأیِ داوران و قضاوت آنها بایستد؛ او فقط باید سرها را قطع می‌کرد.

آدم باید بداند که چه موقع وقتش رسیده تا خودش را از کار کنار بکشد.

زندگی جنگجویی برای همه نیست. تو باید با همان توانایی‌هایی که داری بهترین موقعیت‌ها را برای خودت بسازی.

«فقط خدا از حقیقت مطلق خبر دارد. همیشه برای آدم‌ها چیزی هست که باید یاد بگیرند. ما کورمال کورمال به طرف شناختی می‌رویم که تکه‌ای از زمان را برایمان آشکار می‌کند. هیچ‌کس نباید ذهنش را روبه افکار نو ببندد.»

آدم باید بداند که چه موقع وقتش رسیده تا خودش را از کار کنار بکشد.

«ما نمی‌توانیم تعیین کنیم که کجا به دنیا بیاییم یا چطوری بزرگ بشویم. ولی اگر لازم باشد، می‌توانیم باورهای اطرافیانمان را نپذیریم. عزیزان ما و بزرگ‌ترهایمان همیشه نمی‌دانند که چه چیزی بهتر است. آدم باید به قلبش گوش بدهد و خودش نتیجه بگیرد که چه چیزی درست است و چه چیزی غلط.»

ولی کار کردن برای حاکم افتخار بزرگی محسوب می‌شد؛ مردم معتقد بودند که به خاطر خدماتشان به حاکم شهر، خدا در دنیای پس از مرگ جایگاه ویژه‌ای را ـ به انتخاب خودش ـ به آنها اختصاص می‌دهد.